20121126

3628 Eu preciso de ajuda

Eu preciso de ajuda.

Nestes momentos
Realmente
Eu preciso de ajuda
Para poder entender
Com que artimanhas
Ou encantos
O tatu
Embrulha-se
Espiral para dentro
Protegendo
O seu coração.

Como preservar
Debaixo de sete baús ou cofres,
Caixas chinesas ou matrioshkas
O órgão de meu peito,
Sob que telhados
Resguardar
Com chaves
O meu músculo do amor.

Porque já tem sido
Muitas vezes
Meu coração uvas
Pisoteado na imprensa.

Nestes momentos
Realmente
Eu preciso de ajuda
Para poder entender
Com que artimanhas
Ou encantos
O tatu
Embrulha-se
Espiral para dentro
Protegendo
O seu coração.

3627 Ho bisogno di aiuto

Ho bisogno di aiuto.

In questi momenti
Veramente
Ho bisogno di aiuto
Per capire
Con che stratagemmi
O incantesimi
L'armadillo
Si arrotola
Come spirale fin dentro
Proteggendo
Il suo cuore.

Come salvaguardare
Sotto sette bauli o arche,
Scatole cinesi o matriosche
L'organo del mio petto,
Sotto che soffitto
Proteggere
Con chiavi
Il mio muscolo d'amore.

Perché è che già
Tante volte è stato
Uve calpestate
Nel torchio il mio cuore.

In questi momenti
Veramente
Ho bisogno di aiuto
Per capire
Con che stratagemmi
O incantesimi
L'armadillo
Si arrotola
Come spirale fin dentro
Proteggendo
Il suo cuore.

3626 I need help

I need help.

In these moments
I really
Need help
To be able to understand
With what artful devices
Or tricks
The armadillo
It wraps up
Like a spiral into inside
Protecting
Its heart.

How to preserve
Under seven trunks or coffers,
Chinese boxes or matryoshkas
The organ of my chest,
Under what roofs
To keep safe
With keys
My muscle of love.

Because is that already
For enough times
My heart has been grapes
Trampled in the press.

In these moments
I really
Need help
To be able to understand
With what artful devices
Or tricks
The armadillo
It wraps up
Like a spiral into inside
Protecting
Its heart.

3625 J'ai besoin d'aide

J'ai besoin d'aide.

Dans ces moments
Réellement
J’ai besoin d’aide
Pour pouvoir comprendre
Avec que dispositifs
Ou sortilèges
Le tatou
Il s'enveloppe
Comme spirale à l'intérieur
En protégeant
Son cœur.

Comment protéger
Sous sept malles ou coffres,
Boîtes chinoises ou matriochkas
L'organe de ma poitrine,
Sous que toit
Défendre
Avec de clefs
Mon muscle de l'amour.

Parce qu'il est que déjà
Pour assez fois
C’a été raisin
Piétinés dans le pressoir.

Dans ces moments
Réellement
J’ai besoin d’aide
Pour pouvoir comprendre
Avec que dispositifs
Ou sortilèges
Le tatou
Il s'enveloppe
Comme spirale à l'intérieur
En protégeant
Son cœur.

3624 Ich brauche Hilfe

Ich brauche Hilfe.

In diesen Momenten
Rechtszeitig
Ich brauche Hilfe
Um zu verstehen
Mit welchen Trick
Oder Zauberformeln
Das Gürteltier
Es wickelt sich aufwärts
Wie Spiral nach innere
Zum Schützen
Sein Herz.

Wie zu bewahren
Ins sieben Truhen oder Kästen,
Chinesische Kisten oder Matrjoschka
Das Organ meiner Brust,
Unter welchem Dach
Um zu bewahren
Mit Schlüsseln
Mein Muskel der Liebe.

Weil es ist schon
Für genug Zeiten
Weintrauben gewesen
Durchwandert in der Presse.

In diesen Momenten
Rechtszeitig
Ich brauche Hilfe
Um zu verstehen
Mit welchen Trick
Oder Zauberformeln
Das Gürteltier
Es wickelt sich aufwärts
Wie Spiral nach innere
Zum Schützen
Sein Herz.

20121124

3623 As Oriónidas

Não foi
Surpresa nenhuma
Descobrir
Que as palavras
Mais comuns
De meu repertório
Eles incluíam os fonemas
De seu nome de arcanjo: Priscilla,
Naquele tempo
Sucedeu-se uma confusão
De ilusões
Que alagaram
Como chuva
De meteoros
Vindo da ponta
De seus cabelos
Qual cometa,
E eu quis,
Concluindo este outubro,
Apanhar
Sua chuva de estrelas
Nas assoladas
Planícies
De meu peito,
Nos longíssimos
Campos abertos
De meu plexo,
Porém
Os fracos
Suspiros
De hálito
Com que eu me amarrei
Às ilusões
Em minha vida
Só deram-me
Para resmungar
As sílabas
De seu nome,
E você já vê
Hoje que voltaram
As oriónidas
A passar pelas portas
De minha casa
Eu não tenho você a meu lado
E já passou
O passado.
E só me ficou
Este presente
Sem futuro.

3622 Le orionidi

Non fu
Nessuna sorpresa
Sapere
Che le parole
Più comuni
Del mio repertorio
Includevano i fonemi
Del tuo arcangelico nome: Priscilla,
Perché in quel tempo
Ci fu un groviglio
D’illusioni
Che strariparono
Come pioggia
Di meteore
Provenienti della coda
Dei tuoi capelli
Quale commetta,
Ed io volli,
Finendo quest’ottobre,
Raccogliere
La tua pioggia di stelle
Nelle desolate
Piane
Del mio petto,
Nei lontanissimi
Campi aperti
Del mio plesso,
Non ostante
Le esigue
Boccate
Di alito
Con che io mi afferrai
Alle illusioni
Nella mia vita
Solo mi permise
Bisbigliare
Le sillabe
Del tuo nome,
E vedi già
Oggi che ritornano
Le Orionidi
A passare per le porte
Della mia casa
Non ti ho al mio fianco
E ha passato
Il passato.
Solo mi è rimasto
Questo presente
Senza futuro.

20121122

3621 The orionids

It wasn’t
Any surprise
To find out
That the commonest
Words
Of my repertoire
They included the phonemes
Of your archangelic name: Priscilla,
Because in that time
There was a tangle
Of illusions
That they overflowed
As shower
Of meteors
Coming from the tip
Of your hair
As from a comet,
And I wanted,
Ending this October,
To pick up
Your rain of stars
In the lonely ones
Plains
Of my chest,
In the remote
Opened fields
Of my plexus,
However
The short ones
Wisps
Of encouragement
With which I tied myself
To the illusions
In my life
They only allow me
To murmur
The syllables
Of your name,
And you already see
Today that again
The Orionids
Are going by the doors
Of my house
I don't have you to my side
And it has happened
The past.
And just remains to me
This present
Without future.

20121120

3620 Les Orionides

Il ne fut pas
Aucune surprise
Connaître
Que les paroles
Plutôt communs
De mon répertoire
Ils incluaient les phonèmes
De ton archangélique nomme: Priscilla,
Parce qu'à cette temps-là
Il y eut un emmêlement
D'illusions
Qu'ils s'emportèrent
Comme pluie
De météores
Provenants de la queue
De tes cheveux
Qui commette,
Et je voulus,
Finissant cet octobre,
Ramasser
Ta pluie d'étoiles
En les désolées
Plaines
De ma poitrine,
Dans les isolés
Campagnes ouvertes
De mon plexus,
Néanmoins
Les exiguës
Bouffées
D'haleine
Avec que je me saisis
Aux illusions
Dans ma vie
Ils me laissèrent seulement
Marmotter
Les syllabes
De ton nom,
Et tu vois déjà
Aujourd'hui qu'ils reviennent
Les Orionides
À passer par les portes
De ma maison
Je ne t'ai pas à côté de moi
Et il a passé
Le passé.
Il m'est resté seulement
Ce présent
Sans futur.

3619 Die Orioniden

Es war
Keine Überraschung
Um zu finden
Dass die gewöhnlicher
Wörter
Von meinem Repertoire
Sie schlossen die Phoneme ein
Von deinem Erzengelhafte Name: Priscilla,
Weil in dieser Zeit
Es gab ein Gewirr
Von Illusionen
Dass sie überliefen
Als regen
Von Meteoren
Das kommen
Von deinem Haar
Als aus ein Komet,
Und ich wollte,
Als dieses Oktobers schließt,
Deiner regen der Sterne
Um aufwärts auszuwählen
In den einsamen
Ebenen
Von meiner Brust,
In den teilen
Geöffneter Feldern
Von meinem Plexus,
Aber
Die spärlichen
Der Hauch
Von Ermutigung
Mit dem ich hielt fest
Zu den Illusionen
In meinem Leben
Sie verließen mich nur
Um zu nuscheln
Die Silben
Von deinem Namen,
Und du siehst schon
Heute, dass kommen
Die Orioniden zurück
Um an den Türen vorbeizugehen
Von meinem Haus
Ich habe dich nicht zu meiner Seite
Und es ist passiert
Die Vergangenheit.
Es ist nur geblieben
Dieses Präsent
Ohne Zukunft.

3618 Estas tagoj kiel birdoj

Estas tagoj kiel birdoj.

Kelkaj estas kiel paseroj saltetante
Ĉe la rando de mia nuda fenestro,

Aliaj estas bunta papagoj
Eksplodante de deliroj sur mia lito,

Estas tagoj kiuj estas silentaj strigoj
Kun absoluta opakeco de la griza,

Estas tagoj kiuj estas vulturoj
Sendorma atendante vori mian karnon,

Kaj estas tagoj terura kiel korvoj
En la nebulo: malvarma, malluma, maltrankvilanta.

Mi memoras tiujn tagojn
De la Genezo, kiam vi kreis al mi
Nova ĉielon kaj novan teron,

Tiu tago, kiam mia psiko incendigi
Plifortigi la fundamentoj
De mia Nova Jerusalemo ...

Kaj tiel, kiel nomada birdo
Li alvenis hieraŭ,
Eksemple
Kiam kiel freneza
Flirtante de ĉi tie
Mi serĉis gvidadon
Kaj la gastejon
Via brusto:
Mia nesto.

Hodiaŭ, kiam mia timema suspirojn
Ne atentigas
De via perlamotita rideto
Kaj mia kapricoj freneza
Ili devigas min trilo
El laŭte
Vi nomon sen sukcesi
Ke via mano lulas
La deziron de mia korpo
Kaj tiu deziroj de elmigri.

20121117

3617 Há dias como pássaros

Há dias como pássaros.

Alguns são como pardais puladores
À beira de minha nua janela,

Outros são papagaios coloridos
Explodindo de delírios em minha cama,

Há dias que são corujas silenciosas
Com a opacidade absoluta do cinza,

Também há dias que são abutres
Insones esperando devorar minha carne,

E há dias tão terríveis como corvos
Na névoa: frios, escuros, perturbadores.

Eu me lembro desses dias
Da gênese quando você me criou
Um novo céu e uma nova terra,

Aquele dia quando minha psique inflamou
Afiançando as fundações
De minha Nova Jerusalém.

E deste modo, como pássaro nômade
Chegou o dia de ontem,
Por exemplo,
Quando como um maluco
Adejando de lá pra cá
Eu procurei a orientação
E o refúgio
De seu peito:
Meu ninho.

Hoje, quando meus débeis suspiros
Não obtêm a atenção
De seu sorriso perolado
E meus desejos endoidados
Eles me forçam a gorjear
E dizer aos gritos
Seu nome sem atingir
Que sua mão balanceie
O desejo de meu corpo
E estas vontades de emigrar.

3616 Ci sono giorni come uccelli

Ci sono giorni come uccelli.

Alcuni sono come passeri saltatori
Al bordo della mia nuda finestra,

Altri sono coloriti pappagalli
Esplodendo di deliri sul mio letto,

Ci sono giorni che sono gufi silenziosi
Con l'opacità assoluta del grigio,

Ci sono anche giorni che sono avvoltoi
Insonni sperando di divorare la mia carne,

E ci sono giorni così terribili quanti cornacchia
Nella nebbia: freddi, oscuri, inquietanti.

Ricordo quelli giorni
Della genesi quando mi creasti
Un nuovo cielo e una nuova terra,

Quel giorno quando infiammasti la mia psiche
Addossando le fondamenta
Della mia Nuova Gerusalemme…

E così, come uccello nomade
Arrivò il giorno di ieri,
Per esempio,
Quando come un matto
Aleggiando qui e là
Cercai l'orientazione
E il rifugio
Del tuo petto:
Il mio nido.

Oggi, quando i miei timidi sospiri
Non attirano l'attenzione
Del tuo madreperlato sorriso
E le mie impazzite ansie
Mi obbligano a trillare
Con tutto il fiato che ne avevo in gola
Il tuo nome senza riuscire
Che la tua mano culli
Il desiderio del mio corpo
E queste ansie di emigrare.

3615 There are days like birds

There are days like birds.

Some days are as jumping sparrows
On the edge of my naked window,

Others are colorful parrots
Exploding of deliriums on my bed,

There are days that are silent owls
With the absolute opacity of the gray,

There are also days that are vultures
Sleepless hoping to devour my meat,

And there are so terrible days as crows
In the fog: colds, dark, disturbing.

I remember those days
Of the genesis when you created for me
A new sky and a new earth,

That day when you exacerbated my psyche
Securing the foundations
Of my New Jerusalem...

And this way, as wandering bird
It arrived yesterday's day,
For example,
When as a mad
Fluttering from here to there
I looked for the harbor
And the refuge
Of your chest:
My nest.

Today, when my insecure sighs
Don't get the attention
Of your pearly smile
And my irrational longings
They force me to quaver
At the top of my voice
You name without achieving
That your hand rocks
The longings of my body
And these desire to emigrate.

3614 Il y a des jours comme oiseaux

Il y a des jours comme oiseaux.

Quelqu'un sont comme moineau danseur
Au bord de ma fenêtre déshabille,

Les autres sont coloris perroquets
Éclatant de délires sur mon lit,

Il y a jours qui sont hiboux silencieux
Avec l'absolue opacité du gris,

Il y a aussi jours qui sont vautours
Insomniaques espérant dévorer ma chair,

Et il y a jours si terribles comme corneille
Dans le brume: froids, obscurs, troublantes.

Je remémore ces jours
De la genèse quand tu me créas
Un nouveau ciel et une nouvelle terre,

Ce jour quand ma psyché échauffas
Assurant les fondations
De ma Nouvelle Jérusalem…

Et ainsi, comme oiseau nomade
Il arriva le jour d'hier,
Par exemple,
Quand comme un fou
Battant d'ici là-bas
Je cherchai l'orientation
Et le refuge
De ta poitrine:
Mon nichoir.

Aujourd'hui, quand mes timides soupirs
Ils n'attirent pas l'attention
De ton sourire nacré
Et mes angoisses étourdies
Ils m'obligent à crier
À tue-tête
Ton nomme sans obtenir
Que ta main berce
Le désir de mon corps
Et ces envies d'émigrer.

3613 Es gibt Tage wie Vögel

Es gibt Tage wie Vögel.

Einige sind als springende Sperlinge
Auf dem Rand meines nackten Fensters,

Andere sind bunte Papageien
Das von Delirium explodiert auf meinem Bett,

Es gibt Tage, die schweigsame Eulen sind
Mit der absoluten Undurchsichtigkeit vom grauen,

Es gibt auch Tage, die Geier sind
Schlafloses warten, mein Fleisch zu verschlingen,

Und es gibt so schrecklichen Tagen
Als Nebelkrähen: Kälten, dunkel, die stören.

Ich erinnere mich an jene Tage
Von der Genesis, als du mich schuftest
Ein neuer Himmel und eine neue Erde,

Dieser Tag, als du meine Psyche erregte
Wenn du absichert der Fundamente
Von meinem Neuen Jerusalem.

Und am diese Weise, als nomadischer Vogel
Es kam den Tag von gestern an,
Zum Beispiel,
Wenn ich als ein Wahnsinniger
Das Flattern davon hier dort
Ich suchte die Orientierung
Und die Zuflucht
Von deiner Brust:
Mein Nest.

Heute, wenn meine schüchternen Seufzer
Bekommen keine Aufmerksamkeit
Von deinem perlenartigen Lächeln
Und meine konfusen Sehnsüchte
Sie zwingen mich zu Zittern
Von Stimme in Hals
Dein Name, ohne zu erreichen
Dass dein Hand schaukelt
Der Wunsch meines Körpers
Und diese Anliegen vom Emigrieren.

20121114

3612 Hay días como pájaros

Hay días como pájaros.

Algunos son como gorriones saltarines
Al borde de mi desnuda ventana,

Otros son coloridos papagayos
Estallando de delirios sobre mi cama,

Hay días que son búhos silenciosos
Con la opacidad absoluta del gris,

También hay días que son buitres
Insomnes esperando devorar mi carne,

Y hay días tan terribles como cuervos
En la niebla: fríos, oscuros, desasosegantes.

Rememoro esos días
Del génesis cuando me creaste
Un nuevo cielo y una nueva tierra,

Aquel día cuando mi psique enardeciste
Afianzando los cimientos
De mi Nueva Jerusalén…

Y así, como pájaro nómada
Llegó el día de ayer,
Por ejemplo,
Cuando como un loco
Aleteando de aquí allá
Busqué la orientación
Y el refugio
De tu pecho:
Mi nidal.

Hoy, cuando mis apocados suspiros
No llaman la atención
De tu sonrisa nacarada
Y mis ansias alocadas
Me obligan a trinar
De voz en cuello
Tú nombre sin lograr
Que tu mano acune
El deseo de mi cuerpo
Y estas ansias de emigrar.

20121029

3611 Las Oriónidas

No fue
Ninguna sorpresa
Enterarme
Que las palabras
Más comunes
De mi repertorio
Incluían los fonemas
De tu arcangélico nombre: Priscilla,
Porque en aquel entonces
Hubo una maraña
De ilusiones
Que se desbordaron
Como lluvia
De meteoros
Provenientes de la cola
De tu pelo
Cual cometa,
Y yo quise,
Finalizando este octubre,
Recoger
Tu lluvia de estrellas
En las desoladas
Planicies
De mi pecho,
En los apartados
Campos abiertos
De mi plexo,
Sin embargo
Las exiguas
Bocanadas
De aliento
Con que me así
A las ilusiones
En mi vida
Sólo me dejaron
Musitar
Las sílabas
De tu nombre,
Y ya ves
Hoy que vuelven
Las Oriónidas
A pasar por las puertas
De mi casa
No te tengo a mi lado
Y ha pasado
El pasado.
Sólo me ha quedado
Este presente
Sin futuro.

20121013

3610 Necesito ayuda

Necesito ayuda.

En estos momentos
Necesito
Realmente ayuda
Para poder comprender
Con qué artilugios
O hechizos
El armadillo
Se envuelve
Espiral adentro
Protegiendo
Su corazón.

Cómo resguardar
Bajo siete baúles o cofres,
Cajas chinas o matrioskas
El órgano de mi pecho,
En qué techo
Resguardar
Con llaves
Mi músculo del amor.

Porque es que ya
Bastantes veces
Ha sido uvas
Pisoteadas en el lagar.

En estos momentos
Necesito
Realmente ayuda
Para poder comprender
Con qué artilugios
O hechizos
El armadillo
Se envuelve
Espiral adentro
Protegiendo
Su corazón.

3609 Leyes

No hay formas de vencer
Las leyes físicas:
Si das un salto alto
O salto largo
Indefectiblemente
Tiendes a caer.

Esclavizados vamos
Por la fuerza
Con que se atraen
Dos cuerpos
Con masa.

Igual con las
Sentimentales
Leyes que rigen
Este pesado fardo
Que me oprime
El corazón.

Y resistirme
A no quererte
Es inversamente
Proporcional
A las distintas formas
De felicidad.

3608 Los días de La 20

Los cielos,
Es decir
Tus cielos
Y mis cielos,
Fueron más azules
Esos días,
Aquellas noches
De la 20
Porque éramos testigos
Del magnifico estallido
De la supernova
Que nos unió
En esta costa
Al borde del océano
A la deriva de este desvarío.

3607 Sexo oral

La bandada de aves
Prisioneras
En los intrincados
Recovecos
De mi boca,
Han sido llenas
De tu espíritu santo
Y han comenzado
A trinar
En lenguas
Angelicales
E insondables.

Por eso
Me ha sido dado
El develarte
Los secretos
Ocultos en mi universo
Cuando haga el performance
Y de mi garganta salga
En un tarareo infinito
El gu gu gá gu gu gá.

3606 Esta mañana amanecí siendo un mar

Esta mañana amanecí
Siendo un mar.
En mi habitación acantilada
Por las paredes con sus ventanas
Se batía entre el techo y el suelo
Mi cuerpo de pedernal.

Anoche,
Cuando me encajaste
La puñalada
Que salió de tus ojos
Disparada,
Tu mirada
Se fue escapando
Hacia otro paisaje,
Hacia otra alborada.

Y hoy, esta mañana
Yo amanecí
Siendo un mar.

Un leve viento puede
Encrespar mis nervios
Hasta el punto de la agónica
Desesperación fatal.

A causa de tu mirada,
Negadora de mi gloria,
Esta mañana
Amanecí siendo un mar.

3605 Ο θάνατοσ μου

Mi muerte,
Eres
Mi progresiva
Dulce
Muerte,
Cuando
Como en un diván
Me recuesto
En tus marfileños
Brazos sin igual
Y la noche
Improvisada
Me aprisiona
Eludiendo
A la tristeza,
Suspirando
Por tu pecho,
Evadiéndome
Del mal.

3604 Uno pierde cosas

Uno pierde cosas.

Van pasando los años
En lánguida caravana
Deslizándose
Como gotas de rocío
Sobre una telaraña desnuda
En las mañanas
Y mientras
Uno pierde cosas,
Que van desde el lácteo diente,
Al vacilante pétalo
De la dubitativa margarita,
Hasta un amor.

A veces por distracción
Uno pierde cosas
Que con el paso de los días
Al girar la espiral
De la vida
Se vuelven a recuperar,
Pero a veces,
A veces uno pierde cosas
Que no se pueden
Volver a encontrar.

Sucedió cuando tu astrolabio
Apuntó en la dirección contraria
A las manecillas de mi reloj,
Cuando tu rosa de los vientos
Indicando otro camino
Por azar nos separó.

Perdí la sal y la cal
Y ahora ya vencido
Soy un puerto herrumbroso
Al que ninguna barca
Vuelve a atracar
Y deseo
Que venga un tsunami
Portentoso y desarraigador
Para que barra por completo
Este ramito verde
Metamorfoseado en esperanza
Que me hace llagas
En el corazón.

20120924

3603 Siempre lo mismo

Y es siempre lo mismo
Cuando Santo Domingo
Va quedando
A mis espaldas
Y un espacio
Inaccesible,
Abrupto, impío
Se va interponiendo
Entre el último beso
Que nos dimos,
En mis labios va iniciando
Un nocivo proceso
De deshidratación,
Es la misma sensación
Cada vez
Que voy alejándome
Del confort
De tu cuerpo reconstituyente
Para mi alma y mi psique.

Siempre me pasa lo mismo,
Mi mirada se disipa
En la orografía que pasa
Por la ventana infinita
De mis insomnes pupilas.

Cada vez
Que me separo de tu risa
Y Santo Domingo mantiene
Entre sus murallas,
Circunscrito
Tu cuerpo y corazón,
Voy ardiendo
En vehementes llamas
Que acabarán minando
Mi existencia
Y su razón.

20120909

3602 Flor de estramonio

Era una flor de estramonio
Tu cuerpo
Moldeado y poseedor
De la cualidad de ser mordido,
Es decir
El olor de tu pistilo
Naufragó entre los nervios
Pusilánimes de mi olfato
Y fue impregnado
Mi ser
Del mórbido placer
De tu cuerpo,
Lo que quiero decir es
Que no supe
Distinguir
Los fonemas de tu nombre
Y quedó herida mi vida
Por tu risa.

Era una flor de estramonio
Tu cuerpo
Moldeado y poseedor
De la cualidad de ser mordido,
Es decir
El rumor de tu gemido
En falso restauró los secos huesos
Dispersados en mi nido
Y fue subyugado
Mi ser
Por el mórbido placer
De tu cuerpo,
Lo que quiero decir es
Que tu lluvia de meteoros
Le bastó a mi piel
Para adictarme
A tu valle de la muerte
A los espejos de tu ser.

20120826

3601 La fosforeskaj algoj implikitaj en via haro

Estas mirinda kiel mi
Estante kavernofiŝo sen okuloj
Mi nur kontentiĝas kun la lumo
Kiun radias
La fosforeskaj algoj
Implikitaj en via haro.

Kiel estante ankruminta
Mia nebula restadejo
En la kontraŭa klifo
De la kontentigo,
Estas sufiĉa ke la gesto
De viaj manoj simulas al mi
Inviton al la glutemo
De karesoj kaj tenerecoj.

Eĉ ne estas necese
Ke sin remezan la kolumnojn
De miaj temploj
Por ke ĝi ĵetu marŝi
La mekanismon de defendas
Kontraŭ la sidera
Ventokirlo de vakuoj
Kiuj oni min amasi,
Kiu batas min,
Ondo furiozaj
Trairante
Kiel agitita pulvo
Tion longan de mia dorso.

Estas mirinda kiel mi
Estante kavernofiŝo sen okuloj
Mi nur kontentiĝas kun la lumo
Kiun radias
La fosforeskaj algoj
Implikitaj en via haro.

3600 Die phosphoreszierenden Algen in deinen Haaren verfilzt

Es ist unglaublich wie ich
Ein höhlende Fisch ohne Augen seiend,
Befriedige mich nur mit dem Licht
Dass ausstrahlen
Die phosphoreszierenden Algen
In deinen Haaren verfilzt.

Wie werdend verankert
Mein nebulöser Wohnsitz
In der gegensätzlichen Steilküste
Von der Befriedigung,
Es wird genügt, dass mit der Geste
Von deinen Händen simulierst du mich
Eine Einladung zur Völlerei
Von süßen Streicheln und Zärtlichkeiten.

Es ist nicht notwendig
Dass sich die Säulen
Von meinen Tempeln rühren
Damit er anfinge, zu gehen
Der Schutzmechanismus
Gegen das Siderische
Wirbelwind von Leeren
Dass über mich gruppiert werden
Dass schlag mich,
Wahnsinnige welle
Durchlaufenden,
Als aufgeregt Puder
Längs meines Rückens.

Es ist unglaublich wie ich
Ein höhlende Fisch ohne Augen seiend,
Befriedige mich nur mit dem Licht
Dass ausstrahlen
Die phosphoreszierenden Algen
In deinen Haaren verfilzt.

3599 Les phosphorescentes algues emmêlées dans tes cheveux

Il est surprenant comme moi
Étant un poisson cavernaire sans yeux
Seulement me contente avec la lumière
Qu'ils irradient
Les phosphorescentes algues
Emmêlées dans tes cheveux.

Comment étant ancrée
Ma nébuleuse résidence
Dans la falaise contraire
De la satisfaction,
Il est suffi qu’avec le geste
De tes mains tu me simules
Une invitation à la gourmandise
De câlines, caresses et tendresses.

Il n’est même pas nécessaire
Que se remuent les colonnes
De mes temples
Pour qu'il se mette à marcher
Le mécanisme de sauvegarde
Contre le sidéral
Tourbillon de vides
Qu'ils se me sont groupés
Que me frappent,
Très furieux vague
Parcourant
Comme agitée poudre
Le long de mon dos.

Il est surprenant comme moi
Étant un poisson cavernaire sans yeux
Seulement me contente avec la lumière
Qu'ils irradient
Les phosphorescentes algues
Emmêlées dans tes cheveux.

3598 Desdicha en progreso

Lo he bautizado
Desdicha en progreso.

Ocurrió poco luego de morder
La inquietante y absurda lejanía
Con que me arrullaron
Tus durmientes olas,
Una cuña espacial
Se interpone y se expande
Entre nosotros dos.

Es la maldita
Curvatura
Del espacio
Incrustada
Entre tú y yo.

Y vamos
Geométricamente
Expandiéndonos
Como a inicios
Del big bang.

Ojalá y que esta elipse
Se prolongue
Al infinito
Y así volvamos
A juntarnos
Al borde
De otra esfera.

20120818

3597 Anoche desobedecí

Anoche desobedecí.

A pesar de haberme llamado
A mi mismo la atención,
Por tanto tiempo,
Tantas veces,
Anoche desobedecí.

Aunque hube instalado
El sistema de alertas
Que me permitía asegurar
Mi perla.

Como la mujer de Lot,
Antes de la alborada desobedecí.
Miré hacia atrás en la colina,
Escapando desde las murallas
De las ciudades vecinas.
Anoche,
Rondando por los muros
Vueltos llamas de mi cuarto,
Desobedecí.

De nada me valió
El meticuloso guion
Practicado
Conmigo mismo
Por tantas veces,
Yo desobedecí.

Porque a veces
Uno jura, asegura,
Hasta perjura,
Promete, afirma,
Se reafirma,
Hace rabietas diciendo
Las concluyentes palabras:
Nunca más.
Pero cuando materializaste
Tu grácil transfiguración
En las desnudas paredes
Que configuran mi recámara
Y tu moldeado cuerpo,
Cual extático faro en Alejandría,
Iluminó las regiones abisales
De mi psique y mi soma
No pude más,
Fue momento de sentir las palomas
Amotinándose en mi plexo solar,
Y por eso desobedecí.

20120816

3596 A punto de derramarme

A punto de derramarme
Sobre mi mismo
Como si fuese
Un cumulonimbo
Que alucinado fracasa
Estrellado entre las montañas
Que arañan
Mis entrañas.

Es la soledad
Con sus fauces,
Con sus fosas,
En sus fases
Llenas de ocasos.

Y no se si prolongar
Este estadio moribundo,
Con sus lazos,
Sin sus luces,
Sus filosas losas
Que me arrancan
Los jirones
De las más íntimas fibras
De mi corazón.

O acabar de una vez
Vaciando la viciada vida,
El aire intoxicado
En mi pulmón.

20120813

3595 Le fosforescenti alghe ingarbugliate nei tuoi capelli

È sorprendente come io
Cavernoso pesce senza occhi
Solo mi soddisfaccio con la luce
Che irradiano
Le fosforescenti alghe
Ingarbugliate nei tuoi capelli.

Come essendo ancorata
La mia nebulosa residenza
Nella scogliera contraria
Alla soddisfazione,
Basta solo che il gesto
Delle tue mani mi simuli
Un invito alla gola
Di benvolere, carezze e tenerezze.

Neanche è necessario
Che oscillino le colonne
Dei miei templi
Affinché cominci ad andare
Il meccanismo di protezione
Contro la siderale
Voragine di vuoti
Che si mi ammonticchia
Che mi colpisce,
Onde furiose
Percorrendo
Come agitata polvere
Tutto il lungo della mia schiena.

È sorprendente come io
Cavernoso pesce senza occhi
Solo mi soddisfaccio con la luce
Che irradiano
Le fosforescenti alghe
Ingarbugliate nei tuoi capelli.

3594 As fosforescentes algas emaranhadas nos seus cabelos

É surpreendente como eu
Sendo um cavernoso peixe sem olhos
Só satisfaço-me com a luz
Que irradiam
As fosforescentes algas
Emaranhadas nos seus cabelos.

Como estando ancorada
Minha nebulosa residência
No precipício contrário
Á satisfação,
Só é preciso que o gesto
De suas mãos me insinue
O convite para a gula
De carinhos, carícias e afeto.

Nem sequer é mandatório
Que se remexam as colunas
De meus templos
Para que começarem a andar
Os mecanismos de proteção
Contra a sideral
Vórtice de vazios
Que se abarrotam em mim
Que batem em mim,
Embravecida onda
Recorrendo
Como pólvora agitada
Ao longo de minhas costas.

É surpreendente como eu
Sendo um cavernoso peixe sem olhos
Só satisfaço-me com a luz
Que irradiam
As fosforescentes algas
Emaranhadas nos seus cabelos.

20120811

3593 Las fosforescentes algas enredadas en tu pelo

Es sorprendente como yo
Siendo un pez cavernario sin ojos
Solo me satisfago con la luz
Que irradian
Las fosforescentes algas
Enredadas en tu pelo.

Cómo estando anclada
Mi nebulosa residencia
En el acantilado contrario
De la satisfacción,
Sólo basta con que el gesto
De tus manos me simules
Una invitación a la gula
De mimos, caricias y ternuras.

Ni siquiera es necesario
Que se remezan las columnas
De mis templos
Para que eche a andar
El mecanismo de salvaguarda
Contra la sideral
Vorágine de vacíos
Que se me agolpan,
Que me golpean,
Ola embravecida
Recorriendo
Como agitada pólvora
Lo largo de mi espalda.

Es sorprendente como yo
Siendo un pez cavernario sin ojos
Solo me satisfago con la luz
Que irradian
Las fosforescentes algas
Enredadas en tu pelo.

20120808

3592 El legendario lagar

Esta noche
Llueva, truene o ventee,
Cuando seamos asaltados
Por la alertada borda
Y ardan nuestros cuerpos
Abiertos en plena flor,
Cuando el esplendor
De las acuosas lunas
En nuestros pechos alcancen
El cénit de nuestra habitación
Y de tu desasosegante voz
Se oiga el insinuante gemido,
Mi cuerpo entero, poseído
De vibraciones será
Un barco vikingo,
Despiadado drakar,
Devastando cada ciudad
Amurallada en tu cuerpo.
Entonces y sólo entonces
Unánimes y contemporáneos
Aceleraremos
En un movimiento
Rectilíneo uniforme,
Ascendentes en perpendicular,
Hasta pisar tiernamente
Las henchidas uvas
En el legendario lagar
Del placer.

20120722

3591 Cuál será el ardid

Cuál será el ardid 
Con el que fueron
Tus palabras
Más potentes
Que la legendaria
Silaba om,
Para que así,
Me recrearas
Este mítico universo
Vibratorio,
Que tocaras
Tiernamente
Este mágico tambor,
Con el que empezó a latir
Mi pecho enardecido
Al compás de tu trino,
Al ritmo de tu suspiro,
Poseído por tu temblor.

3590 Mi valle fértil

Y quiero que 
Tú me irrigues
Como si fuese mi tierra
La de tu propia parentela,
Que fertilices
Con tus esporas
Cada uno de los pistilos
Abiertos entre mis venas.

Y para que no quede dudas
De lo explicito del deseo
Que arde en mis arterias,
Te pido que seas en mí
Soleado estío,
Reverdeciente quimera,
La lluvia de inicio
Y la postrera,
Que me bañes
Con tu Nilo, tu Jordán,
Tu Tigris, tu Éufrates
Que inundes
Mi valle fértil
Acercando tu boca
Invicta
A la cuna
De mi primavera.

Sobre las lámparas


20120628

3589 Pesca milagrosa

Me lo repito a mi mismo
Como un mantra,
Pasando cada luna
Como ristra por mis dedos:

Quiero que contigo sea
La extraordinaria
Pesca milagrosa,
Cuando me convoques
Desde la orilla
De tu expansivo universo
Para que me sume
Al séquito del enjambre
De tu polvo de estrellas.

Fortalecido por tu llamada
Cuando lance
Decidido
Con la fuerza
Soberana
De mi humano corazón
Hacia las constelaciones
Mi red,
Con tu corrector latido
Podré conseguir
La quintaescencia
De la música de las esferas,
Mi piedra filosofal,
Atraer hacia mi red
Las nebulosas de Urano
Las famosas lunas de Júpiter
Los anillos de Saturno,
Desatar los atados lazos
Del fulgurante Orión.

Y sin remedio naufragar
Entre las redes de tu pecho,
Las lianas reverdecidas
De tu coraza corazón.

20120627

3588 O tremor

Sinceramente
Eu me temo a pior coisa.

Eu sento
Como se uma víbora
Tivesse lançado
Uma mordida
Para a maçã
Amadurecida
Em meu peito.

Gradualmente
Vai se parar
O dispositivo mecânico
De meus sentimentos.

Você pressionou
Este músculo
Que de acordo com
As leis
De Newton
Va em constante
Aceleração.

E não é o pólen
Da primavera
O que faz
Inchar
Meus nervos
Artérias e veias.

É que você disse que não.

E uma novíssima onda
Começou a se configurar
No espaço geográfico
De meu interior.
Desesperadamente,
Inevitavelmente
Eu espero o tremor
Do prodigioso
Tsunami
De aflição.

3587 De mar em mar

Eu abrirei
De mar em mar
As janelas
De meus céus
E que suas águas
Purifiquem
As palavras
Enroscadas
Em meus cabelos.

Com cada um
Dos mágicos sinais
De seu repertório,
Nós descobriremos
Um barco de velas,
Uma ilha solitária,
Um baú de pérolas.

Então e só então
O harmonioso
Bando de delírios
Campeará
Por suas jurisdições
Em uma melodiosa
Litania.

Aparte-me o azul
O verde e o turquesa!

Que com eles
Eu farei o perene moinho
Desde onde brotem
Seus suspiros
E os meus.

Contemporaneamente
Lá nós reconstruiremos
Aquela cidade mítica
De corais
E de algas,
De espumas de ouro
E rios de cristal.

Na boca
Do arcanjo
O trompete
Pronto está,
Quase
Será ouvido
O rugido
Das ondas
Quando você abrir
As janelas
De seu peito
E meu sentimento
Sem mais cerimônias
Ao lado de seu porto
Permita amarrar.

20120617

3586 Partitura de delirios

Te bastó
Un solo golpe de pupilas
Para que leyeras
Mi portentosa
Biblioteca de Alejandría
Hecha llamas y humareda
De carne y fibras
Neuronas y huesos.

Me sentí
Tan tiernamente
Subyugado
A tu mirar
Cuando descifraste
En mí
Todos los símbolos
Contenidos
En mis diccionarios
De Babel.

Más veloz
Que la luz
En las concavidades
Del universo
Fue tu amor
Y yo caí
Vencido como titán
Que perece en las fauces
Del dios devorador.

Fue tan ínfimo el instante
Que tardaste en recorrer
Mis estrambóticos panoramas
Y sin embargo mi cama
Pasó a ser parte anexada
A la delicia de tu luz.

Te bastó
Un solo golpe de pupilas
Para que me estamparas
Esta prodigiosa
Partitura de delirios
Hecha cánticos y mantra
De signos y sílabas
Palabras y significados.

20120610

3585 La kolombo de la deliroj

Mi bezonas turni ĉirkaŭ
En alia suno,
Navigi malsama ĉielo
Poni mian piedon en nova tero,
Renovigi la aero ebriigis
En mia pulmo,
Mi volas aŭskulti la bruego
De anonima praeksplodo
Al la pordo de mia miringo,
Mi bezonas senti la fingro
De la kreinto de sonĝoj
Reinventigi
La genezo
En mia konturo.

Ĉar ĝi rezultas
Kiu pro la deziro
Ke mi havas por vin
Mi estis diagnozita
Subakvigita gondolo,
Krakis amforo
Malplena trunko de perloj,
Mi estas etendita koro
Mia gorĝo silentigita,
Mia flugiloj estas malfermita.

Mi atendus ke venus nevenkita
La kolombo de la deliroj
Kaj mi fekundigi ene
De mjelo kaj medolo,
Por reaserti mia kredo
En amo.

3584 Die Taube des Deliriums

Ich muss in herum rotieren
Zu einer anderen Sonne,
Um einen anderen Himmel zu navigieren,
Um meinen Fuß in neuer Erde aufzuwerfen,
Um die berauschte Luft in meiner Lunge
Zu renovieren,
Ich will den Krach aus einem
Anonymen Big Bang
Zur Tür meiner Trommelfelle zuhören,
Ich benutze den Finger vom Schöpfer
Der Träume zu empfinden
Das Erfinden Erneut
Die Entstehung
Zu meiner Kontur.

Weil es ist
Dank des Wunsches
Dass ich von dir besitze
Ich bin diagnostiziert worden
Eine versunkene Gondel,
Eine gebrochene Amphora
Eine Truhe ohne Perlen,
Ich bin ein ausgestrecktes Herz,
Meine schweigende Kehle,
Meine Flügel sind offen.

Ich warte dazu, kommt ungeschlagen
Die Taube des Deliriums
Und es befruchtet mich innen
Vom Myelin und Knochenmark,
Um meinen Glauben in der Liebe
Zu bekräftigen.

3583 The dove of the deliriums

I need to rotate around
To a different sun,
To navigate a diverse sky,
To pose my foot in new earth,
To renovate the intoxicated air
In my lung,
I want to listen the din
Of an anonymous Big Bang
Right at the door of my eardrums,
I need to feel the finger
Of the creator of dreams
Reinventing
The genesis
In my contour.

Just because
Of the desire of you
That grows me inside
I have been diagnosed
A sunken gondola,
A cracked amphora
An empty trunk of pearls,
I am an extended heart,
With my silenced throat,
My wings are wide open.

I hope that comes triumphant
The dove of the deliriums
And it fertilizes me inside
Of the myelin and marrows,
To reaffirm my belief
In love.

3582 La colombe des délires

J'ai besoin de tourner autour
À un distinct soleil,
Naviguer un autre ciel,
Poser mon pied en nouvelle terre,
Renouveler l'air intoxiqué
Dans mon poumon,
Je veux écouter le début
D'un anonyme Big Bang
Juste à la porte de mes tympans,
Moi, je précis sentir le doigt
Du créateur de sommeils
Réinventant
La genèse
À ma tour.

Parce qu'il résulte
Qu'à cause du désir
Que je possède de toi
J'ai été diagnostiqué
Une gondole enfoncée,
Une amphore craquelée
Une malle vide de perles,
Je suis un cœur étendu,
Ma gorge muette,
Mes ailes sont ouvertes.

J’espère à qui vienne invaincue
La colombe des délires
Et il me fertilise à l'intérieur
De la myéline et les moelles,
Pour réaffirmer ma croyance
Dans l'amour.

3581 La colomba dei deliri

Devo girare intorno
A un distinto sole,
Navigare un differente cielo,
Posare il mio piede in nuova terra,
Rinnovare l'aria intossicata
Nel mio polmone,
Io voglio ascoltare lo strepito
Di un anonimo Big Bang
Giusto alla porta dei miei timpani,
Preciso sentire il dito
Del creatore di sonni
Reinventando
La genesi
Al mio contorno.

Perché risulta
Che a causa del desiderio
Che possiedo di te
Sono stato diagnosticato
Una gondola infossata,
Un'anfora screpolata
Un baule vuoto di perle,
Sono un cuore esteso,
La mia gola ammutolita,
Le mie ali sono aperte.

Spero a che venga invincibile
La colomba dei deliri
E mi fertilizzi all'interno
Della mielina e la midolla,
Per riaffermare la mia credenza
Nell'amore.

3580 A pomba dos delírios

Eu preciso girar em torno
De outro sol,
Navegar um céu diferente,
Posar meu pé em terra nova,
Renovar o ar intoxicado
Em meu pulmão,
Eu quero escutar o estrondo
De um anônimo big bang
Justo nas portas de meus tímpanos,
Preciso sentir o dedo
Do criador de sonhos
Reinventando
A gênese
No meu redor.

Porque é
Que por causa do desejo
Que eu possuo de você
Que tenho sido diagnosticado
Uma gôndola afundada,
Uma ânfora rachada
Um baú vazio de pérolas,
Eu sou um coração estendido,
Minha garganta silenciada,
Minhas asas estão abertas.

Espero que torne invicta
A pomba dos delírios
E me fertiliza por dentro
Da mielina e o tutanos,
Para reafirmar minha crença
No amor.

3579 La paloma de los delirios

Necesito girar en torno
A un distinto sol,
Navegar un diferente cielo,
Posar mi pie en nueva tierra,
Renovar el aire intoxicado
En mi pulmón,
Yo quiero escuchar el estrépito
De un anónimo Big Bang
Justo a la puerta de mis tímpanos,
Preciso sentir el dedo
Del creador de sueños
Reinventando
El génesis
A mi derredor.

Porque resulta
Que a causa del deseo
Que poseo de ti
He sido diagnosticado
Una góndola hundida,
Un ánfora resquebrajada
Un baúl vacío de perlas,
Soy un corazón extendido,
Mi garganta enmudecida,
Mis alas están abiertas.

Espero a que venga invicta
La paloma de los delirios
Y me fertilice por dentro
De la mielina y los tuétanos,
Para reafirmar mi creencia
En el amor.

20120609

3578 Um uns zu berühren

Es ist so eine beruhigte Nacht.
Den Tag hat die Frühling gebracht.
Im Radio
Caetano singt
Cucurrucucú paloma.
Schon konsumierte den Wein
Und die Biere,
Um uns zu berühren
Es ist die einzige Sache
Dass zu uns bleibt.

3577 Nous toucher

C'est une nuit si calmée.
Le jour avait apporté le printemps.
Dans la radio
Caetano chante
Cucurrucucú paloma.
Déjà consommé le vin
Et les bières,
L'unique chose
Qu'il nous reste
C’est nous toucher.

3576 To touch us

It is such a calmed night.
The day brought the spring.
In the radio
Caetano sings
Cucurrucucú paloma.
Already consumed the wine
And the beers,
To touch us
It is the only thing
That remains available.

3575 Toccarci

È una notte così calmata.
Il giorno ha portato la primavera.
Nella radio
Caetano canta
Cucurrucucú paloma.
Già consumato il vino
E le birre,
Toccarci
È la cosa unica
Che ci resta.

3574 Tocar-nos

É uma noite tão acalmada.
O dia trouxe a primavera.
No rádio
Caetano canta
Cucurrucucú paloma.
Já consumido o vinho
E as cervejas,
A única coisa
Que nos fica
É tocar-nos.

20120603

3573 Como el mismo Mar de Aral

Una tras otra
Sobrevienen
Deslizándose
Por la superficie:
El ala sobre el aire,
Las nubes en los cielos,
Las arrugas por la piel,
Las olas sobre el mar.

Igualmente
Al pasar el tiempo
Se desliza
Sobre tu corazón
El amor que te ofrendé,
Abriendo mi boca,
Como una ostra perlera
Desde lo más interno
De mi ser.

Sospecho que tu pecho
Ha sido calafateado
Con brea por dentro
¡Como la mítica Arca de Noé!

Y dejas resbalar mi perla
Al abismo profundo
Que en realidad es
Falso pozo de la dicha,
En donde todas mis monedas
Con inusitado ímpetu
Arrojé,
En movimiento rectilíneo
Uniforme erro
Hacia el dolor,
Avance en círculos,
Viciosa espiral que va
Hacia ningún lugar
Y mi corazoncito
Cansado de tributarte
Está seco
Como el mismo Mar de Aral.

20120521

3572 Salvaguarda

Mi mecanismo
De salvaguarda
Ha dispuesto
La paralización
Del tráfico
De ilusiones
Por mi ser,
La clausura
De los espacios
Abiertos
Y los nuevos
Territorios
Vecinos
A las minas
De mármol
De tu cuerpo,
Al frio pedernal
De tu pasión.

3571 Lleno de ojos

No quiero sonar blasfemo
Pero ayer yo fui
Un bíblico arcángel
Lleno por todo mi cuerpo
De ojos
Cuando tú fuiste
Un paisaje
Tropical y cálido
Como en un onírico
Caleidoscopio,
O amalgama de delicias
Vistas y por ver.

3570 En alerta de inundación

Es preciso admitirlo.

Ni por el estremecimiento
De las mangas
De viento,
Ni por las trombas
Marinas,
Tampoco por el mítico
Temblor
De la Atlántida
Y sus aguas,
Ni por el vórtice
De estrellas
O el torbellino
De algas.
Fue a causa
De la innombrable
Soledad.

Las provincias
Contiguas al lacrimal
De mis ojos sedientos
Habían sido puestas
En alerta de inundación.

Pero la dentada rueda
De la fortuna
Te trajo hasta la puerta
De mi casa
Y todo fue,
Desde ese instante,
Un restaurarse
De la alegría,
Regocijo
De campanas
Y trompetas
Jubilosas
Para anunciar el cambio
De mi lloriqueo en danza
Y del fin
De mi gran
Tribulación.

20120520

3569 El verbo asir

Con la tarea de conjugar
El verbo asir
En el singular
De la primera persona,
Navegué
Cuesta abajo
Envuelto entre las olas
De tu mar aturquesado
Sin saber
Que en tu abrazo,
Con tus palabras,
Con el beso sempiterno
Que me has negado
Llegaría
Dando tumbos
Al dominio
De los desamparados
En donde asgo, asía, así y asiré
Los magros suspiros
Que se escapan
De tu boca.

3568 Una selva con su verde esplendor

Accionas el mecanismo
De mi íntimo placer
Cuando me dejas
Abierta la posibilidad
De que vendrás
A dormir conmigo
Y que la aurora
Luego de horas
Abordándonos
Por la escalera
Contigua
Al delirio,
Ineludiblemente
Nos asaltará.

Debajo de tu lengua
He de ver los colibríes
Aletear en agonía,
Por los besos retardados
Que me ofrecerás
En ambrosía.

Mis raíces exploran
Las urnas sagradas,
Los cofres ocultos
Las lámparas de Aladino
Preservadas
Para tu placer.

Contemporáneamente
Al movimiento de tu mirar,
Por los huecos internos
De mi cuerpo crecerá
La mismísima vara de Aarón
Que prodigiosa reverdece,
Echando frondosas ramas
Y estas ramas me rejuvenecen,
Me vigorizan,
Me vivifican por dentro,
Hacen de mi pecho una selva
Con su verde esplendor.

20120515

3567 El templo para tu devoción

Aparta de mí este peso
Que corroe a lo interno
Mis estalactitas
Y estalagmitas,
Amenazando
Con resquebrajar
Mi bóveda celeste,
Mis catedrales eternas
La potencia de mis imperios.
Sin avisos, sin premeditarlo
Apiádate de mí,
Expúlsame
Estos espíritus
Insatisfechos
Que me hacen
Malvivir
Con un rictus
En la faz
Del corazón,
Que bien sabes
Que este mi cuerpo
Es el templo
Para tu devoción.

20120513

3566 Quiero el súper poder

Quiero el súper poder
De atravesar el tiempo
Como en un deslizador
Sobre las ondas de las horas
Y llegar hasta aquel día
En que nos materializamos
Al borde del mar,
De frente a las olas,
Abrazados de viento
Y salitre y orlas,
Aquel día en que
Urdidos por el deseo
De amar,
Nos encontramos
En la otra orilla
De mi vida e inició
La serie de episodios
En emisiones sucesivas
De lo que hoy
Es mi vida y tu vida.

Para entonces
Y sólo entonces
Desatar el prodigioso nudo
Con el que ataste
Este cinto de Orión
Que aprieta mi pecho,
Ciñe mis sienes,
Que aprisiona mis alas
Como un corsé flagelador,
Que me ahoga
El instinto y no me deja
Ni vivir sin tu cariño
Ni morir con tu desamor.

3565 Fisura

Una ínfima fisura
Ominosa
Amenaza
Con anegarme
Y hundirme
La razón.

Mirándome
En el espejo
Desierto,
Frente a frente
A mi corazón,
Hoy he confirmado
Que el reactor
De mi pecho
Palpita atribulado
Por la desolación
A la que me somete
Tu ausencia
En mi habitación.

Por esta ínfima fisura
Que porto
En mi ánimo
Y su pared exterior,
Puede colarse sin parar
La melancolía
Devastadora
De quimeras,
Hacerme
Pasajero inverosímil
De un Titanic sumergido,
Carne de naufragio,
Exiliado en la Atlántida,
Un ente sin rumbo,
Un ser sin ilusión.

Cúmulos sobre la casita


Sobre el refugio


20120509

A lua da manhã


3564 Una luna de aguas

Esta noche
Una luna de aguas
Esplendente
Con su nimbo
Sobre el cúmulo
Que parece
Simulando un castillo
Y yo
Solo en la torre
De los panoramas
Observando
Hacia adentro
Con mis delirantes
Ojos de camaleón
De Madagascar
Cada instante,
Cada acto,
Cada escena
Sucedida
A tu lado
Cuando no existía
La soledad,
Mientras en un trance
Esta noche
Una luna de aguas
Esplendente
Con su nimbo
Sobre el cúmulo
Que parece un castillo.

20120501

Palmas


Difuminantes


Por los campos de caña


Nublazón


Allende


Snoopy


copos


Antes del salar


20120430

3563 La flor de tu recuerdo

Al borde del fiordo
Está
La flor de tu recuerdo,
Intentar cortarla
Sin dudas es
La caída libre
Hacia lo incierto
Y lo que quiero es
Volverme de espaldas,
Salir por el prado
Y colectar flores
De si-te-olvido
Despetalizarlas
Hasta convertirme
En el mejor
De los despetalizadores
Que haya de haber
En el fugaz instante
De mi vida
En que ocurre
La fantasía
De tu aparición.

3562 Como caballo de Atila

Fue irrepetible.
Como los azules
Que se divisan a lo lejos
En las montañas,
Como la ola que llega
Resignada a la playa,
Como nube inverosímil
Sobre los montes
Y las casas,
Así tu mano
Cabalgó
Como caballo de Atila
Pisando cada musgo,
Las pardas algas,
Cada erguida hierba,
Cada brote enternecido,
Mis plantas fanerógamas,
Las carentes de flores,
Mis helechos arborescentes,
Mis tundras, pampas y taigas,
Mi pluviselva amazónica,
Toda micra, cada espacio
De mi mundo
Fue tocado
Por la inefable caricia
Que se desprendió
De tu mano
En mi cama.

3561 Vámonos

Tu mirada
Incitándome
Al despegue
Y tu voz
Sin insinuaciones
Sino directa como
Relámpago que golpea
Lo interno
De mis dendritas
Me dijo:
“Vámonos”.

Sin remedio hube
De sacudir
El polvo de mis sandalias,
Acicalar mis alas,
Encender el viejo motor
De mi pecho
Y zarpar
Con velas hinchadas
A la prefigurada
Fantasía
Que me configuró
Tu invitación.

20120424

3560 El pozo de la desdicha

Tus palabras son
El meteoro abolicionista
Que atravesando
Mi aura
Exterminará
Todos y cada una
De mis ilusorias
Pretensiones.

Voy con la certeza
De que el impacto
De tu voz en mí
Me dejará un cráter
Que ha de formar
En lo hondo,
El pozo
De la desdicha
A donde arrojaré
Solicitas monedas
Adosadas de ilusión.

20120419

3559 El retorno de la alegría

Desmadejar un edredón
No es una tarea cualquiera,
Debes vestir en tu pecho
Una coraza
Confeccionada
Según el diseño
Establecido
Por el profeta Job.

Se debe comenzar
Desenraizando
El mítico árbol
Del olvido
Hoja por hoja,
Ramita por ramita,
Hasta que desnudo
Quede,
A la intemperie
Tu corazón.

Si tus dedos
Se adormecen
Mientras vas deshilvanando
Sueños, eras, eternidades
Recuerda mi biografía
De poeta solitario
Hundido en melancolía
Esperando cual Penélope
El retorno
De la alegría.

3558 Infinita alfombra

Unos árboles en el invierno
Se mantienen erectos y augustos
Soportando el frio peso
Abominable de las hieles.

Otros arboles en primavera
Renuevan todas sus hojas
Cuando las primeras lluvias
Besan los pies de la tierra.

Hay arboles que dando sombra
Se pasan la vida entera
Siempre vestidos de verde
El verano mora entre sus ramas.

Y está también mi corazón
De otoñales hojas caídas
Formando una infinita alfombra
Hacia dentro, bien adentro.

20120329

3557 Solo sólo soy

Solo fui
Un pájaro raro
Que migró
De isla en isla
Anhelando
Anidar
En el paradisíaco
Istmo
De tu cintura.

Intentando
Aquella estepa fría
Sobrevolar,
Me fui
Con una piedra
En el plexo
Atravesando
El séptimo mar.

Y ahora
Esta primavera
Que llega,
Estas ganas
De volverme
A mi mismo
Y restaurar
De una vez
Cada una
De las tiernas
Dendritas
De mi cerebelo
Y las células
Cardíacas
Que me nublan
La razón.
Solo sólo soy
Un pájaro raro
Que migra
De isla en isla
Anhelando
Anidar
En el paradisíaco
Istmo
De tu cintura.

20120326

3556 La sacudida

Sinceramente
Me temo lo peor.

Siento 
Como si una víbora
Hubiese lanzado
Una dentellada
A la manzana
Madura 
En mi pecho.

Paulatinamente
Se detiene
El mecánico artilugio
De mis sentimientos.

Has tensado
Este músculo
Que según
Las leyes 
De Newton
Va en constante 
Aceleración.

Y no es el polen
De la primavera
El que hace
Que se hinchen
Mis nervios
Arterias y venas.

Es que dijiste que no.

Y una novísima ola
Empezó a configurarse
En el ámbito geográfico
De mi espacio interior.
Irremediablemente,
Ineludiblemente
Espero la sacudida
Del portentoso 
Tsunami
De amargor.

20120322

3555 De mar en mar

Abriré
De mar en mar
Las ventanas
De mis cielos
Y que tus aguas
Purifiquen
Las palabras
Enredadas
En mi pelo.

Con cada una
De las mágicas señales
De tu repertorio,
Descubriremos
Un barco de velas,
Una isla solitaria,
Un baúl de perlas.

Entonces y solo entonces
La armoniosa
Horda de delirios
Campeará
Por sus fueros
En una melodiosa
Letanía.

¡Apártame el azul
El verde y el turquesa!

Porque de ellos
Haré la perenne noria
Desde donde broten
Tus suspiros
Y los míos.

Contemporáneamente
Allí reconstruiremos
Esa mítica ciudad
De corales
Y de algas,
De espumas de oro
Y ríos de cristal.

En la boca
Del arcángel
La trompeta
Puesta está,
Pronto
Se oirá
El estruendo
De las olas
Cuando abras
Las ventanas
De tu pecho
Y mi sentimiento
Sin más ni más
Al costado de tu puerto
Dejes amarrar.

3554 Tocarnos

Es una noche tan calmada.
El día trajo a la primavera.
En la radio
Caetano canta
Cucurrucucú paloma.
Ya consumido el vino
Y las cervezas,
Tocarnos
Es lo único
Que nos resta.

20120307

3553 Wenn ich könnte

Leblos
Vom Behindern
Dass mein Fluss fließt
Nach den Richtung
Deiner Quelle.

Mi diese Alleinigkeit
In dieser herbstlichen Nacht
Vom November,
Ich wundere
Mich
Wenn ich könnte
Mit diesen mühlesteinen
Das bindet sich
An meine Hals,
Dieser Salpetrig
Ballast,
Diese phantasierende Erstickung,
Wenn ich könnte
Um im tiefsten
Von meinem Todesmeer zu bauen
Ein neues Atlantis
Ein altes Jerusalem
Ein künftiges Shangri-la.

3552 Als gigantische Kuppel

Plötzlich
Ich bin bewusst
Vom Loch
Dass es füllt
Als gigantische Kuppel
Von der Kathedrale von Florenz
Die Geheimnisse
Raum
In meinem innere.

Es schwillt mich von innen
Die absolute Vertiefung
Von diesem Beschuldigung.

Um ein Engel ohne Flügel zu sein
Ich brauche zu viel
Deinem Freispruch.

Plötzlich
Ich war vergesslich
Von der Fülle
Dass es füllte
Als gigantische Kuppel
Von der Kathedrale von Florenz
Der Geheimnisse
Raum
In meinem innere.

20120306

3551 Unsere Stadt wird mit Smog gedeckt

Deshalb ich
Habe idealisiert
Projiziert
Gebaut
Verbildet,
Wie ich wäre Lúcio Costa
Oder Le Corbusier,
Jedes eins der Grundlagen
Von der Weltstädtisch
Stadt
Von unser
Herzen
Gebündelte
Mit ein Seil.

Unsere Stadt wird mit Smog gedeckt.

Und es gibt nicht
Erstaunlicher Schlag
Dass es ankommen kann
Bis zum einzeln
Zimmer
Von unseren
Herzen
Um das Pulver von den Sandalen
Zu schütteln,
Um zu zerstört der stumpfsinnig
Zum der eine dass Einmütig
Und zeitgleich
Du und ich
Angekommen sind.

20120301

3550 Los mares lunares

Cómo nominar
Los mares
Lunares
Que han sido
Creados
Por la marea
De suspiros
Que me ahoga
Paulatinamente
Durante ya más
De ciento veinte
Meses
El corazón.

A estas alturas,
Como paloma
Enviada
Tras el diluvio,
Solo aguardo
Pasivamente
A que la ola
Me ahogue
Por entero
La razón.

3549 La certeza

Si tuviera
La certeza
De que un nudo
Sideral
Me ata a tu ser
Y que ni con conjuros
Ni invocaciones
De aquelarre
Podré vaciarme
De ti
Desearía
Que otra horda
De ciento veinte
Sensitivas lunas
Atravesaran
Mi cuerpo
Iluminando
Cada recodo,
Cada recuerdo
Que guardo de ti.

3548 La desidia

Con
Ciento veinte
Perlas
Celestes
Un collar
Cósmico
Se puede enhebrar,
Pero qué
Se puede
Hacer
Con ciento veinte
Lunas
Ya pasadas
Por el fuego
De mi altar.
Meses y meses
Ya idos
Delirando
Por tu latido
Y hoy
Que todo ha sido
Ilusoria energía
Sólo queda
La desidia
De tus ojos,
El tempano
De tu mirar.

3547 El descenso

Está sucediendo de nuevo
En el mismo lugar
De mi plexo solar,
Allí donde
El corazón
Ocupa
La parte central.

Tanti passeggeri scendono
Dai treni
Nella Stazione
Di Milano Centrale.

Cuándo
Haré yo
El descenso
De este tren
De desvaríos
En el que hace más
De ciento veinte lunas
Atraído por ti
Sin pensarlo abordé.

3546 Vez tras vez mes tras mes

Vez tras vez
Mes tras mes
Yo entregué
Del baúl encofrado
De mi pecho
Hoy desecho
Como perla
De gran precio
Mi sentir y mi trinar
Y hoy
Ciento veinte
Lunas después
Vacío de ternura
Tirito entre la bruma
Sin nada a qué asirme
Como un zombi
Divagando en mi penar.

20120229

3545 Erosnauta

Hubo en mí
Un sentimiento similar
A Yuri Gagarin.

Erosnauta
Que viajó
Por los cielos
De mi psique,
Por más que opuse
Resistencia
Ultrapasó
Dentro de mí
Más allá
De ciento veinte lunas
Sin llegar a iniciar
El preludio de este fin.

20120228

3544 Inerte va

Más
De ciento veinte ciclos
Me ha trazado
En el pecho
La luna
Sin que fuese mi corazón
Mágico astrolabio,
Esferas celestes que giran
En mi cuerpo
Sin fin alguno
Porque mi amor
Inerte va.

3543 Inicuo sistema de longitudes

Como nube
Como bandada de pájaros
Como horda de langostas
Como astronave pilotada
Como cohete a propulsión
Sobrevolar
Este inicuo sistema
De longitudes
Que me separa
Por azar
De tu persona
Y del momento aquel
Ciento veinte lunas
Hacia atrás.

3542 El ticket

Y… ¿Para qué?
Si el soborno de tu lengua
Azucarada
Me atraviesa pecho
Plexo y espalda
Y cuelga en mí
Como collar de perlas,
Ristra de cíclicas lunas
Que numeradas
Superan ciento veinte,
Si el ticket sin retorno
Con el que me abordaste
No era válido
En las explicitas escenas
Que contenían amor.

3541 La llamada

A veces soy árido
Como las águilas,
Cuando frente al despeñadero
Se desprenden
De sus fatigadas alas.
Pero la mayoría de veces
Cuando por más
De ciento veinte lunas
Estuve siendo expuesto
A tus ondas,
He sido aguas.
Aquella vez por ejemplo
Cuando me telefoneaste
Y la expansión de tus ondas apenas tocó el caracol de mi oído
La dermis del pabellón de mi oreja se estremeció como rocío.

3540 La huida

Viajo
Hacia la constelación
De Andrómeda
Y allí
Con las pupilas hechas
Luces de bengala
Me estrellaré
En el verde infinito
De mi delirar.
Han pasado
Ciento veinte lunas
Y tú no viajas
Al lado mío
En esta huida insomne
Hacia la eternidad.

3539 La conclusión

Forjar una relación
Lo mismo que si se fuese
Experto en el arte
De la metalistería
Repujar,
Acicalar,
Cuidar
Hasta volverte
Un cazador
De nubes migratorias
Dejarte poseer
De un tsunami
De alocadas golondrinas
Y ciento veinte
Lunas alborotadas
Ver
Que tiempo después
Ha llegado
La conclusión.

20120215

3538 Besticktes Boot

Ob dieses leichte
Kleine alleine Boot
Wird bestickt
Über die Wolken
Und nicht im Meer.
Ich konnte in anderen
Richtungen navigieren
Um Walhall,
Und Atlantis,
Und Neues Jerusalem
Und Shangri-la zu erreichen.

Aber ich habe
In meinem Innere
Ein Gereift
Gefühl
Vor langer Zeit
Es geht wirr
Zu deinem Zittern.

Ballast in meinem Plexus.

Und ich will
Als geflügelter Dädalus
Um anzukommen
Bis das Königreich des Friedens.

Aber ich neige
Zum Verrückt
Als besticktes Boot
Nicht zur Wolke, aber zum Meer
Zu sein.

20120205

3537 Wenn die Wörter Bergen bewegen können

Was es passieren würde, wenn die Wörter
Bergen bewegen können?

Wo es heute wäre
Diese mehrere Gebirgszüge
Von reinen Gipfeln
Dass es mir die Seele überquert?

Die eigenständige, die gesprochene,
Das symbolischen,
Die allesartigen Wörter.

Wer konnte nennen
Die gewaltigen Ebenen
Mit seine Tundra, mit seine Taiga?

Ich bin ein gelähmter Bergsteiger
Dass nachdenkt
Der schneebedeckte Gipfel.

Heute in meiner Zunge zeltet es
Die abscheuliche Kälte
Von dem Ewigen
Schneiten
Von Kilimandscharo.

Schweigen und ohne Wörter
Nie bin ich
Einen April
Mit seinen Kirschenbäumen
Zu den Füßen des Mount Fuji.

Und ich wünsche dieses Delirium
Dass heiß Chimborazo
Annullieren.

Der Aconcagua zu bewegen,
Der Everest,
Oder so nur
Die sieben Hügel von Rom,
Um von meiner Brust auszurotten
Dieser unbeweglicher
Berg Zion,
Dass ich genäht
Zur linken Seite
Von meiner Brust trage
Und dass mit Wörtern
Ich habe genannt
Herz.

20120203

3536 Autorestaurarme al estado de justo antes de ciento veinte lunas

Que fuese mi corazón
Como un mate
Y poder raspar
Las yerbas amargas
Que tú,
Luego de masticarlas
Con tu demencia
De Nabucodonosor,
Dejaste en el fondo
De mí.

Vaciarme de ti
Como un cántaro
Cósmico
Lleno de lluvia
Y quedarme
Inerme a tus latidos,
Inmune a tus suspiros,
Dejar de ser insomne
Indemne a tu quejido,
A tus gemidos.

Que pudiera yo sacar
Desde lo hondo
De mi interior
Cada brizna,
Cada pizca,
Cada pajita,
Cada hebra,
Cada fibra
Y autorestaurarme
Al estado
De justo antes
De ciento veinte
Lunas,
Tiempo antes
De tu glóbulo de Bok,
Cuando no existía
En mi universo
Nada que sugiriera
Tu descarnante caricia
Ni al arco de tus cejas
Ni a tu perpetua sonrisa.

3535 Uno de los ángeles de Sodoma

Como si fuese
El justo de Lot,
Bajo la sombra
De mi tejado.

Me sentaré
Bajo el dintel
De mi puerta
A esperar.

Sin edredones,
Para con artes
De prestidigitador
Desmadejar
Cual Penélope.

Que llegue uno
De los ángeles de Sodoma,

Que en el cofre
De mi pecho
Tengo espacio
Para hospedar.

Y una vez
Puertas adentro,
Clausuradas
Las entradas…

En aquel entonces
Se desplegará
Para cada una
De sus papilas gustativas,
Un catálogo
De sabores.

Banquete
Pantagruélico
De delicadezas
Sin clasificar.

Y en sus once
Papilas caliciformes
Estará vedado
Para siempre
El sabor amargo
De la soledad.

20120129

3534 Um von der Traurigkeit zu entkommen

Ich will von der Traurigkeit entkommen
Mit Aufregung und zum Galopp
In eine unbeschreibliche Horde
Dass es verlasse mein innere
Als ob Legionen gewesen wäre
Herde, Schwarmverhalten,
Stampede von besessen Säue
Auf der Weide in Gadara.

Selbstzauberspruch mich und dass
Es geht aus mich Dieses versüßende,
Aber pervers Verlassenheit
Mit dem einen dass ich wickele
Das Kinderzimmer
Von meinen Sinnen.

Als ob zu mir gehört hat
Dieses Verhalten!

Als umrissenes Ziel
In der Entfernung,
Verwirrt
Im Horizont.

Um zu gehen
Als Herde von Bisons.

Um von der Traurigkeit zu entkommen.
Mich zu vermeiden, zu entgehen, zu ausweichen
Aus der unerfreulichen Sache
Von deiner rauen Abwesenheit.

Um mit der Behändigkeit auszugehen
Von einer Schachtel.

Ein Ruhemesser
Es schwingt ominös
Über meinem Glück,
Es droht hinüber zu überholen
Der weiche Teil
Von meinen Konstellationen.

Ich will von der Traurigkeit entkommen
Mit Aufregung und zum Galopp
In eine unbeschreibliche Horde
Dass es verlasse mein innere
Als ob Legionen gewesen wäre
Herde, Schwarmverhalten,
Stampede von besessen Säue
Auf der Weide in Gadara.

20120125

3533 Seite in Weiß

Durch mein Glauben
Bestelle ich dich Seite in Weiß
Dass du die Buschstabe enthaltest,
Die Wörter
Von meinem Repertoire,
Die Phoneme
Von meiner Stimme
In schöner Weise
Und Ordinatenwert
Und sagst ihm, dass mein Körper
Es zittert mit Sehnsucht
Für am Seiten
Zur seine Kissen zu sein,
Dass du die Vokale befehlest
In perfekter Harmonie
Seien Sie, dass ich Perlmutt
Sirup oder Ambrosia sage,
Aber dass es ist klar
Dass meine Wunsch
Es ist nicht verborgen
Oder düster,
Und dass es klar sei
Einmal und für Ewigkeit
Dass mein Körper zittert
Mit Wünschen
Für am Seiten
Zur seine Kissen zu sein.

3532 Um inzwischen Wörtern zu navigieren

Ich mag es
Um inzwischen Wörtern
Zu navigieren
Als kreuzend
Ein Universum
Zum Beispiel
Genießen das Faszinierende
Supernova
Von deiner Umarmung
In der Explosion
Von Liebe
Mit welchem du einwickelst
Der magische Moment
Von Kommunion
Wenn wir verloren werden
Unter wir beiden.

3531 Ich sprang als eine Impala

Diesen tagen
Wenn der Regen
Und deine Abwesenheit
Sie machten mich zu Geisel
In Widersetzlichkeit.

Die Verzweiflung kam
Um zu knabbern
Der Teppich
Von meinem Zimmer.

Ohne zu schlafen,
Als verwundete Gazelle
In ewiger Nachtwache
In ewiger Schlaflosigkeit
Mit meinem eroberten Pupille
Fast ein Asyl.

Ich weidete
Bittere Kräuter
In den Savannen
Vom Apathie
Ohne dich.

Weil
Von deiner Entfernung
Ich versteckte mich
Zum Schatten
Vom Schmerz.

Und als du ankamst,
Als du ankamst
Ich sprang als eine Impala
Von hier nach dort
Und von dort zum Äther,
Und es war der Morgen
Und der Nachmittag
Der erste Tag
Und ich sah dass gut war.

Hoffnungslos
Ich wurde süchtig nach
Deiner Konstante
Lippenbissen
Zum Mehrjährigen
Fleische lecken
Zum Ununterbrochenen
Zungen berühren.

3530 Unter den Tektonischen Platten

Das ist eine Anzeige für dich:
Heute Abend
Ich werde niederfallen
Unter den Tektonischen
Platten
Von deinem Körper
Und ich werde machen
Mit feinen Bewegungen
Von Druckwelle
Oder blasenbilden
Der Alliteration
Von den Planeten
Dass sie leben
In deine Zunge
Und meine Zunge.

Heute Abend
Ich werde rutschen
Unter dem Haufen
Von Sachen
Dass sind teil
Aus der Lithosphäre
Von deinem Bett.

Der Himmel muss
Sich vorbereitet werden!

Weil wir dort gehen
Katapultiert
Mit unseren Pupillen in Flammen
Für die Aschen
Von unserem eigenen
Krakatau.

Ich kann alles verlassen
Um mit dir zu gehen
Im Tournee
Dass es wird enden
In der Stadt des Goldes
Von Amethysten
Und Jaspis
Von Beryll
Und von Perlen.

Und ich will dir bitten
Dass wenn wir beide
Übergeflogen
Jeder eine
Von den siebenundzwanzig Monden
Von Uranus
Du werdest niederfallen
Unter den Tektonischen
Platten
Von meinem Körper
Und du werdest machen
Mit feinen Bewegungen
Von Druckwelle
Oder blasenbilden
Der Alliteration
Von den Planeten
Dass sie leben
In meine Zunge
Und deine Zunge.

20120124

3529 In meine inneren ich fühlte mich schwach

Ich weiß nicht wie
Aber eine Horde
Von Ameisen
Es fand der Weg
Zur absoluten Konkavität
Von meinem Magen
Heutzutage.

Erste meinte ich ihnen
Nomadisch
Und jetzt
Sie drohen mir
Mit stationären
Werden.

Und sie sind
Ein Kitzelndes
Bataillon,
Menge der Impulse
Sprudeln
Von Brennen,
Schock.

Ich abtrete sehr leicht
Zur unbestechlichen Stelle
Von deinem blick.

In meine inneren
Ich fühlte mich schwach
Als die Mauern
Von Troja,
Ninive
Oder Jericho
Als du stellst
Dein Lächeln aus
Als ob ein irisiert
Katalog
Gewesen wäre.

Es passierte, als du sagtest,
Mit allmächtiger Stimme
Als ob mein Herz
War Lazarus
In einer kalten Höhle:
Kommt!

3528 Bis du die Perle findest

Im gleichen Moment
Dass du machst mir
Das Zwinkern
Ich werde die Zügel lassen
Von den gierigen
Erbarmungslose Libellen
Das postiert
In meinem Mund
Sie warten
Der Seufzer
Von deinem Mund,
Dass du zeigst
Der Weiße
Von deinen Zähnen
Im Warnenden
Lächeln
Und dass unter
Der Südpazifik
Stößt du mich
Bis du die Perle
Findest.

20120122

3527 Dieser Triller dass meine Kehle erstickt

Mein Körper?
Mein Körper kann
Verschlungen sein
Für die knochenknackenden
Hyänen dass bewohnt
Unter der südlichen Linie
Von dem Sahara
Oder für die Unersättlichen
Wütender Piranhas
Von kolossalem Orinoco.

Mein Körper kann
Gebissen sein
Für die wilden Tieren,
Schakalen,
Aspisvipern,
Eine Horde von Heuschrecken,
Die Raupe,
Die Käfer,
Und die Geschmeiß,
Phantastische
Wanderung
Von Tieren aus der ganzen Welt,
Es kann ganz geschluckt
Werden
Für einen Leviathan,
Gebraten für Ermutigung
Von mythischen Drachen,
Viergeteilt
Für Pferde zum Galopp
Als ob ich Tupaq Amaru
Gewesen wäre,
Aber mein Herz
Ach! Mein Herz
Wie mache ich dir zu verstehen
Dass mein Herz
Es ist versichert
In der Truhe
Von deiner Liebe,
Dass ich der Weizen
Des Unkrautes getrennt habe,
Dass meine Rose der Winde
Nur zeigt es
Zu deinem Augen,
Und dass ich
Ich bin eine Scheiße
Wenn du ignoriert
Dieser Triller
Dass meine Kehle
Erstickt.

3526 Als Wasserläuferinsekten

Die Gedichte
Von Sehnsucht
Nostalgien
Oder melancholisch
Dass sie drohen
Mit ins mir
Ankommen,
Sie simulieren
Tänzerinnen
Auf der Oberfläche
Vom Wasser,
Als Wasserläuferinsekten,
Ohne zu brechen
Die Harmonie
Des Nukleus
Von meiner Seele,
Weil ich gehe
Mit deinem Panzer,
Dein Herzpanzer
Geschützt
Irgendwo
Dass ich gehe.

3525 A perennial aurora borealis

It is your warm solar wind
The one that excites
My molecules of light.

And you make me glow
As if my being were
An inflamed firefly
Amid the darkness.

I illumine the core
Of your solitude:
And that’s the abyss
Of our relationship.

This dependence
Courteously
Metamorphosed
In back and forth,
To loose and press,
To open and close
Circle and more circles
Until becoming
In draperies and knots
Transformed into spiral.

The more intense
Is your solar wind
More radiant
It will be my light.

At the end of this k’atun
Unfailingly
Together
We will be
A perennial
Aurora borealis.

3524 The diver

I have the spirit
At the tip
Almost jumping from inside
Of my body,
Just to the border
Of throwing myself
In sighs.

It is expected an ocean,
Geometric marabunta
Of sadness,
Several daggers
They cross
My arteries.

And although it can seem
Affected
I cannot avoid
To be at the border
Of this fiord,
I am a diver
That jumps backward
Tempted by ten thousand
Demons,
From the pinnacle
Of the temple
Until this sea
Of tears.

You slip the sharp
Word
For my Adam’s apple.

Despite the fact that me
With that sensation
Of having lost
My nest.

How many more moons
You must submerge
In the deep night
Of my misfortune?

I hope you stop
Because this moon
Of December
I want to share it
With you and for you.

3523 Damned be the kingdom of the ices

Damned be the kingdom of the ices
To the one that you attracted me simulating
Fata Morgana
Of multicolored castles.

With your subject
And your predicate
I became
A chaotic constellation.

Today vibrate me deep inside
A horde of quasars.

Last night, all alone
I discovered
Entangled
In my marrow
A Bok globule.
Celestial explosion,
Stars' powder,
Colorful hazy,
Twisted milky roads.

Because to your cause
I lived the unbearable
Uncontrollable
Overflowing explosion,
Attracted by the empties
Castles in the air
Of the kingdom of your ices.

20120121

3522 I was the landscape that observed with her petrified eyes the Lot’s wife

Being with you
That evening
I was the landscape
That observed
With her petrified eyes
The Lot’s wife.

Metropolis devoured
By fire,
Inflammable grass
Volatile pampas, taiga
Submerged
Among your flames.

As if were trains
In the Trans-Siberian
Steppe
A fire traveled
Throughout my back
Lasting
For several
Consecutives eternities
Of pleasure.

All in me were vertebras
Strained
Of delirium
When
The shock wave
Of your voice
It whispered
Our secret
Mantra,
That same one that murmured
The sealed lips
Of Lot’s wife.

3521 Loving exclusion zone

As a soundtrack
For those
Unique chapters
That were broadcasted
In the Marianas Trench
Of my spirit,
You decided melancholic
Melodies.

Subtle sad songs
That without being
The trembler whistle
Of the wind,
Makes me move
In every leaf
That are occupying
The interstellar space
Of my cells.

I am a cosmic tenderized tree.

It should be close the winter.

And I’m wondering
How I will do
That without looking for it
I feel like
A tired eagle
With their mangled wings
To fly over
This gigantic,
Prodigious,
Enormous
Loving exclusion area.

Without feeling this emptiness in my chest
Without vibrating to the rhythm of this
Abandoning sensation.

Until how many suns have I
To sense as a fiord
This open wound
This dug
Abyss
That has left me
Your glacial
Kiss,
The glacier
Of your tongue.

20120119

3520 I want to be witness of your flowers of fire

When a dawn any other day
The untamable army
Of your fingers
Take me for assault
As the wind,
I want to be
Stars' powder
That when shaking your hand
Be spread
On an unpredictable
Way
Of pleasure
And to submerge myself
Contemplating
Your chest and your belly.

I want to be witness
Of your flowers of fires.

I propose you
To fly over
This sterile
And empty steppe,
Let’s catapult us
Further on
Of the stars,
For above
Of the firmament,
Over the last floor
Of the seventh sky
That life is too short
And we don't know
What tomorrow
Will bring.
For that reason,
When a dawn any other day
The untamable army
Of your fingers
Take me for assault
As the wind,
I want to be
Stars' powder
That when shaking your hand
Be spread
On an unpredictable
Way
Of pleasure
And to submerge myself
Contemplating
Your chest and your belly.