20180930

2018.09.30 4095 Nemezo de forgeso emeriĝas en la loko de mia amo

Birdo
De aŭtuno kutimoj
Li mokas min pro la racio
Tio ne plu estos la sama,
Estas ŝanĝita
La pozicio de miaj steloj,
Ĝi estas preskaŭ
Kaŝita vian sunon.

Nemezo de forgeso
Emeriĝas en la loko de via amo.

Timo flutras
En miaj internoj.
Ĝi estas supersona vesperto
Auskultante la kavernon
De mia koro.

Mi kredas ke mi ne povas plu.

Birdo
De aŭtuno kutimoj
Li mokas min pro la racio
Tio ne plu estos la sama,
Estas ŝanĝita
La pozicio de viaj steloj,
Ĝi estas preskaŭ
Kaŝita mian sunon.

Nemezo de forgeso
Emeriĝas en la loko de mia amo.

2018.09.30 4094 Eine Nemesis der Vergessenheit tritt an die Stelle meiner Liebe

Ein Vogel
Von Herbstgewohnheiten
Es murmelt in meinem Grund
Das wird nicht mehr so sein,
Das hat es geändert
Die Position meiner Sterne,
Das ist ungefähr
Um deine Sonne zu verstecken.

Eine Nemesis der Vergessenheit
Tritt an die Stelle deiner Liebe.

Angst flattert
In meinem Inneren.
Es ist eine Überschall-Fledermaus
Dass auskultiert der Höhle
Aus meinem Herzen.

Ich glaube, dass ich nicht mehr kann.

Ein Vogel
Von Herbstgewohnheiten
Es murmelt in meinem Grund
Das wird nicht mehr so sein,
Das hat es geändert
Die Position deiner Sterne,
Das ist ungefähr
Um meine Sonne zu verstecken.

Eine Nemesis der Vergessenheit
Tritt an die Stelle meiner Liebe.

2018.09.30 4093 Una nemesi dell'oblio emerge nel luogo del mio amore

Un uccello
Di abitudini autunnali
Mi ha sussurrato nella ragione
Che non sarà più lo stesso,
Che hanno cambiato 
Le posizioni delle mie stelle,
Che propio subito
Si nasconderà il tuo sole.

Una nemesi dell'oblio
Emerge nel luogo del tuo amore.

La paura svolazza
Dentro di me.
È un pipistrello supersonico
Auscultando la caverna
Dal mio cuore

Non penso di poter più.

Un uccello
Di abitudini autunnali
Mi ha sussurrato nella ragione
Che non sarà più lo stesso,
Che hanno cambiato 
Le posizioni delle tue stelle,
Che propio subito
Si nasconderà il mio sole.

Una nemesi dell'oblio 
Emerge nel luogo del mio amore.

2018.09.30 4092 Uma nêmesis de amnésia emerge no lugar do meu amor

Um pássaro
De hábitos de outono
Ele me murmura na razão
Que não será mais o mesmo,
Que já mudou
A posição dos meus astros,
Que está pronto
Para esconder-se seu sol.

Uma nêmesis de amnésia
Emerge no lugar do seu amor.

O medo move suas assas
Nas minhas entranhas.
É um morcego supersônico
Auscultando a caverna
Do meu coração.

Eu acho que não posso mais.

Um pássaro
De hábitos de outono
Ele me murmura na razão
Que não será mais o mesmo,
Que já mudou
A posição dos seus astros,
Que está pronto
Para esconder-se meu sol.

Uma nêmesis de amnésia
Emerge no lugar do meu amor.

2018.09.30 4091 Un Némésis d'oubli émerge à la place de mon amour

Un oiseau
Des habitudes automnales
Il me murmure dans la raison
Ce ne sera plus le même,
Ce qui a changé
La position de mes étoiles,
C'est à peu près
De cacher ton soleil

Un Némésis d'oubli
Émerge à la place de ton amour.

Le peur bat ses ailes
Dans mes entrailles.
C'est une chauve-souris supersonique
En auscultant la caverne
De mon cœur.

Je pense que je ne peux plus le faire.

Un oiseau
Des habitudes automnales
Il me murmure dans la raison
Ce ne sera plus le même,
Ce qui a changé
La position de tes étoiles,
C'est à peu près
De cacher mon soleil

Un Némésis d'oubli
Émerge à la place de mon amour.

2018.09.30 4090 A nemesis of oblivion emerges in the place of my love

A bird
Of autumn habits
It mutters in my inner reason
That will not be the same anymore,
So far the position of my stars
Has changed,
That is pretty sure
The turn down of your sun.

A nemesis of oblivion
Emerges in the place of your love.

Fear flutters
In my deepest insides.
It's a supersonic bat
Ausculting the cavern
Of my heart.

I think I can’t anymore.

A bird
Of autumn habits
It mutters in my inner reason
That will not be the same anymore,
So far the position of your stars
Has changed,
That is pretty sure
The turn down of my sun.

A nemesis of oblivion
Emerges in the place of my love.

2018.09.30 4089 Una némesis de olvido emerge en el lugar de mi amor

Un pájaro
De hábitos otoñales
Me murmura en la razón
Que ya no será lo mismo,
Que ha cambiado
La posición de mis astros,
Que a punto está
De ocultarse tu sol.

Una némesis de olvido
Emerge en el lugar de tu amor.

El miedo aletea
En mis adentros.
Es murciélago supersónico
Auscultando la caverna
De mi corazón.

No creo que pueda más.

Un pájaro
De hábitos otoñales
Me murmura en la razón
Que ya no será lo mismo,
Que ha cambiado
La posición de tus astros,
Que a punto está
De ocultarse mi sol.

Una némesis de olvido
Emerge en el lugar de mi amor.

20180929

2018.09.29 4088 La oleada de otoño viene

La oleada de otoño viene
Con sus hojas, con sus lluvias
Con su vientos revoloteando
Entre el verde de los árboles.

La oleada de otoño viene
Desarraigando pendiente abajo
Las carnes macilentas,
Los colgajos.

¿La oleada de otoño viene
Con su huracán de hojas
Y de lluvia
A limpiarme el alma,
A calar mis huesos,
A aliviar mi congoja?.

La oleada de otoño viene
Sin tu isla del tesoro,
Sin tu fantasía marina,
Sin tu baúl de perlas.

La oleada de otoño viene
A despojar mi nada,
Con su tsunami azul
Con su marejada,
Como fuego intempestivo
Como tempestad en llamas.

2018.09.28 4087 Yo debería

Yo debería estar satisfecho
Y no seguir rodando
Aguas adentro
En este mar.

Yo debería hacer lo correcto
Y cortar las alas
A este pájaro insomne
Que devora mis ojos
Y me induce a anhelar.

Yo debería abrir mi plexo
Y dejar volar
Los suspiros desasosegantes
Que amarran las alas
De mis sueños
Y su trinar

Yo debería hacerme el muerto
Y dejar
Que pase la muerte
Grande
Y esperar la muerte
Pequeña
Junto a tu altar.

20180928

2018.09.28 4086 一个秋天的风景 【yīgè qiūtiān de fēngjǐng】

我的嘴和你的嘴
它们是桥梁,
一棵树,
一座山,
一条河。

一起
我们是,
从你的吻到我的吻,
一个秋天的风景。

20180927

2018.09.27 4085 La timidez que me asusta

Si pudiera rascarme
Esa sensación
De desesperada ansiedad
Que me cubre como costra
Como si fuese un pericarpio imbricado
La parte externa de mi corazón.
Si pudiera atrapar
Esas maripositas que revolotean
En el transecto lineal
De mi estómago a mi lengua.
Si tuviera
La fuerza suficiente
Para agitar mi brazo derecho
Y arrojar como David
La piedra envuelta entre la honda
Para golpear el gigantesco Goliat
De la timidez que me asusta.
Si pudiera decirte
Cuánto me gustas,
Este cielo se despejaría
Y las nubes ahora grises
Resplandecerían en prístinos
Blancos y azules,
Se convertiría el témpano
De mi lengua
En un río cristalino
Arrastrando consigo el placer.

20180926

2018.09.26 4084 Traza una línea a la altura de mi ecuador

Traza una línea
A la altura de mi ecuador
Y divide de forma fulminante
Mis endechas,
Del oriente
Al occidente
Ciérrame las brechas.
Sepárame con rayas paralelas
Y que según el canon de mi tierra,
La amargura no llegue
A juntarse con mis penas.

Colonízame
Con tus ramas verdes,
Desde mi cenit
A mi nadir
Y hazme florecer
Con tus mimos
Cuando llenes de tu polen
Mis trópicos repletos
De innumerables estrellas.

20180925

2018.09.25 4083 Anhelaba ser un río en tus orillas

La mañana iniciaba
Sin tu beso
Y ya mi cuerpo
Había rebasado
El punto de sequedad.

La pupila lunar
Vio mi tristeza
Y quiso convertirla
En deseos de sollozar.

Anhelaba ser un río
En tus orillas.

Que encauzaras
Mis delirios,
Que corrigieras
Mi eufórico trinar.

Mis monedas arrojadas
Al fondo de tu pozo de la dicha
Encontraron el eco
Se habían ido tus aguas,
Secado tu manantial.

La mañana iniciaba
Sin tu beso
Y ya mi cuerpo
Había rebasado
El punto de sequedad.

20180924

2018.09.24 4082 Tu mirada se curva

Mi navío vaga
Despacio
Por la circunscripción
De tu espalda,
Mientras yo soy lo mismo
Que un meteoro
Que se observa
Incandescente
En la distancia.

Quiero regalarte
Mis verdes hojas
Lanceoladas
Y que juntos vayamos
A cazar de noche,
Usando nuestras cerbatanas.

Pero tu mirada
Se curva
Y en mi pecho
Se replica
El vacío y la nada.

2018.09.24 4081 Kiam vi komencis foriri de mi arbaro

Kiam luciolo
Ĝi malproksimigas de vi
Meze de la nokto,
Vi vidas ĝian lumon malpliiĝantan
Ĝis ĝi perdiĝas
Sur la horizonto.

Mia sento mallumiĝis sin
Kiam vi komencis foriri
De mia arbaro.

Mia koro fermiĝis
Kiel folio de cekropio.

Tiuj estis tagoj, kiam
Aŭtuno komencis.

De mia amo de hieraŭ
La fumo dispelis
Kaj la sunsubiro
Kun ĝia inkandeska lumo
Ĝi pasigis la nokton.

Mia sento mallumiĝis sin
Kiam vi komencis foriri
De mia arbaro.

2018.09.24 4080 Quando hai iniziato ad alontanarti della mia foresta

Quando una lucciola
Si allontana da te
Nel mezzo della notte,
Vedi la sua luce che diminuisce
Fino a quando si è persa
All'orizzonte.

Il mio sentimento si fu spengendo
Quando hai iniziato ad alontanarti
Della mia foresta

Il mio cuore è chiuso
Come una foglia che si secca.

Erano giorni in cui
L'autunno aveva comminciato.

Dal mio amore di ieri
Il fumo si era dissipato
E il tramonto
Con la sua luce a incandescenza
Lasciò il posto alla notte.

Il mio sentimento si fu spengendo
Quando hai iniziato ad alontanarti
Della mia foresta.

2018.09.24 4079 Quand tu as commencé à t'éloigner de ma forêt

Quand une luciole
Il s'éloigne de toi
Au milieu de la nuit,
Se voyez sa lumière diminuer
Jusqu'à ce qu'il soit perdu
À l'horizon

Mon sentiment s'estompait
Quand tu as commencé à t'éloigner
De ma forêt

Mon cœur s’est fermé
Comme une feuille de coulequin.

C'étaient des jours où
L'automne avait commencé.

De mon amour d'hier
La fumée s'était dissipée
Et le coucher du soleil
Avec sa lumière incandescente
Il a cédé la place à la nuit.

Mon sentiment s'estompait
Quand tu as commencé à t'éloigner
De ma forêt

20180923

2018.09.23 4078 Cuando tú empezaste a alejarte de mi bosque

Cuando una luciérnaga
Se aleja de ti
En medio de la noche,
Ves su luz disminuyendo
Hasta que se pierde
En el horizonte.

Mi sentimiento se fue apagando
Cuando tú empezaste a alejarte
De mi bosque.

Mi corazón se cerró
Como una hoja de yagrumo.

Eran días en que ya
Había empezado el otoño.

De mi cariño de otrora
Se había disipado el humo
Y el tramonto
Con su incandescente luz
Dio paso a la noche.

Mi sentimiento se fue apagando
Cuando tú empezaste a alejarte
De mi bosque.

20180922

2018.09.22 4077 Irreflexiva pulsión

Uno puede pensar
Que algunas hojas son perennes
Y que primavera a primavera
El verde permanecerá
Como la enseña que ha de escudar
Los días de dolor.

Pero el verde se destiñe,
La esperanza puede palidecer.

Uno puede creer que lo que sigue
A las tardes de lluvia a torrentes
Es un esplendente sol
Y que el viento que viene del mar
Refrescará tu alma
Marchita de temor.

Pero el viento a veces se paraliza
Y otras se vuelve un turbión.

Uno puede desear
Salir al bosque y retornar
Con una cesta de setas
Sin reflexionar
Que la amanita muscaria,
Además de bella resulta mortal.

Entonces cuando tú ciernes
Separando paja de trigo,
Sopesando como Osiris
El corazón,
Verás que la vida es anhelo,
Es suspiro, es desvelo,
Es ansia desequilibrada,
Es irreflexiva pulsión.

20180921

2018.09.21 4076 Tu vino en mi lagar

Si tus soplidos no me acarician
Como el viento que resbala
Sobre las ondas del mar,
Mi vida habrá sido estéril.
No habré obtenido
De tu vino en mi lagar.
Así que ven al origen
De mi fuente
Para que bebas sin saciedad
De mi manantial.

Bien sabes que no tolero
El vacío en mi nidal,
Y que los huecos por dentro
Son una llama infernal.

Por eso es por lo que quiero
Que tus soplidos de sal
Adoben todo mi cuerpo,
Me bañen el sentimiento,
Me acaricien el pensamiento
Y destruyan todo mi mal.

Si tus soplidos no me acarician
Como el viento que resbala
Sobre las ondas del mar,
Mi vida habrá sido estéril.
No habré obtenido
De tu vino en mi lagar.

2018.09.20 4075 No me alcanza

¡Ay qué no me alcanza
La envergadura
De mis alas!
Para abarcar
El abrazo
Que tengo
Ganas de darte
Sin dinero y sin precio,
Por amor al arte.

2018.09.20 4074 Karte einer Route

Meine Karte
Hat nur
Eine Route
In der Rippe
Ihrer Blätter.
Ich muss nicht
Um das Zentrum
Der hohen
Bergketten
Herumwandern,
Wenn nicht,
Werde ich mich direkt
An deine Hintern
Klammern.

2018.09.20 4073 Map of one route

My map
Only has
One route
In the midrib
Of its leaves.
I do not have to wander
Around the center
Of towering
Mountain ranges,
For sure,
I'll go straight
To cling
To your buttocks.

20180920

2018.09.20 4072 Carte d'un itinéraire

Ma carte
N’a qu'un
Itinéraire
Dans la nervure
De ses feuilles.
Je n'ai pas à me promener
Au centre
De hautes
Chaînes de montagnes,
Sinon,
Je vais aller
Directement
À tes derrières.

2018.09.20 4071 Mappa di un percorso

La mia mappa
Ha solo
Un percorso
Nella nervatura
Delle sue foglie.
Non girovagerò
Per il centro
Di altissime
Catene montuose,
Altrimenti,
Andrò dritto
Ad aggrapparmi
Ai tuoi fianchi.

2018.09.20 4070 Mapa de uma rota

Meu mapa
Tem apenas
Uma rota
Na nervura
De suas folhas.
Eu não tenho que vagar
Pelo centro
De elevadas
Cordilheiras,
Se não,
Eu vou direto
Para me aferrar 
Aos seus peitos.

20180919

2018.09.19 4069 Mapa de una ruta

Mi mapa
Sólo tiene
Una ruta
En la nervadura
De sus hojas.
No he de vagar
Por el centro
De encumbradas
Cordilleras,
Si no,
Que iré directo
A aferrarme
A tus caderas.

20180918

2018.09.18 4068 Por dentro la sequía espantosa

La lluvia moja los pétalos
De mis flores exhibidas fuera,
Pero por dentro la sequía espantosa
Rasga sin contemplación mi tierra.

Me temo que en unos días,
En el cercano porvenir,
Estalle en mi piel la aridez,
Por culpa de la escasez
De tus besos, mimos y ternuras.

Se repliega mi piel reseca,
Se agrietan mis muros de papel.
Voy dando vueltas en tu meca,
Soy vigía en tu torre de babel.

¡Ay por dentro
Se me está volviendo
Un gigantesco mar de Aral!

Vuelo a ras de sol
Con mis alitas de cera,
Rozo el punto
De marchitamiento.
De seguro no llegaré
A la próxima primavera.

La lluvia moja los pétalos
De mis flores exhibidas fuera,
Pero por dentro la sequía espantosa
Rasga sin contemplación mi tierra.

Me temo que en unos días,
En el cercano porvenir,
Estalle en mi piel la aridez,
Por culpa de la escasez
De tus besos, mimos y ternuras.

Se repliega mi piel reseca,
Se agrietan mis muros de papel.
Voy dando vueltas en tu meca,
Soy vigía en tu torre de babel.

20180917

2018.09.17 4067 Hoy me hiciste damnificado

Hoy me hiciste damnificado
Y me tuve que retirar,
Levantando blancas banderas,
A mis caracolas ocultas,
Enroscarme hacia dentro.

El cielo dobló sus puertas,
En torno a mis goznes.

Se deshicieron en lo íntimo
Mis hilos.
Mi ilusión está desierta.

Cuando floreciste esta mañana
Y te diste vuelta en la cama
Mi alma quedó como muerta.

Porque había esperado
A la sombra de tus alas,
Atendiendo a tus trinos
Anhelando la validación
De tu mirada.

20180916

2018.09.16 4066 El sueño es como la muerte, tus brazos son como un lagar

El sueño es
Como la muerte,
Tus brazos son
Como un lagar.

Y me entregué
En los brazos
De tus sueños
Pensando que podría
Levemente despertar
Para dar
Mi declaración al mundo
Para enarbolar mi verdad
Pero tu aguijón era dulce
Y mi conciencia
Adormecida
Por tus labios iba
Llegué a la deriva
Hasta la mar.

El sueño es
Como la muerte,
Tus brazos son
Como un lagar,
En el que pisar
Mis jugos
Como un súcubo
Y yo intento
Sin éxito,
Por mis medios despertar.

20180915

2018.09.15 4065 La distancia se metió entre nosotros

La distancia
Se metió entre nosotros
Como una cuña
Entre dos antiguos
Mosaicos griegos,
Separando los adoquines
De los palacios
De nuestro imperio.

Desmanteló
Nuestra litera,
Que en un tiempo
Fue similar
A la de la reina de Saba.

Como su palanca de Arquímedes,
Fue removiendo tu luna y mi sol,
Hizo girar
En torno a un núcleo de nada,
Nuestras pléyades y nuestro orión.

El espacio crece
Como yerba en el patio
Del rey Nabucodonosor,
Y la locura me aparta,
He perdido el apetito,
Giro y gimo sin control.

La distancia se inserta
Entre nuestros cuerpos,
Como un tornillo abriendo espacio,
Aprieta como un torniquete.
Asfixia como una bolsa de plástico,
El oxigeno nos retiene.

La distancia sirve para hender
Escindir, separar, desunir
Nuestros días,
Nuestra alianza.

Perdimos nuestro punto de apoyo,
Se ha ido la ilusión.

Y hoy, sin jactancia,
Contemplamos desde cada borde,
Cómo se separa el mar rojo,
Al dictado de tu voz.

20180914

2018.09.14 4064 Yo me he ido oscureciendo

Desde que tú te has marchado
Yo me he ido oscureciendo
Como un cielo al atardecer
En los días de septiembre.

Ahora soy como un espejo
Que no refracta tu luz,
Mi rostro otrora radiante
Está sórdido y nublado.

En mi pecho hay una caverna.

Cada día soy más duro,
Cada día voy más sólo,
Cada día soy más turbio.

Desde que tú te has marchado
Yo me he ido oscureciendo
Como un mar al anochecer
En los días de septiembre.

20180913

20180912

2018.09.12 4062 Diluvio de adrenalinas

El efecto sorpresa
De tu aparición
En mis cielos,
Cual si fuese
Del mítico apocalipsis
La narración,
Me hizo volver a creer
En el milagro
Que trae el diluvio
De adrenalinas
Con la que nos liamos
Al momento de beber
De la eucaristía
De cuerpos
En que devinimos
Tú y yo.

En nuestro encuentro
Resultó un huracán,
Nació de mi ombligo
Envuelto entre el deseo
De ver que tus ojos
Se entornaban
Mientras los gemidos
Escalaban los niveles
Del placer.

Sólo ahora,
Cuando escribo esto,
Hago público el ciclón
Que furiosamente
Nos arrastró.

20180911

2018.09.11 4061 Iluminar las catacumbas

Para que vuelva
A reverdecer
La vara de Aarón
En mi desierto.

Lo preciso es
Mirarme en tus ojos
De par en par,
Abrir mi pecho,
Deshacer de mí
Las penumbras.

Abastecerme
De tu placer,
Masajear
Mi pupila cansada
Contemplando tus ojos,
Iluminar las catacumbas.

20180910

2018.10.10 4060 Que me apartes de tu puerto

Qué importa
Que me apartes de tu puerto
Si mis barcas se desguazan
A la espera de tus besos,
Y yo sé en mi fuero interno
Que hay océanos a la espera
De que mueva mis navíos
Para darme sus secretos.

Qué me importa
Que me aísles de tu puerta
Si mis lazos se desatan
En abrazos a tu espera,
Si yo he visto que disfrutan
Otros organismos, otras fieras
Del refugio de mi cuerpo
De mi espacio, de mi vera.

20180909

2018.09.09 4059 Dopamíname

Dopamíname
Como si fuese
El músculo de mi pecho
Y hazme latir
Como el tambor
Enloquecido
Con que celebra
El acantilado
La caricia del mar.

El anochecer emergerá
De entre tus nubes
Con una bocanada
De lluvia
Que bañará
Mi verde bosque
Con tus juguitos
De placer.

Dopamíname
Como si fuese
El músculo de mi pecho
Y hazme latir
Como el tambor
Enloquecido
Con que celebra
El acantilado
La caricia del mar.

Empápame
Por dentro
Y por fuera
Con tus aguas
Del placer,
Como lo hace el cauce
Del río cuando llegan
Las lluvias postreras.

20180908

2018.09.08 4058 Donde el camino se bifurca

Es mejor que lleguemos
Como un viajero en la noche
Al punto de inflexión
Donde el camino
Se bifurca
Y tengamos que elegir
Si publicamos o no
Si escondemos o no
Estas mordidas suaves
En la espalda
Este juego de espadas
Este catálogo de mentiritas
Estas cartas marcadas.

20180907

2018.09.07 4057 Tú eres como tórrido mar que rodea el atolón de mi ombligo

Tú eres
Como tórrido mar
Que rodea el atolón
De mi ombligo,
Con la tibieza
De tus besos
Anhelo existir
Por siglos,
Tu abrazo
Siempre tierno
Me seduce
A vivir contigo,
Me complazco
A mí mismo
En ser tu amigo,
Porque tu abrazo
Tierno y cálido
Me cubre
Como un abrigo.
Tú eres
Como tórrido mar
Que rodea el atolón
De mi ombligo.

20180906

2018.09.06 4056 Tu marchita cornucopia

Aguardo con expectación
Tus abrazos y besos,
Tus mimos y ternura,
La apertura de tu raíz
Al costado de mi lengua,
Que me antepongas como alfombra
Tus cosechas tempranas
O las tardías.

Pero echo de menos
Tus sonrisas, tus miradas.

Aun no inicia la producción
De frutos,
De aquellas semillas que planté
En tu prado durante los días
De primavera,

¿Habrán caído quizás
Entre las piedras?

¿O crecieron entre espinos
Y robustos cardos
Para morir ahogadas en tu regazo?

¿Las han ahogado
Las fuertes hiedras?

¿Será que cayeron en el camino
Y fueron devoradas por las fieras?

Tu marchita cornucopia
Es lo único que veo
Cuando paseo
Tu expansión
Con mi mirada.

20180905

2018.09.05 4055 Las ansias

Eran tantas las ansias
Que tenía de soltarme
Contigo al espacio sideral,
Pero no pude desatar los nudos
Que me amarran a mi realidad.

Tantas fueron las ganas
Que tenía de zarpar
Contigo a circunnavegar,
Y no pude soltar las amarras
Que retienen mi verdad.

Tanta era la ambición
Que tenía de sobrevolar
Contigo las montañas y la mar,
Pero no pude aletear seguro
De mis alas de cera con tenacidad.

Y me mantuve atado
A la amargura, mi tortura,
Y me mantuve anclado
A mi cuadratura, mi armadura,
Y me mantuve enraizado
A mi atadura, mi locura.

20180904

2018.09.04 4054 Luciérnaga

Vaga la luciérnaga con su luz
En medio de la oscuridad
Y zarpan los barcos aún
Sin saber que la tormenta
Les abrazará.

Así mismo he partido
En busca de tu luz.

Me iluminará por dentro
Como un portentoso faro
Con su fosforescencia
Bienaventurada
Tu mirada.

Eres luciérnaga
En medio de mi oscuridad.

20180903

2028.09.03 4053 Mi palacio de la memoria estaba completamente en llamas

Y cuando vi hacia tu recuerdo
Mi palacio de la memoria
Estaba completamente en llamas.

Mi nuevo amor detonó
Cerca de tus depósitos
Una bomba de ternura
Que eliminó todo rastro
Del acervo de locura
Que me hiciste vivir.

Y cuando vi hacia tu recuerdo
Mi palacio de la memoria
Estaba completamente en llamas.

Mi viejo amor que era tuyo
Fue devorado por las flamas
Tibias para el témpano
En que se convirtió
Entre tus prisiones
Mi humano corazón.

Y cuando vi hacia tu recuerdo
Mi palacio de la memoria
Estaba completamente en llamas.

20180902

2018.09.02 4052 Tú entibias mis arterias

Tú entibias mis arterias
Con la dulce savia que emana
De tu mirada tierna,
Da lo mismo si somos
Furibundas olas,
O placenteras nubes
Convocadas por el turbión.

Tú entibias mis arterias
Con la dulce savia que emana
De tu mirada tierna,
Igual si galopamos salvajes
Por las estepas
O nos arrastramos
Con la lentitud de un caracol.

Tú entibias mis arterias
Con la dulce savia que emana
De tu mirada tierna,
No importa si reptamos
Como sierpes
O volamos con la rapidez
De un halcón.

Tú entibia mis arterias
Con la dulce savia que emana
De tu mirada tierna.

20180901

2018.09.01 4051 La vorágine de tu aleteo

Mi vida que es finita
Debe rozar con algo,
Ese algo eres tú.

Fui arrastrado
Por el vórtice creado
Por el movimiento
De tu ala
Al borde
De mi universo.

La vorágine de tu aleteo
En torno a mis florecillas
Generó dentro de mí,
Este océano interior,
Este antidesierto,
Esta tundra, esta taiga,
Esta savia de madreselva.

Por eso sin escrúpulos te pido
Que batas frente a mí tus palmas,
Que me abraces con diestra ternura,
Que me protejas entre las plumas de tus alas.