20191229

4311 Lo mismo que si fueses Santa Clara de Asís

Yo estaba como los lirios,
Aferrado al terruño
De la congoja
Y mis flores eran otrora
Pétalo de un día,
Fugaz onda sonora
De mi garganta salía.
En un rayo nos amalgamamos
Como aleación de metales fríos,
La tristeza y yo,
Porque no te tenía.

Fui el loco ojo del camaleón
Que gira y gira en cada dirección.

Mi ser vivía
Sin sitio como un delirio,
Que vaga de puerto en puerta,
Que porta de parte en parte
La locura de la soledad.

Buscando sitio por todas partes
Tocando puertas, abriendo puertos,
Aullando como los lobos,
Del tarot, yo era el loco.

Pero ya en tu destino
Se había decidido
Que tus pasos y los míos
Se cruzarían como por azar.

En medio de mi oscuridad
Llegaste con la lámpara
De tu corazón en llamas
Iluminando mi latido oscuro
Lo mismo que si fueses
Santa Clara de Asís.

20191124

4310 Bapti la universon

Miaj okuloj similas al okuloj
El la kameleonoj
De Madagaskaro,
Ili estas lacaj turniĝi
Serĉi, serĉi, serĉi
Tiu perfekta frukto
Aŭ ideala petalo
En kiu glori
De plezuro.
Kun la deziro vojaĝi
En la senfina tunelo
De via ambrosio kaj via mielo
Mi volas bapti la universon
Kiel li nomis ĝin en la genezo
Adam mem,
Do, nomante vian korpon
Iru malrapide kaj uzu
La vortoj ambrosia
Kaj petalo
Kaj frukto
Kaj mielo.

4309 Baptiser l'univers

Mes yeux comme les yeux
Des caméléons
De Madagascar,
Ils sont fatigués de virer
En recherchant, et recherchant
Ce fruit parfait
Ou pétale idéale
Dans lequel submerger
De plaisir.
Avec l'envie de voyager
Dans le tunnel infini
De ton ambroisie et ton miel
Je veux baptiser l'univers
Comme dans la genèse
Adam lui-même l’a nommé,
Alors, en nommant ton corps
Aller lentement en utilisant
Les mots ambroisie
Et pétale
Et des fruits
Et miel.

4308 Baptize the universe

My eyes like the eyes
Of chameleons
From Madagascar,
They are tired of spinning
Seeking here, there and everywhere
That perfect fruit
Or ideal petal
In which to gloat
Inside pleasure.
With the desire to travel
In the infinite tunnel
Of your ambrosia and sweet
I want to baptize the universe
As in the genesis named it
Adam himself,
So, by naming your body
Go slowly and use
The words ambrosia
And petal
And fruit
And sweet.

4307 Batize linivè a

BATIZE LINIVE A
4306

Je m 'tankou je
Nan aganman yo
Soti nan Madagascar,
Yo bouke vire
Rechèch, chache, chèche
Sa fwi pafè
Oswa petal ideyal
Nan ki gloat
Nan plezi.
Avèk dezi a vwayaje
Nan tinèl la enfini
De anbrozya ou ak siwo myèl ou
Mwen vle batize linivè a
Kòm Adan tèt li
Li te relel nan Jenèz la,
Konsa, pa nonmen kò ou
Ale dousman epi itilize li
Mo ambrosya la
Ak petal
Ak fwi
Ak siwo myèl

4306 Das Universum taufen

Meine Augen wie die Augen
Von den Chamäleons
Aus Madagaskar,
Sie sind sehr müde, sich umzudrehen
Um suchen, und suchen, und suchen
Die perfekte Frucht
Oder ideales Blütenblatt
In dem sich tauchen kann
Zum Vergnügen.
Mit dem Wunsch zu reisen
Im unendlichen Tunnel
Von deiner Ambrosia und Honig
Ich möchte das Universum taufen
Wie Adam selbst
In der Genesis nannte,
So, als ich deinen Körper nenne
Sehr langsam gehen und benutzen
Die Wörter Ambrosia
Und Obst
Und Honig
Und Blütenblatt.

4305 Battezzare l'universo

I miei occhi come gli occhi
Dei camaleonti
Dal Madagascar,
Sono stanchi di girare
Cercando, cercando, cercando
Quel frutto perfetto
Il petalo ideale
In cui gongolare
Di piacere.
Con il desiderio di viaggiare
Nel tunnel infinito
Delle tue ambrosie e mieli
Voglio battezzare l'universo
Come l’hai chiamato nella genesi
Lo stesso Adamo,
Quindi, nominando il tuo corpo
Farlo lentamente ed usare
Le parole ambrosia
E petalo
E frutta
E miele.

4304 Batizar o universo

Meus olhos como os olhos
Dos camaleões
De Madagascar,
Estão cansados de se tornar
Procurando na busca de olhar
Essa fruta perfeita
Ou pétala ideal
Nas quais se vangloriar
De prazer.
Com o desejo de viajar
No túnel infinito
De sua ambrosia e seu mel
Eu quero batizar o universo
Como na gênese o nomeou
O próprio Adam,
Assim, ao nomear seu corpo
Ir devagarzinho e usar
As palavras ambrosia
E pétala
E frutas
E mel.

4303 Bautizar el universo

Mis ojos como los ojos
De los camaleones
De Madagascar,
Están cansados de girar
Buscando, buscando, buscando
Esa fruta perfecta
O pétalo idóneo
En el cual regodearse
De placer.
Con el anhelo de viajar
En el túnel infinito
De tu ambrosía y tu miel
Quiero bautizar el universo
Como lo nombró en el génesis
El mismísimo Adán,
Así, al nombrar tu cuerpo
Ir despacio y utilizar
Las palabras ambrosía
Y pétalo
Y fruta
Y miel.



20190831

4302 Bajo las olas iracundas de la Atlántida.

En el centro de mi pecho había una cúpula
Como la del Duomo de San Pedro
Y se vino abajo como ánfora
Que se ahoga en alta mar
Bajo las olas iracundas de la Atlántida.

Deseo dejar por escrito
Que cuando se busque
Alguien a quien culpar,
Todos los dedos te apuntarán.

Porque es harto conocido
Que la trama de mi ombligo
Indicaba el sentido
En el que debíamos caminar,
Pero tú opusiste resistencia
A las rutas de mis mapas,
A las marcas de mis cartas,
A las señas de mi piel.

A las afueras de mi pecho había murallas
Como en las ciudades de la Atlántida
Pero deshiciste en tus aguas
Mis palacios de oricalco
Bajo tu opresiva cúpula de mar.

4301 Una nueva glaciación

Todas mis plantas marchitas,
Parece que voy entrando
En una nueva glaciación.

Mientras tú vas sonriente con tu sol.

Mis lágrimas son pesadas
Y la gravedad de la fuerza
Que me oprime
Las hace brotar a montón.

Mi anhelo es reverdecer
Como la misma vara de Aarón.

Lucho, como la fuerza del tarot
Contra el león testarudo
De la resignación.

Mi pensamiento infinito
Te vislumbra a lo lejos,
A las afueras de mi universo,
Lejos del borde de mi galaxia,
Parece que voy entrando
En una nueva glaciación.

20190805

4300 Deriva continental

Paulatinamente
Me alejo
Del epicentro
De la felicidad.

Yo que me creía
Que esto era firme
Como el mítico
Monte de Sion,
Aquí voy
Nuevamente
Como si fuese
Placa tectónica
En mi propia deriva
Continental.

Como el ala del ave
Sobre la ola,
Fue mi amor,
Delicado y sutil,
Abrigante,
Tibio,
Acogedor.

El viento borda orlas
Como encajes
En la superficie
Del mar
Y así fue mi amor,
Como guirnalda decorativa
Pendiente de tu corazón.

Pero hoy se separan
Nuestras venas,
Nuestros nudos
Nuestras tierras,
Como si fuesen
Placas tectónicas
En una eterna
Deriva continental.

20190804

4299 Die Kraft des Poltergeists

Ich sehne, dass einem Tsunami,
Ein Zyklon, ein Zittern,
Dass sie verflüssigen
Unter meinen Füßen deine kleinen Worte,
Dass du auf meine Brust loslässt
Wie der Ikarus der verlorenen Flügel
Das fällt in den tiefen Ozean
Und es verlort in den Wellen meiner Erinnerung
Bis aus meinem Herzen verblassen.

Eigentlich was ich gerne hätte
Es ist die Kraft des Poltergeists
Um mit der Kraft meiner Psyche zu entfernen
Diese Trümmer von Hiroshima
Das teilnimmt
Ein unruhiger Schorf auf meiner Haut.

Auf der Lederhaut meiner Gefühle
Du bist eine quälende sprachlose Zelle,
Und ich muss dich entfernen.

Deshalb wollte ich
Die Kraft des Poltergeists
Und mit der Wucht eines Hurrikans schütteln
Diese alten toten Zweige
Wie Keimblatten hängen sie an mir
Schlaflos auf den Pfaden meines Herzens.

Über der Wolke meiner Gedanken
Sie sind Zunder, der tot liegt,
Und ich muss dich entfernen.

Dafür möchte ich
Die Kraft des Poltergeists
Und löschen mit der Kraft eines Tsunami
Diese Innereien von Nagasaki
Dass du hast mit deiner Erkältung verwelkt
Um verstecken die Lichter meiner Sonne.

4298 Eu me tornei milhares de estorninhos

Quando suas mãos me segurarem
Como folhas de Vênus papa-moscas,
Você faz meu corpo se tornar
Em uma multidão de pássaros frenéticos.

Às vezes eu sou um cálido caladio.

E você faz se incendiarem
As cores das veias nas minhas folhas.

Ontem, quando você olhou para mim
Com seus olhos de vulcão quase em erupção
Eu me tornei milhares de estorninhos
E quando com seu copo cheio de ambrosia
Você me fez entregar o baú do desejo
Como uma homenagem ao seu riso sincero
Eu fui asas de pelágicos bandadas
Atravessando o vasto mar.

E mais uma vez, hoje estou com saudades
Que você mi faça chilrar
Como um louco canarinho
Ou como um corrupião no verão tropical.

4297 Sono diventato migliaia di storni

Quando le tue mani mi stringono
Come le foglie di venere acchiappamosche,
Tu fai diventare il mio corpo
Una infinità di frenetici uccelli.

A volte sono un taro rinverdito.

E tu fai divenire fuoco
I colori delle vene nelle mie foglie.

Ieri, quando mi hai guardato
Con i tuoi occhi di vulcano quasi in eruzione
Sono diventato migliaia di storni
E quando con la tua coppa piena di ambrosia
Mi hai fatto darti il tesoro dei desideri
In omaggio alle tue sincere risate
Sono stato ali di greggi pelagici
Attraversando l'ampio mare.

E di nuovo oggi desidero
Che tu mi faccia cinguettare
Come un pazzo canarino
O come un oriolo tropicale.

4296 I became thousand of starlings

When your hands hold me
Like Venus flytrap leaves,
You make my body turn
In a multitude of frantic birds.

Sometimes I am a warm caladium.

And you make them get hot
The colors of the veins in my leaves.

Yesterday, when you stared at me
With your almost erupting volcano eyes
I became thousands of starlings
And when with your cup full of ambrosia
You made me deliver the chest of desire
As a tribute to your open smile
I was wings of pelagic flocks
Crossing the wide of the sea.

And again, today I´m longing
That you make me twit
As a crazy canary
Or as an oriole in the tropical summer.

4295 The slit in my bed

Still left
So many hours
For the sun to rise
And previously my old heart
Is already lifeless,
Exhausted with so much scars.

It's as if inside
I had an incandescent sun,
A red cloud that floats in me
Raking every micron
Of tenderness,
Covering all my corners
Of disappointment.

A premonitory
Feeling
Of desolation
Camp by my inner side
And I know that not even nothing
Can curve the scenario
Where I lose
The calm of my pillow.
The slit in my bed
So deep is
As The Marianas Trench.

4294 Der Schlitz in meinem Bett

Fehlt noch
So viele Stunden
Damit die Sonne aufgeht
Und schon mein altes Herz
Es ist leblos,
Erschöpft von so viel Brennen.

Es ist, als ob ich drinnen
Eine weißglühende Sonne habe,
Eine rote Wolke, die mich schwebt
Und es fegte jeden Mikrons
Meiner Liebe,
Es deckt jede Ecke
Der Enttäuschung ab.

Ein vorzeitiges
Gefühl
Der Trostlosigkeit
Ging in meine innere Gerichtsbarkeit
Und das weiß ich auch gar nicht
Können die Bühne krümmen
Wo ich verliere
Die Ruhe meines Kissens.
Der Schlitz in meinem Bett
So tief ist
Wie der Marianengraben.

4293 La fente dans mon lit

Toujours manquant
Tant d'heures
Pour que le soleil se lève
Et déjà mon vieux cœur
Il est sans pulsion,
Épuisé par tant de douleur.

C'est comme si à l'intérieur
J'ai eu un incandescent soleil,
Un nuage rouge qui me flotte
En ratissent chaque micron
De mon amour
Couvrant tous mes coins
De déception.

Un sentiment
Prémonitoire
De désolation
Camp par mon ciel intérieur
Et je sais que même pas rien
Peut courber le scénario
Où je perds
Le calme de mon oreiller.
La fente dans mon lit
Si profond est
Comme la fosse des Mariannes.

4292 La fessura nel mio letto

Mancano ancora
Tante ore
Per la uscita del sole
E già il mio vecchio cuore
È senza vita,
Esausto di tanto scorno.

È come se dentro
Io portassi un sole incandescente,
Una nuvola rossa che mi galleggia
Rastrellando ogni micron
D’amore,
Coprendo tutti i miei angoli
Di delusione.

Un sentimento
Premonitore
Di desolazione
Accampa intorno a me
E so che nemmeno niente
Puoi curvare lo scenario
Dove io perdo
La calma del mio cuscino.
La fessura nel mio letto
È così profondo
Come la fossa delle Marianne.

4291 A fenda na minha cama

Ainda faltam
Tantas horas
Para o sol nascer
E já meu velho coração
Ele é sem vida
Exausta de tanto arrepio.

É como se dentro
Eu tivesse um incandescente sol
Uma nuvem vermelha que me flutua
Ajuntando cada micron
De carinho,
Cobrindo todos os meus cantos
De decepção.

Um sentimento
Premonitório
De desolação
Acampe pela minha interna razão
E eu sei que nem mesmo nada
Poderá curvar o cenário
Onde eu perco
A calma do meu travesseiro.
A fenda na minha cama
Tão profundo é
Como a fossa das Marianas.

20190731

4290 El poder del poltergeist

Anhelo algo como un tsunami,
Un ciclón, un temblor,
Que se licuefaccionen
Bajo mis pies tus palabritas,
Que te me desprendas del pecho
Como Ícaro de alas perdidas
Que cae al profundo océano
Y se pierde entre las ondas de mi recuerdo
Hasta desvanecerse de mi corazón.

En realidad, lo que yo quisiera
Es el poder del poltergeist
Para remover con la fuerza de mi psique
Estos escombros de Hiroshima
Que quedaron formando
Una desasosegante costra sobre mi piel.

Sobre la dermis de mis sentimientos
Tú eres célula que agoniza boquiabierta,
Y te tengo que remover.

Por eso es que yo quisiera
El poder del poltergeist
Y sacudir con la fuerza de un huracán
Estas vetustas ramas muertas
Que me cuelgan como caedizos cotiledones
Insomnes en las veredas de mi corazón.

Sobre la nube de mis pensamientos
Tú eres yesca que reposa muerta,
Y te tengo que remover.

Para ello yo quisiera
El poder del poltergeist
Y raer con la potencia de un maremoto
Estos despojos de Nagasaki
Que hiciste marchitar con tus fríos
Ocultando las luces de mi sol.

4289 Yo me volví millares de estorninos

Cuando tus manos me sujetan
Como hojas de venus atrapamoscas,
Haces que mi cuerpo se convierta
En multitud de frenéticas aves.

A veces soy un cálido caladio.

Y es que tú haces que se enardezcan
Los colores de las venas en mis hojas.

Ayer, cuando me miraste
Con tus ojos de volcán a punto de hacer erupción
Yo me volví millares de estorninos
Y cuando con tu copa repleta de ambrosía
Me hiciste entregar el cofre del deseo
Como tributo a tu franca risa
Yo fui alas de pelágicas bandadas
Surcando el ancho mar.

Y de nuevo hoy anhelo
Que me hagas gorjear
Como canario enloquecido
O como calandria en el estío tropical.

4288 La hendidura en mi cama

Aún faltan
Tantas horas
Para que salga el sol
Y ya mi viejo corazón
Está exánime,
Exhausto de tanto ardor.

Es como si en mi interior
Tuviera un sol incandescente,
Una nube roja que me flota
Arrasando cada micra
De cariño,
Cubriendo todos mis rincones
De decepción.

Un sentimiento
Premonitorio
De desolación
Acampa por mi fuero interno
Y ya sé que ni siquiera la nada
Podrá curvar el escenario
En el que pierdo
La calma de mi almohada.
La hendidura en mi cama
Tan profunda es
Como la fosa de las Marianas.

20190620

4287 Kaŝvestita la malespero.

Mi diras al vi ke tio estas
Kiel la polvo de Saharo
Venita al mia gorĝo
En skatolo de Pandora.
Mia gorĝo mallarĝiĝis
Pro tiom da timoj,
Mi estas malnova amforo
Malplena de ĉio,
Plena de nenio.

En mia interna pejzaĝo
Mi vivas malstabiligita vivo.

En la interno de mia interno
Kiel en matrjoŝka
Li venas al mi kaŝvestita
La malespero.



4286 Déguisé le désespoir

Je vais essayer de te dire que
Comme si une boite de Pandora
Plain de poussière du Sahara
Attache ma gorge.
Mon cou s'est rétréci
A cause de tant de peurs,
Je suis une amphore ancienne
Vide de tout,
Plein de rien.

Dans mon paysage intérieur
Je vis une vie déstabilisée.

Au dedans de dedans de mon intérieur
Comme dans une matriochka
Il vient vers moi déguisé
Le désespoir.

4285 Disguised the despair

I’ll explain to you that it is
As if the Sahara dust
Reached my throat
In a Pandora's box.
My neck got narrowed
Because of so many fears
I am an ancient amphora
Empty of everything,
Full of nothing.

In my inner landscape
I live a destabilized life.

Inside from inside of inside
Like in a matryoshka
It comes to me disguised
The despair.

4284 Versteckt die Verzweiflung

Ich versuche es dir zu sagen
Das ist wie der Staub der Sahara
Geh zu meiner Kehle
In einer Büchse der Pandora.
Mein Hals hat sich verengt
Wegen so vieler Ängste,
Ich bin eine alte Amphore
Leer von allem,
Voller nichts.

In meiner inneren Landschaft
Lebe ich ein destabilisiertes Leben.

Innen von drinnen von innerhalb
Wie in einer Matrioschka
Es kommt zu mir versteckt
Die Verzweiflung.

4283 Degize dezespwa a

Mwen pral eseye di ou
Ke li se kòm pousyè Sahara a
Ki rive nan gòj mwen
Nan yon bwat Pandora a.
Kou mwen te etwat
Pou anpil enkyetid yo,
Mwen se yon ansyen anfò
Vid nan tout bagay,
Plen pa gen anyen.

Nan paysage anndan mwen
Mwen viv yon lavi chavire.

Tout anndan anndan
Kòm nan yon matryoshka
Li vin degize
Dezespwa a.

4282 Nascosta la disperazione

Proverò a spiegarti che è
Come se la polvera del Sahara
Raggiungesse la mia gola
In una scatola di Pandora.
Si è stretto il mio collo
A causa di tante ansie
Sono un'anfora antica
Vuoto di tutto,
Pieno di niente.

Nel mio paesaggio interiore
Vivo una vita defraudata.

Dentro di dentro di dentro
Come in una matrioska
Mi viene nascosta
La disperazione.

4281 Disfarçada a desesperança.

Eu vou tentar te dizer
Que é como se a poeira do Saara
Chegasse a minha garganta
Numa caixa de Pandora.
E que meu gargalho
Se estreitou pela angústia,
Eu sou uma ânfora antiga
Vazio de tudo,
Cheio de nada.

Na minha paisagem interior
Vivo uma vida embrulhada.

Dentro de dentro de dentro
Como em uma matriosca
Me vem disfarçada
A desesperança.

4280 La desesperanza disfrazada

Te diré que es como si
En una caja de Pandora
El polvo del Sahara
Llegara a mi garganta.

Mi cuello se ha angostado
Por tantas angustias,
Soy un ánfora antigua
Vacío de todo,
Lleno de nada.

Vivo en mi paisaje interior
Una vida zozobrada.

Dentro de dentro de dentro
Como en una matrioska
Me viene disfrazada
La desesperanza.

20190105

2019.01.05 Moriviví


2019.01.05 Realeza


4279 Tu mi hai chiamato mentre io attraversavo la strada

Gli esercizi di empowerment
Per rafforzare il mio libero arbitrio
Sono andati all'inferno.

Tu mi hai chiamato mentre io
Attraversavo la strada.

Probabilmente aveva già vissuto
La metà della mia vita.

Mi sono ricordato che il profeta Giosuè
Ordinò al sole di fermarsi
E che la terra smettesse di girare,
La stessa sensazione che ho provato
Quando hai soppresso il vuoto
Intorno a me
Al momento di pronunciare
Le sillabe del mio nome.

Ho già dato per perso
Le cellule morte
Della mia passione.

Le mie abbondanti cascate
Hanno smesso di saltare,
E il mio flusso sanguigno
Quasi si ferma
Come il mio respiro.

Quando ho girato la testa
Cominciarono a dissolversi
Le mie ansie e inquietudine.

Probabilmente aveva già vissuto
La metà della mia vita.

Tu mi hai chiamato mentre io
Attraversavo la strada.

4278 Tú me llamaste mientras yo cruzaba la avenida

Los ejercicios de empoderamiento
Para fortalecer mi libre albedrío
Se fueron a la mierda.

Tú me llamaste mientras yo
Cruzaba la avenida.

Vivía probablemente
La mitad de mi vida.

Recordé que el profeta Josué
Ordenó que el sol se detuviese
Y que la tierra dejara de girar,
La misma sensación viví
Cuando suprimiste el vacío
A mi alrededor
Al momento de pronunciar
Las silabas de mi nombre.

Ya daba por perdidas
Las células muertas
De mi pasión.

Mis profusas cascadas
Dejaron de saltar,
Y mi torrente sanguíneo
Por poco se detiene
Igual que mi respiración.

Al girar mi cabeza iban
Desvaneciéndose
Mis inquietudes y ansiedades.

Vivía probablemente
La mitad de mi vida.

Tú me llamaste mientras yo
Cruzaba la avenida.

20190104

4277 Negras panteras

Negras panteras
Asaltan por la borda
La barca de mis pensamientos
La mañana de hoy.

El deseo
Busca extrañas formas
De llegar hasta mi psique
Y resueltamente incendiar
Los puntos clave de mi soma.

Soy un pozo petrolero
Inflamable
Y tu excitas mis anhelos
Y neuronas.

Aguardo el exacto instante
En que tus panteras caigan
Al pozo petrolero de mis ganas
Y con desesperación se ahoguen
En nuestro enloquecer.

20190103

4276 Las manecillas del deseo

El epítome de mis ansias
Queda dicho en la angustia
Que anida en mi garganta.

Me imantas a tu cuerpo.

Y tengo temor de que tu luz
Estampe nuestro encuentro
En las paredes de mi cuarto,
Lo mismo que la bomba
De Hiroshima imprimió
Con su luz las sombras.

Para que sea más intenso,
Hay que postergar el placer.

Pero te aseguro que
Cuando las manecillas del deseo
Lleguen a la hora cero,
Cuando entregues
Tus golosinas a mis besos,
Cuando mi relámpago atraviese
La espalda de tu cielo
Y me oigas gemir,
Habrá valido la pena
Ser expuesto a la espera.

Para que sea más intenso
Hay que postergar el placer.

20190102

4275 Como un tigre al acecho

Como todo lo que fenece
El sol se fue ocultando
Paulatinamente
Y el día tal como lo conocimos
Pasó,
Sin embargo,
La guarnición de ansias
Que resguardaste con recelo
Para esparcir en mis cielos
Y mis mundos internos
Como si fueran luces de bengala
O flores de fuego
Permanecen aquí aguardando
Como un tigre al acecho
Que espera la oportunidad
Para lanzarse al centro
De mis huesos
Hasta llegar al centro
De mis tuétanos.

2019.01.02 Flor 02


2019.01.02 Flor 01


20190101

4274 Voy a acostarme a tu lado

Ahora,
Mientras tus pestañas emparejan
La superficie de tus sueños,
Cuando el sopor va apagando
Tus pupilas ante el reino
De Morfeo
Y yo aún permanezco
Lejos de tu aposento,
Recapitulo los momentos
En que amando hemos bebido
Burbujas del firmamento,
Estrellas en el paladar,
La vía láctea que nos subsume
En nuestro anhelo.

Y doy gracias por el cielo
Que estrellado me despliegas
Entre el nocturno silencio.

Voy a acostarme a tu lado
Y con tu abrazo
Recorreré en una noche
El infinito universo.

2019.01.01 Bokeh 04


2019.01.01 Bokeh 03


2019.01.01 Bokeh 02


2019.01.01 Bokeh 01