Kion mi meritas estas
Ripozigi mian kapon
Flanke de via ŝultro
Kun subtila kliniĝo.
Tenere kaj trankvile
Ci nokte vidu aperi,
La floron kiu fariĝas
La kreskanta kaj fekunda luno.
Mi preĝas, ke lia forto
Totpova faru kreski,
Antaŭ la tagiĝo
Kaj ene de la valo
De sekiĝintaj ostoj,
Per kiu la vojo al kompreno
Estas tapiŝita,
Ununura ruĝa rozo
En formo de koro.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario