La posttagmezo de via ŝtormo
Ĉio estis maltrankvila
En mia korpo.
La varma oranĝa koloro
De la sunsubiro
Maturigis mian karnon,
Varmigis mian malhelan bruston.
Via odoro de mandarinoj
Maceris mian vivon
En la krepusko de la tago.
Ĉi vespere
Meze de via uragano
Ĉio estos avideco
En mia animo.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario