Viaj manoj estas
Kiel kesto, en kiu mi konservas
La baton de mia animo.
Kiam vi montras
La birdojn,
Kiuj flugas
Super mia kapo,
Serĉante ekloĝi
Kvazaŭ ili estus venkitaj bestoj,
Mi sentas la malpeziĝon
De viaj fosforeskaj manoj
En la malluma nokto,
En kiu mi vivas kaj mortas
Tiel longe de malĝojo.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario