En ĉi tiu kompleksa intrigo
De la kosmo,
Ni konas
La farson, kiu minacas
Super mia racio,
Se vi forlasas la orbiton
De mia pasio,
Malklarigante la firmamenton
De mia prudento.
Mi neniam scios la vojon,
Kiu kondukas al feliĉo,
Kvazaŭ suna eklipso
Kovris la malgrandan
Korforman mondon,
Kiu turniĝas freneze
En mia brusto,
Lasante malplenon
En sia loko.
Mi antaŭdiras, ke post
Via tremo
Ne estos forto
Por restarigi
Miajn ŝiprompiĝintajn emociojn.
Mia malĝojo kreskos
Kiel parazita vinberarbo
Floranta
En la ŝanĝiĝantaj sabloj
De mia seniluziiĝo.
Miaj pensoj perdiĝas
Malantaŭ la maldiafana nebulo
De necerteco,
Kiel akrobato
Sen tero sub la piedoj,
Defiante la graviton,
Kiu suĉas min
En la abismon
De malespero.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario