20240327

5663 La domo sen vi

Mi tre sopiras vin.
Mia domo estas ŝelo 
Kun ridindaj mebloj, 
En kiu paco ne sidas.
La algoritmo de viaj paŝoj 
Rompas de la kuirejo 
Ĝis la dormoĉambro kaj inverse.
Kreiĝas kosma malpleno, 
Kiu resonas en miaj ostoj.
Estas velkintaj folioj en mia koro 
Kiel rekta sekvo 
De la foresto de via voĉo.
Mi sopiras, ke la eĥo 
De via ridado resonu, 
Plenigante ĉiun ĉambron.
Silento fariĝis 
Nedezirata luanto, 
Vaporigante mian trankvilon 
Kiel roso en la matena suno.
Mi desegnas mapon de via foresto 
En ĉiu angulo de mia hejmo.
Mi provas detekti la brilecon 
De via ĉeesto en la niĉoj 
De miaj memoroj.
En mi formiĝas labirinto 
De nostalgio kaj sopiro.
Tiuj muroj, kontraŭ kiuj mi frakasas 
Serĉante vian odoron, 
Estas silentaj atestantoj 
De mia manko de harmonio.
Miaj pensoj velkas 
Kiel floroj sen akvo.
La silenton vore nutras 
Amaraj rememoroj, kiuj interplektiĝas 
Kun miaj solecaj flustroj.

5662 Dem Hause ohne dich

Ich vermisse dich sehr.
Mein Haus ist eine Hülle 
Mit lächerlichen Möbeln, 
In der sich kein Frieden einstellt.
Der Algorithmus deiner Schritte 
Bricht von der Küche 
Ins Schlafzimmer und umgekehrt.
Es entsteht eine kosmische Leere, 
Die in meinen Knochen widerhallt.
In meinem Herzen sind verwelkte Blätter 
Als direkte Folge 
Des Fehlens deiner Stimme.
Ich sehne mich danach, 
Dass das Echo deines Lachens 
Jeden Raum erfüllt.
Die Stille ist zu einem 
Unerwünschten Mieter geworden 
Und verdunstet meine Ruhe 
Wie Tau in der Morgensonne.
Ich zeichne in jeder Ecke meines Zuhauses 
Eine Karte deiner Abwesenheit.
Ich versuche, die Helligkeit 
Deiner Anwesenheit in den Tiefen 
Meiner Erinnerungen zu erkennen.
In mir bildet sich 
Ein Labyrinth aus Nostalgie und Sehnsucht.
Diese Wände, gegen die ich auf der Suche 
Nach deinem Geruch stoße,
Sind stille Zeugen 
Meines Mangels an Harmonie.
Meine Gedanken verwelken 
Wie Blumen ohne Wasser.
Die Stille nährt sich unersättlich 
Von bitteren Erinnerungen, die sich 
Mit meinem einsamen Flüstern vermischen.

5661 The house without you

I miss you very much.
My house is a shell 
With ridiculous furniture 
In which peace does not settle.
The algorithm of your footsteps 
Fractures from the kitchen 
To the bedroom and vice versa.
A cosmic void is created 
That resonates in my bones.
There are withered leaves in my heart 
As a direct consequence 
Of the absence of your voice.
I long for the echo of your laughter 
To resonate, 
Filling every room.
Silence has become 
An unwanted tenant, 
Evaporating my calm 
Like dew in the morning sun.
I draw a map of your absence 
In every corner of my home.
I try to detect the brightness 
Of your presence in the recesses 
Of my memories.
A labyrinth of nostalgia 
And longing forms inside me.
Those walls against which I crash 
Looking for your smell 
Are silent witnesses 
Of my lack of harmony.
My thoughts wither 
Like flowers without water.
The silence is voraciously fed 
By bitter memories that are intertwined 
With my lonely whispers.

5660 A casa sem você

Sinto muito a sua falta.
Minha casa é uma concha 
Com móveis ridículos 
Onde a paz não se instala.
O algoritmo de seus passos 
Vai da cozinha 
Ao quarto e vice-versa.
É criado um vazio cósmico 
Que ressoa em meus ossos.
Há folhas murchas em meu coração 
Como consequência direta 
Da ausência da sua voz.
Anseio que ressoe o eco
Da sua risada preenchendo
Todas minhas alcovas.
O silêncio tornou-se 
Um indesejado inquilino, 
Evaporando minha calma 
Como o orvalho ao sol da manhã.
Desenho um mapa da sua ausência 
Em cada canto da minha casa.
Tento detectar o brilho 
Da sua presença nos recônditos 
Das minhas memórias
E se forma dentro de mim 
Um labirinto de nostalgia e saudade.
Essas paredes contra as quais bato 
Em busca do seu cheiro 
São testemunhas silenciosas 
Da minha falta de harmonia.
Meus pensamentos murcham 
Como flores sem água.
O silêncio é vorazmente alimentado 
Por lembranças amargas que se entrelaçam 
Com meus sussurros solitários.

5659 La casa senza te

Mi manchi tantissimo.
La mia casa è un guscio 
Con mobili ridicoli 
In cui la pace non si siede.
L'algoritmo dei tuoi passi 
Si frattura dalla cucina 
Alla camera da letto e viceversa.
Si crea un vuoto cosmico 
Che risuona nelle mie ossa.
Ci sono foglie appassite nel mio cuore 
Come diretta conseguenza 
Dell'assenza della tua voce.
Desidero che l'eco 
Della tua risata risuoni, 
Riempiendo ogni stanza.
Il silenzio è diventato 
Un inquilino indesiderato, 
Facendo evaporare la mia calma 
Come rugiada al sole del mattino.
Disegno una mappa della tua assenza 
In ogni angolo della mia casa.
Cerco di rilevare la luminosità 
Della tua presenza nei recessi 
Dei miei ricordi.
Dentro di me si forma 
Un labirinto di nostalgia e desiderio.
Quei muri contro cui mi schianto 
Cercando il tuo odore 
Sono testimoni silenziosi 
Della mia disarmonia.
I miei pensieri appassiscono 
Come fiori senz'acqua
Ed il silenzio è voracemente nutrito 
Da ricordi amari che si intrecciano 
Ai miei sussurri solitari.

5658 La maison sans toi

Tu me manques beaucoup.
Ma maison est une coquille 
Au mobilier ridicule 
Dans laquelle la paix ne s’installe pas.
L'algorithme de tes pas 
Se fracture de la cuisine 
A la chambre et vice versa.
Un vide cosmique se crée 
Et résonne dans mes os.
Il y a des feuilles fanées dans mon cœur, 
Conséquence directe 
De l’absence de ta voix.
J'aspire à ce que l'écho 
De ton rire résonne, 
Remplissant chaque pièce.
Le silence est devenu 
Un locataire indésirable, 
Evaporant mon calme 
Comme la rosée au soleil du matin.
Je dessine une carte de ton absence 
Dans chaque coin de ma maison.
J'essaie de déceler l'éclat 
De ta présence dans les recoins 
De mes souvenirs.
Un labyrinthe de nostalgie 
Et d’envie se forme dans moi.
Ces murs contre lesquels je m'écrase 
A la recherche de ton odeur 
Sont les témoins silencieux 
De mon manque d'harmonie.
Mes pensées se fanent 
Comme des fleurs sans eau.
Le silence est voracement nourri 
Par des souvenirs amers qui s'entremêlent 
A mes murmures solitaires.

5657 La casa sin tí

Te echo mucho de menos.
Mi casa es un cascarón 
Con mobiliario ridículo 
En el que no se asienta la paz. 
El algoritmo de tus pisadas 
Se fractura de la cocina 
A la habitación y viceversa.
Se crea un cósmico vacío 
Que resuena en mis huesos. 
Hojas marchitas hay en mi corazón 
Como consecuencia directa 
De la ausencia de tu voz.
Anhelo que resuene el eco 
De tu risa colmando 
Cada habitación. 
El silencio se ha convertido 
En un inquilino no deseado, 
Evaporando mi calma 
Como el rocío al sol de la mañana. 
Trazo un mapa de tu ausencia 
En cada rincón de mi morada.
Procuro detectar el brillo 
De tu presencia en los recovecos 
De mis recuerdos
Y se me forma por dentro 
Un laberinto de nostalgia y anhelo. 
Esas paredes contra las que me estrello 
Buscando tu olor 
Son testigos mudos 
De mi falta de armonía. 
Mis pensamientos marchitan 
Como flores sin agua
Y el silencio se alimenta vorazmente 
De recuerdos amargos que se entrelazan 
Con mis susurros solitarios.


5656 Vergessene Leiche auf trockenen Land

Diese Sehnsucht 
Wird unbefriedigt bleiben, 
Wie eine im trockenen Land 
Vergessene Leiche, 
Wie das chamäleonartige Auge 
Einer Schaufensterpuppe, 
Immer suchend, ohne zu finden, 
Eine sterile Matrix, 
Die das Ende nicht kennt. 
Es wird ein klingender Stern 
Im Universum sein, 
Verstreuter Sand in der Wüste, 
Aufgewühlte Wellen im Meer, 
Sich ausdehnende Blasen in der Luft, 
Zerbrechliche Schneeflocken, 
Flüchtige Atome im Kosmos, 
Die ständige Bewegung 
Des Meerwassers, 
Ein Haufen Blätter im Amazonien, 
Zellen im menschlichen Körper 
Und die unendlichen Variationen 
Der Musik. 
Die Folge 
Der Fibonacci-Zahlen 
Wird sich weiter ausdehnen, 
Sie wird in Fraktalen 
Und der kombinatorischen Kunst 
Der Wörter projiziert 
Und vor allem wird sie fortbestehen 
Wie meine Liebe zu Dir.


5655 Forgotten corpse in the arid land

This desire 
Will remain unsatisfied, 
Like a corpse forgotten 
In the arid land, 
Like the chameleon-like 
Eye of a mannequin, 
Always searching without finding, 
A sterile matrix 
That does not know the end. 
It will be a tinkling star 
In the universe, 
Scattered sand in the desert, 
Agitated waves in the sea, 
Expanding bubbles in the air, 
Fragile snowflakes, 
Volatile atoms in the cosmos, 
The constant movement 
Of ocean waters, 
A pile of leaves in the Amazonia, 
Cells in the human body 
And the infinite variations 
Of music. 
Will continue in its expansion
The sequence 
Of Fibonacci numbers, 
It will be projected in fractals 
And the combinatorial art 
Of words 
And above all it will endure 
Like my love for you.

5654 Cadavre oublié dans les terres arides

Ce désir 
Restera insatisfait, 
Comme un cadavre oublié 
Dans les terres arides, 
Comme le caméléonesque œil 
D'un mannequin, 
Cherchant toujours sans trouver, 
Une matrice stérile 
Dont on ne connaît pas la finale.
Ce sera une étoile scintillante 
Dans l'univers, 
Du sable dispersé dans le désert, 
Des vagues agitées dans la mer, 
Des bulles en expansion dans l'air, 
Des fragiles flocons de neige, 
Des atomes volatils dans le cosmos, 
Le mouvement constant 
Des eaux océaniques, 
Un tas de feuilles dans l'Amazonie, 
Les cellules du corps humain 
Et les variations infinies 
De la musique. 
Continuera dans son expansion 
La séquence de nombres 
De Fibonacci, 
Elle se projettera dans les fractales 
Et l'art combinatoire 
Des mots 
Et surtout elle perdurera 
Comme mon amour pour toi.


5653 Cadavere dimenticato nella terra arida

Questo desiderio 
Resterà insoddisfatto, 
Come un cadavere dimenticato 
Nella terra arida, 
Come l'occhio camaleontico 
Di un manichino, 
Sempre alla ricerca senza trovare, 
Una matrice sterile 
Che non conosce il fine. 
Sarà una stella tintinnante 
Nell'universo, 
Sabbia sparsa nel deserto, 
Onde agitate nel mare, 
Bolle in espansione nell'aria, 
Fragili fiocchi di neve, 
Atomi volatili nel cosmo, 
Il movimento costante 
Delle acque dell'oceano, 
Un mucchio di foglie nel Amazzonia, 
Le cellule del corpo umano 
E le infinite variazioni 
Della musica. 
Continuerà nella sua espansione
La sequenza dei numeri 
Di Fibonacci, 
Si proietterà nei frattali 
E nell'arte combinatoria 
Delle parole 
E soprattutto durerà 
Come il mio amore per te.

5652 Cadáver esquecido na terra árida

Esse desejo 
Permanecerá insatisfeita, 
Como um cadáver esquecido 
Na terra árida, 
Como o olho camaleônico 
De um manequim, 
Sempre procurando sem encontrar, 
Uma matriz estéril 
Que desconhece o fim. 
Será uma estrela tilintando 
No universo, 
Areia espalhada no deserto, 
Ondas agitadas no mar, 
Bolhas em expansão no ar, 
Frágeis flocos de neve, 
Voláteis átomos no cosmos, 
O movimento constante 
Das águas do oceano, 
Uma pilha de folhas no Amazônia, 
Células do corpo humano 
E as infinitas variações 
Da música. 
Continuará em sua expansão
A sequência dos números 
De Fibonacci,
Será projetada em fractais 
E na arte combinatória 
Das palavras 
E acima de tudo perdurará 
Como meu amor por você.

5651 Cadáver olvidado en la tierra árida

Este anhelo 
Permanecerá insatisfecho, 
Como un cadáver olvidado 
En la tierra árida, 
Como el camaleónico 
Ojo de maniquí, 
Siempre buscando sin encontrar, 
Una matriz estéril 
Que desconoce el fin. 
Será una estrella tintineante 
En el universo, 
Arena dispersada en el desierto, 
Olas agitadas en la mar, 
Burbujas expansivas en el aire, 
Frágiles copos de nieve, 
Volátiles átomos en el cosmos, 
El constante movimiento 
De las aguas oceánicas, 
Montón de hojas de la Amazonia, 
Células en el cuerpo humano 
Y las infinitas variaciones 
De la música. 
Seguirá en su expansión 
La secuencia de los números 
De Fibonacci, 
Se proyectará en los fractales 
Y el arte combinatorio 
De las palabras 
Y sobre todo perdurará 
Como mi amor por ti.

5650 Eĥo en la maro

La maro etendiĝas 
Kiel blanka tabula rasa 
Kaj ĉi-nokte la plenluno 
Aperas en sia splendo. 
Tamen interne de mi 
Malĝojo min gratas. 
Mi vokis vin tra la dezertoj, 
Montoj, riveroj, 
Lagoj, arbaroj, 
Valoj kaj insuloj, 
Sed la eĥo de via voĉo 
Ankoraŭ ne karesis 
La spiralo de mia orelo.

Mia voko, 
Kiel bumerango, 
Nur perceptas la revenon 
De miaj propraj flustroj. 
Mi ne volas, ke malĝojo 
Glitu kiel nebulo 
En la ekvilibron 
De miaj nervoj.
Mia maro estas kiel papera 
Tolo, kiu atendas 
Esti skribita 
De via serena 
Plenluna rigardo.


5649 Un écho dans la mer

La mer s'étend 
Comme une table rase blanche 
Et ce soir la pleine lune 
Apparaît dans sa splendeur. 
Cependant, en moi, 
Un chagrin me gratte. 
Je t'ai appelé à travers les déserts, 
Les montagnes, les rivières, 
Les lacs, les forêts, 
Les vallées et les îles, 
Mais l'écho de ta voix 
N'a pas encore caressé 
La spiral de mon oreille.

Mon appel, 
Tel un boomerang, 
Ne perçoit que le retour 
De mes propres murmures. 
Je ne veux pas que la tristesse 
Se glisse comme un brouillard 
Dans l'équilibre 
De mes nerfs.
Ma mer est comme une toile 
De papier attendant 
D’être écrite 
Par ton regard serein 
De pleine lune.


5648 An echo in the sea

The sea stretches out 
Like a white tabula rasa 
And tonight, the full moon 
Emerges in its splendor. 
However, inside me, 
A sadness scratches me. 
I’ve called you through the deserts, 
Mountains, rivers, 
Lakes, forests, 
Valleys, and islands, 
But the echo of your voice 
Has not yet caressed 
The spiral of my ear.

My call, 
Like a boomerang, 
Only perceives the return 
Of my own whispers. 
I don't want sadness 
To slide like fog 
Into the balance 
Of my nerves.
My sea is like a canvas 
Of paper waiting 
To be written 
By your serene 
Full moon gaze.


5647 Ein Echo im Meer

Das Meer erstreckt sich 
Wie eine weiße Tabula rasa 
Und heute Nacht erscheint 
Der Vollmond in seiner Pracht. 
Jedoch in mir drin 
Schmerzt mich eine Scham. 
Ich habe dich durch die Wüsten, 
Berge, Flüsse, 
Seen, Wälder, 
Täler und Inseln gerufen, 
Aber das Echo deiner Stimme 
Hat meine Hörschnecke
Noch nicht gestreichelt.

Mein Ruf wahrnimmt 
Wie ein Bumerang 
Nur die Rückkehr 
Meines eigenen Flüsterns. 
Ich möchte nicht, 
Dass die Traurigkeit 
Wie Nebel in das Gleichgewicht
Meiner Nerven gleitet.
Mein Meer ist wie eine Leinwand 
Aus Papier, die darauf wartet, 
Von deinem heiteren 
Vollmondblick 
Beschrieben zu werden.

5646 Un'eco nel mare

Il mare si distende 
Come una bianca tabula rasa 
E stasera la luna piena 
Emerge nel suo splendore. 
Tuttavia, dentro di me, 
Uno sconforto mi graffia. 
Ti ho chiamato tra i deserti, 
Le montagne, i fiumi, 
I laghi, le foreste, 
Le valli e le isole, 
Ma l'eco della tua voce 
Non ha ancora accarezzato 
La spirale del mio orecchio.

Il mio richiamo, 
Come un boomerang, 
Percepisce solo il ritorno 
Dei miei stessi sussurri. 
Non voglio che la tristezza 
Scivoli come nebbia 
Nell'equilibrio 
Dei miei nervi.
Il mio mare è come una tela 
Di carta che aspetta 
Di essere scritta 
Dal tuo sereno sguardo 
Di luna piena.

5645 Um eco no mar

O mar estende-se 
Como uma tabula rasa branca 
E esta noite a lua cheia 
Surge no seu esplendor. 
No entanto, dentro de mim, 
Uma mágoa me arranha. 
Eu chamei você pelos desertos,
Montanhas, rios, 
Lagos, florestas, 
Vales e ilhas, 
Mas o eco da sua voz 
Ainda não acariciou 
O espiral do meu ouvido.

Meu chamado, 
Como um bumerangue, 
Só percebe o retorno 
Dos meus próprios sussurros.
Não quero que a tristeza 
Deslize como névoa 
No equilíbrio 
Dos meus nervos.
Meu mar é como uma tela 
De papel esperando 
Para ser escrita 
Pelo seu olhar sereno 
De lua cheia.

5644 Un eco en el mar

El mar se extiende 
Como una blanca tabula rasa 
Y esta noche la luna llena 
Emerge en su esplendor. 
Sin embargo, en mi interior, 
Una pena me rasguña. 
Te he llamado por los desiertos, 
montañas, ríos, 
Lagos, bosques, 
Valles e islas, 
Pero el eco de tu voz 
Aún no ha acariciado 
La espiral de mi oído.

Mi llamada, 
Como un búmeran, 
Solo percibe el retorno 
De mis propios susurros. 
No quiero que la tristeza 
Se deslice como niebla 
En el equilibrio 
De mis nervios.
Mi mar es como un lienzo 
De papel esperando 
Ser escrito 
Por tu mirada serena
De luna llena.

20240324

5643 En tranquant l'odeur de ton absence

À travers les limites désertes 
De ma demeure sans porte, 
Je trace ton essence féline 
Parmi les ombres. 
J'invoque ta grâce divine, 
J'aspire au retour 
De ton odeur de panthère, 
Quand le désir 
Se rallume. 
Derrière les contours 
De ma maison, 
Je poursuis ton parfum 
Tel un marin assoiffé 
De ton arôme. 
J'explore les replis 
De mon être, 
Là où se cache 
Ton essence, 
Tel un chien errant 
Sur les traces de l'Eden.

5642 Tracciando l'odore della tua assenza

Attraverso i confini deserti 
Della mia dimora senza porte, 
Traccio la tua essenza felina 
Tra le ombre. 
Invoco la tua grazia divina, 
Desidero il ritorno 
Del tuo odore di pantere, 
Quando si riaccende 
Il desiderio. 
Dietro i contorni 
Della mia casa, 
Inseguo la tua fragranza 
Come un marinaio assetato 
Del tuo aroma. 
Esploro le pieghe 
Del mio essere, 
Dove si nasconde 
La tua essenza, 
Come un segugio errante 
Sulle tracce dell'eden.

5641 Spurante la odoron de via foresto

Tra la dezertaj limoj 
De mia senporda loĝejo, 
Mi spuras vian katecan esencon 
Inter la ombroj. 
Mi alvokas vian dian gracon, 
Mi sopiras al la reveno 
De via odoro de panteroj, 
Kiam la deziro 
Reviviĝas. 
Malantaŭ la konturoj 
De mia hejmo, 
Mi persekutas vian aromon 
Kiel maristo soifanta 
Je via aromo. 
Mi esploras la faldojn 
De mia esto, 
Kie via esenco 
Kaŝiĝas, 
Kiel vaganta ĉashundo 
Sur la spuro de Edeno.

5640 Verfolgen es den Duft deiner Abwesenheit

Durch die verlassene Enge 
Meiner türlosen Behausung 
Verfolge ich dein katzenartiges 
Wesen in den Schatten.
Ich rufe deine göttliche Gnade an, 
Ich sehne mich nach der Rückkehr 
Deines Pantherdufts, 
Wenn das Verlangen 
Neu entfacht wird. 
Hinter den Konturen 
Meines Zuhauses 
Verfolge ich deinen Duft 
Wie ein Seemann, 
Der nach deinem Duft 
Dürstet. 
Ich erforsche die Falten 
Meines Wesens, in denen sich 
Deine Essenz verbirgt, 
Wie ein wandernder Hund 
Auf den Spuren von Eden.

5639 Tracking the scent of your absence

Through the deserted confines 
Of my doorless abode, 
I trace your feline essence 
Among the shadows. 
I invoke your divine grace, 
I long for the return 
Of your smell of panthers, 
When desire is 
Rekindled. 
Behind the contours 
Of my home, 
I pursue your fragrance 
Like a sailor thirsty 
For your aroma. 
I explore the folds 
Of my being, 
Where your essence 
Become hidden, 
Like a wandering hound 
On the trail of Eden.

5638 Rastreando el aroma de tu ausencia

Por los desiertos confines 
De mi morada sin puertas, 
Rastreo tu esencia felina 
Entre las sombras. 
Invoco tu gracia divina, 
Anhelo el regreso 
De tu olor de panteras, 
Cuando el deseo vuelva 
A encenderse. 
Tras los contornos 
De mi hogar, 
Persigo tu fragancia 
Cual navegante sediento 
De tu aroma. 
Exploro los pliegues 
De mi ser, 
Donde se esconde 
Tu esencia, 
Como un sabueso errante 
Tras el rastro del Edén.

20240323

5637 Dein biss im Frühling

Deine weiße Schlange 
Aus süßem Gift 
Beißt langsam 
In meine Äquinoktien, 
Und dadurch 
Erwacht der Frühling 
In meinem Körper. 

Der Balsam deiner Küsse 
Besänftigt die verfrühten Ängste, 
Die meinen einst 
Heiteren Blick überfallen. 

Beiße mich mit der Langsamkeit 
Jedes Sonnenuntergangs, 
Möge dein Trank die Rüstung 
Meiner Epidermis durchdringen; 
Mögen deine Sonnen meine 
Im Winterschlaf ruhenden Myelin baden 
Und mit ihren Strahlen erleuchten;
Um jede Zelle zu durchfluten, 
Damit die Last, die ich 
In meiner Brust trage, 
Sich auflöst und die gequälte Brust 
Von all meinen verdammten Sorgen befreit wird.

5636 Your bite in spring

Your white serpent 
Of sweet venom 
Slowly bites 
My equinoxes, 
And because of it, 
Spring awakens 
In my body. 

The balm of your kisses 
Soothes the premature 
Anxieties that assail 
My once serene gaze. 

Bite me with the slowness 
Of each of the sunsets, 
May your potion penetrate 
The armor of my epidermis; 
May you bathe with your suns 
And illuminate with your rays
My hibernating myelin; 
Let it flood every cell, 
So that the weight I carry 
In my chest dissipates, 
Emptying the anguishing trunk
Of all my damned sorrows.

5635 Ta morsure au printemps

Ton serpent blanc 
Au doux venin 
Mord lentement 
Mes équinoxes, 
Et grâce à lui, 
Le printemps s'éveille 
Dans mon corps. 

Le baume de tes baisers 
Apaise les angoisses 
Prématurées qui assaillent 
Mon regard autrefois serein. 

Mords-moi à la lenteur 
De chacun des couchers de soleil, 
Que ta potion pénètre 
L'armure de mon épiderme ; 
Puisses-toi baigner avec tes soleils
Et éclairer avec vos rayons 
Mes myélines hibernantes ; 
Qu'elle inonde chaque cellule, 
Pour que le poids que je porte 
Dans ma poitrine se dissipe, 
Vidant le coffre angoissant 
De tous mes maudits chagrins.

5634 Il tuo morso in primavera

Il tuo bianco serpente 
Dal dolce veleno 
Morde lentamente 
I miei equinozi, 
E per questo 
La primavera si risveglia 
Nel mio corpo. 

Il balsamo dei tuoi baci 
Placa le ansie 
Premature che assalgono 
Il mio sguardo prima sereno. 

Mordimi con la lentezza 
Di ciascuno dei tramonti, 
Possa la tua pozione penetrare 
L'armatura della mia epidermide; 
Possa tu bagnare con i tuoi soli 
E illuminare con i tuoi raggi
Le mie mieline ibernante; 
Lascia che inondi ogni cellula, 
Affinché il peso che porto 
Nel mio petto si dissipi, 
Svuotando l’angosciante baule
Di tutti i miei maledetti dolori.

5633 Sua mordida na primavera

Sua serpente branca 
De doce veneno 
Morde lentamente 
Meus equinócios 
E, por causa disso, 
A primavera desperta 
Em meu corpo. 

O bálsamo de seus beijos 
Acalma as ansiedades 
Prematuras que assaltam 
Meu olhar outrora sereno. 

Morda-me com a lentidão 
De cada um dos pores do sol, 
Que sua poção penetre 
Na armadura de minha epiderme; 
Que você banhe com seus sóis 
E ilumine com seus raios
Minhas mielinas hibernantes; 
Que inunde cada célula, 
Para que o peso que carrego 
No peito se dissipe, 
Esvaziando o baú angustiante 
De todas as minhas malditas mágoas.

5632 Tu mordisco en primavera

Tu blanca serpiente
De veneno dulce 
Muerde con lentitud 
Mis equinoccios, 
Y a su causa, 
Despierta la primavera 
En mi cuerpo. 

El bálsamo de tus besos 
Calma las ansiedades 
Prematuras que asaltan 
Mi mirada, otrora serena. 

Muérdeme con la lentitud 
De cada uno de los ocasos, 
Que tu pócima penetre 
La coraza de mi epidermis; 
Que bañes con tus soles 
E ilumines con tus rayos 
Mis mielinas hibernantes; 
Que me inunde cada célula, 
Para que el peso que llevo 
En mi pecho se disipe, 
Vaciando el angustioso cofre 
De todas mis malditas penas.

20240322

5631 With your passionate immersion

Releasing a breath 
Of longing, 
Your bathyscaphe of desire 
Submerged 
Beyond 
My ceasefire line, 
Exploring without permission
My thousand oceans.

With the intensity 
Of your perpetual waves, 
You arrived in your submarine 
Of temptations, 
With the decision 
To enliven the sensuality 
Of my senses. 
And like lightning, 
An underwater flame 
Crossed me, 
I felt the resounding lash, 
The life-giving lightning 
Of your irresistible dream.

You stopped to probe 
My abysses, 
Drawing maps 
Of deep memories. 
You sank me into 
The wreckage of control, 
Into your turbulent waters, 
Making me walk 
On the tightrope of appetite,
Guided by your voice.

With your passionate immersion, 
Your total surrender, 
You destroyed my fire barriers 
Between desire 
And containment. 
Your hurricane of the future 
Wrapped me, 
And in your burning current, 
My gaze was trapped 
In the rivers of lava 
That flow under the apparent 
Calm of my skin.

5630 Avec ton immersion passionnée

En lançant une bouffée 
De désir, 
Ton bathyscaphe d’envie 
A plongé 
Au-delà de ma ligne 
De cessez-le-feu, 
Explorant sans permission 
Mes mille océans.

Avec l'intensité 
De tes vagues perpétuelles, 
Tu es arrivé dans ton sous-marin 
De tentations, 
Avec la décision 
D'animer la sensualité 
De mes sens. 
Et comme un éclair, 
Une flamme sous-marine 
M'a transpercé, 
J'ai senti le fouet retentissant, 
L'éclair vivifiant 
De ton irrésistible rêverie.

Tu t'es arrêté pour sonder 
Mes abîmes, 
En dessinant des cartes
De souvenirs profonds. 
Tu m'as plongé 
Dans le naufrage du contrôle, 
Dans tes eaux turbulentes, 
Me faisant marcher 
Sur la corde raide 
De l'appétit, guidé par ta voix.

Avec ton immersion passionnée, 
Ton abandon total, 
Tu as fait tomber mes barrières 
Enflammées entre désir 
Et retenue. 
J'ai été enveloppé 
Par ton ouragan du futur, 
Et dans ton courant ardent, 
Mon regard a été happé 
Par les rivières de lave 
Qui s'écoulent sous le calme 
Apparent de ma peau.

5629 Con la tua immersione appassionata

Lanciando un soffio 
Di bisogno, 
Il tuo batiscafo del desiderio 
Si è immerso 
Oltre la mia linea 
Di cessate il fuoco, 
Esplorando senza permesso 
I miei mille oceani.

Con l'intensità 
Delle tue onde perpetue, 
Arrivai nel tuo sottomarino 
Di tentazioni, 
Con la decisione 
Di ravvivare la sensualità 
Dei miei sensi. 
E come un fulmine, 
Una fiamma sottomarina 
Mi ha attraversato, 
Ho sentito la sferzata sonora, 
Il lampo vivificante 
Del tuo sogno irresistibile.

Ti fermai a sondare 
I miei abissi, 
Disegnando mappe 
Di ricordi profondi. 
Mi hai immerso 
Nelle macerie del controllo, 
Nelle tue acque turbolente, 
Facendomi camminare 
Sul filo dell'appetito, 
Guidato dalla tua voce.

Con la tua immersione appassionata, 
La tua resa totale, 
Hai disfatto le mie barriere 
Di fuoco tra desiderio 
E costrizione. 
Sono stato avvolto 
Dal tuo uragano del futuro 
E nella tua corrente ardente, 
Il mio sguardo è stato catturato 
Dai fiumi di lava 
Che scorrevano sotto la calma 
Apparente della mia pelle.

5628 Com sua imersão apaixonada

Lançando um sopro 
De saudade, 
Seu batiscafo do desejo 
Mergulhou 
Além da minha linha 
De cessar-fogo, 
Explorando sem permissão 
Meus mil oceanos.

Com a intensidade 
De suas ondas perpétuas, 
Você chegou em seu submarino 
De tentações, 
Com a decisão 
De avivar a sensualidade 
De meus sentidos. 
E, como um relâmpago, 
Uma chama submarina 
Me ultrapassou, 
Senti a chicotada retumbante, 
O relâmpago vivificante 
De seu devaneio irresistível.

Você parou para sondar 
Meus abismos, 
Desenhando mapas 
De memórias profundas. 
Mergulhou-me 
Nos destroços do controle, 
Em suas águas turbulentas, 
Fazendo-me andar 
Na corda bamba 
Do apetite, guiado por sua voz.

Com sua imersão apaixonada, 
Sua rendição total, 
Você destruiu minhas barreiras 
Ardentes entre o desejo 
E a restrição. 
Fui envolvido por seu furacão 
Do futuro 
E, em sua corrente ardente, 
Meu olhar foi capturado 
Pelos rios de lava 
Que corriam sob a calma 
Aparente de minha pele.

5627 Con tu inmersión apasionada

Lanzando una bocanada 
De anhelos, 
Tu batiscafo del deseo 
Se sumergió 
Más allá de mi línea 
Del alto al fuego, 
Explorando sin permiso 
Mis mil océanos.

Con la intensidad 
De tus perpetuas olas, 
Arribaste en tu submarino 
De tentaciones, 
Con la decisión 
De avivar la sensualidad 
De mis sentidos. 
Y como un rayo, 
Una llama subacuática 
Me atravesó, 
Sentí el latigazo rotundo, 
El relampagueo vivificante 
De tu ensueño irresistible.

Te detuviste a sondear 
Mis abismos, 
Trazando mapas 
De recuerdos profundos. 
Me hundiste 
En el naufragio del control, 
En tus aguas turbulentas, 
Haciendo que caminara 
Sobre la cuerda floja 
Del apetito, guiado por tu voz.

Con tu inmersión apasionada, 
Tu entrega total, 
Deshiciste mis barreras 
De fuego entre el deseo 
Y la contención. 
Me envolvió tu huracán 
Del futuro, 
Y en tu corriente ardiente, 
Mi mirada quedó atrapada 
En los ríos de lava 
Que fluyen bajo la aparente 
Calma de mi piel.

20240317

5626 Bruligaj tentakloj

Kun tre longaj 
Tentakloj, 
Kiuj atingas ĝuste 
La lokon de mia iluzio, 
Pikanta 
Mara anemono 
Bruligis mian koron.

La longedaŭra efiko 
De via malestimo 
Trafis la profundan 
Moviĝantan celon, 
Kie mi zorgas 
La simbolon 
De mia emocio.

5625 Tentacules brûlants

Avec ses longs 
Tentacules 
Qui s'étendent 
Jusqu'à l'endroit de mon illusion, 
Une anémone de mer 
Piquante 
M'a abrasé le cœur.

L'impact prolongé 
De ton mépris 
A atteint la cible 
Profonde et changeante 
Où je chéris 
Le symbole 
De mon émotion.

5624 Burning tentacles

With very long 
Tentacles 
That reach right 
To the place of my illusion, 
A stinging 
Sea anemone 
Abrased my heart.

The prolonged impact 
Of your contempt 
Hit the deep 
Shifting target 
Where I treasure 
The symbol 
Of my emotion.

5623 Brennende Tentakeln

Mit sehr langen 
Tentakeln, 
Die bis zum Ort 
Meiner Illusion reichen, 
Verbrannte eine 
Stechende Seeanemone 
Mein Herz.

Die langanhaltende Wirkung 
Deiner Verachtung 
Traf das tief 
Bewegende Ziel, 
Wo ich das Symbol 
Meiner Gefühle 
Schätze.

5622 Tentakil abrasif

Avèk tentakil 
Trè long 
Ki rive jis 
Nan plas ilizyon mwen an, 
Yon anemòn lanmè 
Ki pike 
Te boule kè mwen.

Enpak pwolonje 
Meprize ou 
A frape sib la 
Pwofon ak mouvant
Kote mwen trezò 
Senbòl 
Emosyon mwen an.

5621 Tentacoli brucianti

Con tentacoli 
Lunghissimi 
Che arrivano fino 
Al luogo della mia illusione, 
Un anemone di mare 
Urticanti
Mi ha bruciato il cuore.

L'impatto prolungato 
Del tuo disprezzo 
Ha colpito il bersaglio 
Profondo e mutevole
Dove conservo 
Il simbolo 
Della mia emozione.

5620 Tentáculos queimantes

Com tentáculos 
Muito longos 
Que chegam direto 
Ao local da minha ilusão,
Uma urticante
Anêmona do mar 
Queimou meu coração.

O impacto prolongado 
Do seu desprezo 
Atingiu o alvo
Profundo e movediço
Onde guardo 
O símbolo 
Da minha emoção.


5619 Tentáculos abrasadores

De tentáculos 
Larguísimos 
Que llegan justo 
Al lugar de mi ilusión 
Una urticante 
Anémona de mar 
Me abrasó el corazón.

El impacto prolongado 
De tu desprecio 
Dio en la profunda 
Diana movediza 
Donde atesoro 
El símbolo 
De mi emoción.

5618 La skalon de amareco

Matura frukto, 
Kun dolĉa haŭto 
Kaj amara koro.

Inter la mil ridetoj, 
Kun kiuj vi prezentis vin, 
Ĉiu estis oazo 
De soleco, 
Lasante min soifa 
Je la freŝeco de la aŭtentika amo.

Mordi vian fiŝhoko estis trompo. 
Via logiloo paliĝis 
Sur la palato de mia animo, 
Kiel la flustro de la efemera sonĝo, 
Kiun havas amanto.

Kaŝita en ĉiu kareso 
Kaj ĉiu kiso, 
Kiel ebriiga nektaro, 
Vi estis kamuflinta 
Toksomanian amarecon.

Mi sonĝis, ke via animo estas dolĉa.

Kaj tiel, allogante miajn sentojn, 
Mia estaĵo implikiĝis 
En la intrigon de via ĉarmo.

Kiel iu tenanta 
Brulantan karbon, 
Mi alkroĉiĝis al la espero, 
Ke vi dispelos 
La senhelpon en mi.

Kun ĉiu elspiro, kiun mi prenis, 
Pro malespero, vi vastigis 
La skalon de amareco 
En la ĝardeno de mia koro.

5617 La scala dell'amarezza

Frutto maturo, 
Dalla buccia dolce 
E dal cuore amaro.

Tra i mille sorrisi 
Con cui ti presentavi, 
Ognuno era un'oasi 
Di solitudine, 
Che mi lasciava assetato 
Della freschezza del vero amore.

Abboccare al tuo amo è stato un inganno. 
La tua esca è svanita 
Nel palato della mia anima, 
Come il sussurro del sogno effimero 
Che ha un amante.

Nascosto in ogni carezza 
E in ogni bacio, 
Come un nettare inebriante, 
Portavi camuffata 
Una viziante amarezza. 

Sognavo che la tua anima fosse dolce.

E così, catturando i miei sensi, 
Il mio essere è rimasto impigliato 
Nella rete del tuo incanto.

Come qualcuno che stringe 
Un carbone ardente, 
Mi aggrappavo alla speranza 
Che tu potessi dissipare 
L'impotenza dentro di me.

Ad ogni mia espirazione che ho fatto, 
Per disperazione, hai ampliato 
La scala dell'amarezza 
Nel giardino del mio cuore.

5616 L'échelle de l'amertume

Fruit mûr, 
A la peau douce 
Et au cœur amer.

Parmi les mille sourires 
Avec lesquels tu t'es présentée, 
Chacun était une oasis 
De solitude, 
Me laissant assoiffée 
De la fraîcheur de l'amour véritable.

Mordre à ton hameçon était une tromperie. 
Ton appât s'est évanoui 
Dans le palais de mon âme, 
Comme le murmure du rêve éphémère 
D'un amant.

Cachée dans chaque caresse 
Et chaque baiser, 
Comme un nectar enivrant, 
Tu portais camouflée
Une amertume addictive. 

Je rêvais que ton âme soit douce.

Ainsi, captivant mes sens, 
Mon être s'est empêtré 
Dans la toile de ton charme.

Comme on saisit 
Un charbon ardent, 
Je m'accrochais à l'espoir 
Que tu dissiperais 
L'impuissance qui m'habitait.

A chaque expiration que je prenais, 
Par désespoir, tu élargissais 
L'échelle de l'amertume 
Dans le jardin de mon cœur.

5615 Die Skala der Bitterkeit

Reife Frucht 
Mit süßer schale 
Und bitterem herzen.

Unter den tausend lächeln, 
Mit denen du dich präsentiert hast, 
War jedes eine Oase 
Der Einsamkeit, 
Die mich nach der frische 
Der wahren liebe dürsten ließ.

Den Angelhaken zu nehmen war eine Täuschung. 
Dein Köder verblasste 
Auf dem Gaumen meiner Seele, 
Wie das flüstern des vergänglichen Traums, 
Den ein Liebhaber hat.

In jeder Liebkosung 
Und jedem Kuss, 
Wie ein berauschender Nektar, 
Hattest du eine süchtig machende 
Bitterkeit verborgen.

Ich träumte davon, dass deine Seele süß ist.

Und so, meine Sinne fesselnd, 
Verstrickte sich mein Wesen 
In das Netz deiner Verzauberung.

Wie ein griff nach 
Einer brennenden kohle 
Klammerte ich mich an die Hoffnung, 
Dass du die Hilflosigkeit in mir 
Vertreiben würdest.

Mit jedem ausatmen, das ich 
Aus Verzweiflung tat, vergrößertest du 
Die Skala der Bitterkeit 
Im Garten meines Herzens.

5614 The scale of bitterness

Ripe fruit, 
With sweet skin 
And bitter heart.

Among the thousand smiles 
With which you presented yourself, 
Each one was an oasis 
Of loneliness, 
Leaving me thirsty 
For the freshness of true love.

Taking your fishhook was a deception. 
Your bait vanished 
On the palate of my soul, 
Like the whisper of the ephemeral dream 
That a lover has.

Hidden in every caress 
And in every kiss, 
Like an intoxicating nectar, 
You carried camouflaged 
An addictive bitterness.

I dreamed that your soul was sweet.

And so, captivating my senses, 
My being became entangled 
In the web of your charm.

Like someone grasping 
A burning coal, 
I clung to the hope 
That you would dispel 
The helplessness within me.

With every exhalation I gave, 
Out of desperation, you widened 
The scale of bitterness 
In the garden of my heart.

5613 A escala de amargura

Fruta madura, 
De casca doce 
E coração amargo.

Entre os milhares de sorrisos 
Com os quais você se apresentou, 
Cada um deles foi um oásis 
De solidão, 
Deixando-me sedento 
Pelo frescor do amor verdadeiro.

Morder seu anzol foi um engano. 
Sua isca desapareceu 
No paladar da minha alma, 
Como o sussurro do sonho efêmero 
Que um namorado tem.

Escondido em cada carícia 
E em cada beijo, 
Como um néctar inebriante, 
Você carregava camuflado
Um viciante amargor. 

Eu sonhava que sua alma fosse doce.

E assim, cativando meus sentidos, 
Meu ser foi enredado 
Na teia de seu encantamento.

Como alguém segurando 
Uma brasa, 
Agarrei-me à esperança 
De que você dissipasse 
O desamparo dentro de mim.

A cada expiração que eu fazia, 
Por desespero, você ampliava 
A escala de amargura 
No jardim do meu coração.

5612 La escala de la amargura

Fruta madura, 
De piel dulce 
Y corazón amargo.

Entre el millar de sonrisas 
Con que te presentaste, 
Cada una fue un oasis 
De soledad, 
Dejándome sediento 
De la frescura de un auténtico amor.

Morder tu anzuelo fue un engaño. 
Tu carnada se desvaneció 
En el paladar de mi alma, 
Como el susurro del sueño efímero 
Que tiene un enamorado.

Escondido en cada caricia 
Y cada beso, 
Como un néctar embriagador, 
Llevabas camuflado 
Un adictivo amargor. 

Soñaba que fuera dulce tu alma.

Y así, cautivando mis sentidos, 
Quedó enredado mi ser 
En la trama de tu encanto.

Como quien agarra 
Un carbón ardiente, 
Me aferré a la esperanza 
De que disiparas 
El desamparo en mi interior.

Con cada exhalación que daba, 
Por la desesperación, ampliabas 
La escala de amargura 
En el jardín de mi corazón.

20240314

5611 Super la pinto de ĵaluzo

Nun, mia deziro estas, 
Ke vi malimplikas 
La misterojn, 
Kiuj ligas min 
Al viaj lipoj, 
Por ke mi lasu 
Vian flankon freŝigita.

Per senamoma ligilo, 
Vi ligis mian koron 
Al la maldekstra flanko 
De via pasio.

Dum mi estis mortanta 
En soleco, 
Vi daŭrigis 
Sur via nubo, 
Super 
La pinto de ĵaluzo, 
Sen rimarki, 
Ke mi bezonas 
Disvastigi mian internan lumon, 
Same kiel la lumvermo, 
Kiu lumigas la mallumon 
Ĉirkaŭ ni.

5610 Über dem Gipfel der Eifersucht

Jetzt wünsche ich mir, 
Dass du die Geheimnisse 
Enträtst, die mich 
An deine Lippen 
Fesseln, 
Damit ich mich von deiner 
Erneuerten Seite entfernen kann.

Mit einer lieblosen Bindung 
Hast du mein Herz 
An die linke Seite 
Deiner Leidenschaft gebunden.

Während ich 
In der Einsamkeit starb, 
Bliebst du 
In deiner Wolke, 
Über dem Gipfel 
Der Eifersucht, 
Ohne zu erkennen, 
Dass ich mein inneres Licht 
Verbreiten musste, 
Genau wie das Glühwürmchen, 
Dass die Dunkelheit erhellt, 
Die uns umgibt.

5609 Au-dessus du sommet de la jalousie

Maintenant, mon désir est 
Que tu perces 
Les mystères 
Qui me lient 
A tes lèvres, 
Afin que je puisse repartir 
De ton côté renouvelé.

Par un lien sans amour, 
Tu as attaché mon cœur 
Au côté gauche 
De ta passion.

Pendant que je me morfondais 
Dans la solitude, 
Tu as continué 
Sur ton nuage, 
Au-dessus 
Du sommet de la jalousie, 
En ignorant 
Que j'avais besoin 
De répandre ma lumière intérieure, 
Tout comme la luciole 
Qui éclaire les ténèbres 
Qui nous enveloppent.

5608 Above the summit of jealousy

Now, my wish is 
That you unravel 
The mysteries 
That bind me 
To your lips, 
So that I can depart 
From your side renewed.

With a loveless bond, 
You tied my heart 
To the left side 
Of your passion.

While I languished 
In loneliness, 
You remained 
In your cloud, 
Above 
The summit of jealousy, 
Not realizing 
That I needed 
To spread my inner light, 
Just like the firefly 
That illuminates the darkness
That envelops us.

5607 Sopra il culmine della gelosia

Ora, il mio desiderio è 
Che tu sveli 
I misteri 
Che mi legano 
Alle tue labbra, 
Così che io possa lasciare 
Rinnovato dal tuo fianco.

Con un legame senza amore, 
Hai legato il mio cuore 
Al lato sinistro 
Della tua passione.

Mentre io languivo 
Nella solitudine, 
Tu continuavi 
Nella tua nuvola, 
Sopra 
Il culmine della gelosia, 
Ignaro del fatto
Che avevo bisogno 
Di diffondere la mia luce interiore,
Proprio come la lucciola 
Che illumina l'oscurità 
Che ci avvolge.

5606 Por encima de la cumbre de los celos

Ahora, mi deseo es 
Que desentrañes 
Los misterios 
Que me atan 
A tus labios, 
Para poder alejarme 
De tu lado renovado.

Con un lazo sin amor, 
Ataste mi corazón 
Al lado izquierdo 
De tu pasión.

Mientras yo languidecía 
En soledad, 
Tú seguías 
En tu nube, 
Por encima 
De la cumbre de los celos, 
Sin percatarte 
De que yo necesitaba 
Difundir mi luz interior, 
Al igual que la luciérnaga 
Que ilumina la oscuridad 
Que nos envuelve.

5605 Acima da cimeira do ciúme

Agora, meu desejo é 
Que você desvende 
Os mistérios 
Que me prendem 
Aos seus lábios, 
Para que eu possa sair 
Refeito do seu lado.

Com um desamoroso laço, 
Você atou meu coração 
Ao lado esquerdo 
Da sua paixão.

Enquanto eu morria 
Na solidão, 
Você seguia 
Na sua nuvem, 
Acima 
Da cimeira do ciúme, 
Sem se dar conta 
De que eu precisava 
Espalhar minha luz interior, 
Assim como o vagalume 
Que ilumina a escuridão 
Ao nosso redor.

5604 Vers le point de non-retour

Avec l'excuse de savoir 
Comment tu vas, 
Je veux qu'au murmure de ma voix 
Dans le pavillon de tes oreilles 
Tu baisses les écluses 
Et laisse entrer les phonèmes 
Qui surgissent de mon cœur 
Pour qu'ils s'enroulent 
Comme un colimaçon 
Au cœur de ton raison. 

Là, au coin de tes sens, 
Que le murmure de mes trilles 
Soit une rivière prodigieuse 
Qui descend jusqu'à tes tympans. 

J'envi que ma clameur soit le bateau 
Qui se déplace calmement 
Sur la surface calme 
Du lac tranquille de tes pensées. 

Convainque-toi de me rencontrer 
Avec mes mots 
Comme une douce pluie sur la prairie, 
Comme des oiseaux fondants 
Pour broder des vagues sur la marée. 

Que tu comprends une fois pour toutes 
Qu'en ton absence, mon nid 
Devient chaos, 
Labyrinthe de désordre 
Dont je ne trouve aucune sortie, 
Et je plonge irrémédiablement 
Vers le point de non-retour 
Au pays de la tristesse.

5603 Towards the point of no return

With the excuse of knowing 
How you are, 
I want that at the whisper of my voice 
In the pavilion of your ears 
You lower the locks 
And let in the phonemes 
That emerge from my heart 
So that they coil 
Like a snail 
In the core of your reason. 

There in the corner of your senses, 
May the murmur of my trills 
Be a portentous river 
That descends to your eardrums. 

I long for my clamor to be the boat 
That calmly moves 
On the calm surface 
Of the tranquil lake of your thoughts. 

Convince you to meet me 
With my words 
Like soft rain on the meadow, 
Like birds swooping down 
To embroider waves on the tide. 

May you understand once and for all 
That, in your absence, my nest 
Becomes chaos, 
A labyrinth of disorder 
From which i find no way out, 
And i plunge irremediably 
Towards the point of no return 
In the land of sadness.

5602 Zum punkt ohne Wiederkehr

Mit dem Vorwand, zu wissen, 
Wie es dir geht, möchte ich, 
Dass beim Flüstern meiner stimme 
Im Pavillon deiner Ohren 
Du die schleusen öffnest 
Und lässt die Phoneme herein,
Die aus meinem Herzen aufsteigen,  
Damit sie sich 
Wie eine Schnecke im Kern 
Deines Verstandes winden. 

Dort, in der Ecke deiner Sinne, 
Möge das murmeln meiner Triller 
Ein unheilvoller Fluss sein, 
Der zu deinen Trommelfellen hinabsteigt. 

Ich sehne mich danach, 
Dass mein Geschrei das Boot ist, 
Das ruhig auf der ruhigen Oberfläche 
Des stillen Sees deiner Gedanken treibt. 

Überzeuge dich, 
Mir mit meinen Worten zu begegnen, 
Wie sanfter regen auf der Wiese, 
Wie Vögel, die herabstürzen, 
Um Wellen auf die Flut zu reiten. 

Mögest du ein für alle Mal verstehen, 
Dass mein Nest in deiner Abwesenheit 
Zum Chaos wird, 
Zu einem Labyrinth der Unordnung, 
Aus dem ich keinen Ausweg finde, 
Und ich stürze unaufhaltsam 
Zum punkt ohne Wiederkehr 
Im Land der Traurigkeit.

5601 Il punto di non ritorno

Con la scusa di sapere 
Come stai, 
Voglio che al sussurro della mia voce 
Nel padiglione delle tue orecchie
Abbassi le chiuse 
E lasci entrare i fonemi 
Che emergono dal mio cuore 
Affinché si avvitino 
Come una lumaca 
Nel midollo della tua ragione. 

Là, nell'angolo dei tuoi sensi, 
Possa il mormorio dei miei trilli 
Essere un fiume portentoso 
Che scende fino ai tuoi timpani. 

Desidero che il mio grido sia la barca 
Che si muove tranquilla 
Sulla superficie calma 
Del lago calmo dei tuoi pensieri. 

Convincerti che al mio incontro
Siano le mie parole 
Come una soffice pioggia sul prato, 
Come gli uccelli che scendono in picchiata 
Per cavalcare le onde della marea. 

Che tu comprenda una volta per tutte 
Che, in tua assenza, il mio nido 
Diventa caos, 
Un labirinto di disordine 
Da cui non riesco uscire, 
Ed entro irrimediabilmente 
Verso il punto di non ritorno 
Nella terra della tristezza.

5600 Rumo ao ponto sem volta

Com a desculpa de saber 
Como vai você, 
Quero que ao sussurro da minha voz
No pavilhão dos seus ouvidos
Baixe as eclusas  
E deixe entrar os fonemas 
Que emergem do meu coração 
Para que se enrosquem 
Como um caracol 
No âmago da sua razão. 

Lá no recanto dos seus sentidos, 
Que o murmúrio dos meus trinados 
Seja um portentoso rio 
Que desce até os seus tímpanos. 

Anseio que meu choro seja o barco 
Que se move calmamente 
Na superfície calma 
Do lago calmo dos seus pensamentos. 

Convencer você de que 
Sejam minhas palavras 
Como chuva suave na campina, 
Como pássaros que descem 
Para rendar ondas na maré. 

Que você entenda de uma vez por todas 
Que, na sua ausência, meu ninho 
Se torna um caos, 
Um labirinto de desordem 
Do qual não consigo sair, 
E entro irremediavelmente 
Rumo ao ponto sem volta 
Até a terra da tristeza.

5599 Hacia el punto de no retorno

Con la excusa de saber 
Cómo estás, 
Quiero que al susurro de mi voz 
En el pabellón de tus oídos 
Bajes las esclusas 
Y dejes entrar los fonemas 
Que emergen de mi corazón 
Para que se enrosquen 
Como un caracol 
En el meollo de tu razón. 

Que allí en el rincón de tus sentidos, 
Sea el murmullo de mis trinos 
Un portentoso río 
Que desciende a tus tímpanos. 

Anhelo que mi clamor sea la barca 
Que tranquilamente se desplaza 
En la superficie en calma 
Del lago tranquilo de tus pensamientos. 

Convencerte de que a mi encuentro 
Sean mis vocablos 
Como lluvia suave en la pradera, 
Como aves que bajan en picada 
A bordar olas en la marea. 

Que comprendas de una vez por todas 
Que en tu ausencia mi nido 
Se convierte en caos, 
Un laberinto de desorden 
Del cual no encuentro salida, 
Y me adentro irremediablemente 
Hacia el punto de no retorno 
Del país de la tristeza.

20240310

5598 Cunamo de amareco

Ĉi-matene, 
Mia koro estas 
Kiel trankvila lago 
Deĉenanta 
Vulkanan tremon.

Mi estas frenezo, tumulto, agitiĝo.

Mi estas krio, movo, pasio.

Mi estas maltrankvilo, kapturno, ekscito.
 
Mi estas ardo, ŝoko, ekzalteco.

La memoro pri via amo 
Eferveskas en mia brusto, 
Liberigante emociojn 
El la profundo 
De mia interno.

Laŭ la vojo de mia spino, 
Leviĝas la eĥo de nostalgio, 
Ke nia finiĝis.

Sopiro kunportas 
Ŝlosilon al la komenco 
De mia likviĝo.

Mia reva mondo tremas. 
Komenca cunamo de amareco 
Krevas kaj tremas en mi.

5597 Tsunami d'amertume

Ce matin, 
Mon cœur est 
Comme un lac calme 
Sur le point de déclencher 
Une secousse volcanique.

Je suis frénésie, tumulte, agitation.

Je suis ferveur, mouvement, passion.

Je suis inquiétude, raz-de-marée, excitation.

Je suis ardeur, tremblement, exaltation.

Le souvenir de ton amour 
Efferves dans ma poitrine, 
Libérant des émotions 
Du plus profond 
De mon intérieur.

Au long de ma colonne vertébrale, 
L'écho de la nostalgie monte 
Que le nôtre est terminé.

Le désir apporte avec lui 
Une clé pour le début 
De ma liquéfaction.

Mon univers onirique vacille. 
Un naissant tsunami d'amertume 
Se prépare et tremble en moi.

5596 Tsunami of bitterness

This morning, 
My heart is 
Like a calm lake 
About to unleash 
A volcanic tremor.

I am frenzy, turmoil, agitation.

I am commotion, movement, passion.

I am restlessness, dizziness, excitement.

I am burning, shaking, exaltation.

The memory of your love 
Effervesces in my chest, 
Unleashing emotions 
From the depths 
Of my inner.

Along the path of my spine, 
The echo of nostalgia rises 
That our love is over.

Longing brings with it 
A key to the start 
Of my liquefaction.

My dream world is shaking. 
An incipient tsunami of bitterness 
Is brewing and trembling in me.

5595 Tsunami der Bitterkeit

Heute morgen 
Ist mein herz 
Wie ein ruhiger See, 
Der kurz davor steht, 
Ein vulkanisches Beben auszulösen.

Ich bin Raserei, Exaltation, Aufregung.

Ich bin Leidenschaft, Tumult, Bewegung.

Ich bin Unruhe, Schwindel, Erregung.

Ich bin Inbrunst, Aufruhr, Begeisterung.

Die Erinnerung an deine liebe 
Brodelt in meiner Brust 
Und löst Emotionen 
Aus den tiefen 
Meines inneren aus. 

Entlang meiner Wirbelsäule 
Erklingt das Echo der Sehnsucht, 
Dass es vorbei ist.

Die Sehnsucht bringt 
Einen Schlüssel zum beginn 
Meiner Liquefaktion mit sich. 

Meine Traumwelt bebt. 
Ein Tsunami der Bitterkeit 
Wächst und erbebt in mir.

5594 Radmare nan anmè

Maten an, 
Kè mwen tankou 
Yon lak kalm 
Ki pral deklannche 
Yon tranbleman vòlkanik.

Mwen se foli, konmosyon, ajitasyon.

Mwen se konfizyon, mouvman, pasyon.

Mwen se ajitasyon, vètij, eksitasyon.

Mwen boule, souke, egzaltasyon.

Memwa lanmou ou a 
Efervesse nan pwatrin mwen, 
Debouche emosyon 
Ki soti nan fon enteryè 
Mwen an. 

Sou chemen kolòn vètebral mwen an, 
Eko nostalji a leve 
Ke renmen nou te fini.

Anvi mwen pote avè li
Yon kle nan kòmansman an 
Nan likefaksyon mwen an. 

Mond rèv mwen an ap souke. 
Yon radmare nan anmè 
Ap melanje ak tranble nan mwen.

5593 Tsunami di amarezza

Stamattina 
Il mio cuore è 
Come un lago calmo 
Sul punto di scatenare 
Un tremore vulcanico.

Sono frenesia, commozione, agitazione.

Sono turbamento, movimento, passione.

Sono inquietudine, vertigini, eccitazione.

Sono ardore, scossa, esaltazione.

Il ricordo del tuo amore 
Effervesce nel mio petto, 
Scatenando emozioni 
Dal profondo 
Del mio interno. 

Lungo il percorso della mia spina dorsale 
Sale l’eco della nostalgia 
Che il nostro è finito.

Il desiderio porta con sé 
Una chiave per l'inizio 
Della mia liquefazione. 

Trema il mondo dei miei sogni. 
Un incipiente tsunami di amarezza 
Si gesta e trepida in me.

5592 Tsunami de aflição

Esta manhã, 
Meu coração é 
Como um lago calmo 
Prestes a desencadear 
Um vulcânico tremor.

Sou frenesi, tumulto, agitação.

Sou alvoroço, movimento, paixão.

Estou inquietação, marejada, excitação.

Estou queimando, tremendo, exaltado.

A lembrança do seu amor 
Ferve em meu peito, 
Liberando emoções 
Do fundo 
Do meu interior. 

Pelo caminho da minha espinha 
Sobe o eco da nostalgia 
De que a nossa acabou.

A saudade traz consigo 
Uma chave para o início 
Da minha liquefação. 

Meu mundo dos sonhos está tremendo. 
Está se formando e tremendo em mim
Um incipiente tsunami de aflição.

5591 Tsunami de amargor

Esta mañana, 
Mi corazón es 
Como un lago tranquilo 
A punto de desencadenar 
Un volcánico temblor.

Soy frenesí, revuelo, agitación.

Soy alboroto, movimiento, pasión.

Soy inquietud, marejada, excitación.

Soy ardor, sacudida, exaltación.

El recuerdo de tu amor 
Efervesce en mi pecho, 
Desatando emociones 
Desde lo más profundo 
De mi interior. 

Por el sendero de mi espina dorsal, 
Sube el eco de la nostalgia 
De que lo nuestro se acabó.

La añoranza trae consigo 
Una llave para el inicio 
De mi licuefacción. 

Mi mundo de sueños tambalea. 
En mí se gesta y trepida 
Un incipiente tsunami de amargor.

20240309

5590 Madera madura

El pasar de los años 
Y la decepción del amor, 
Hicieron que mi corazón 
Se forjara un armazón 
De madera madura.

Y vino a ser que se encontraron 
Tu flama y mi nervadura, 
Tu llama y mi piel dura, 
Tu fuego y mi sutura.

Sin piedad se vio expuesto 
A tu dolor mi encarnadura, 
A tu ardor mi armadura, 
A tu lengua mi quemadura.

Entregué más que vencido 
A tu sol mis ataduras, 
A tu relámpago mis penumbras, 
A tus estrellas mi noche pura.

Mi corazón de madera madura 
Devino polvo ante la estela 
De delirios que llevabas 
Atada a tu cintura.

5589 Et ainsi m'abandonner au festin

Oh! Dans la vie, j'ai avancé 
Avec la dignité inébranlable 
De la reine Vashti 
Lorsqu'elle a refusé de franchir 
Le seuil majestueux 
Du roi Assuérus. 
Quelque chose m'a dit 
Qu'à ta rencontre, 
Mon moi intérieur 
Serait intimidé.

Mon front, relevé d'orgueil, 
Ne laissait pas s'égarer 
Mes yeux. 
Sans m'arrêter, je marchais, 
Sans regarder en arrière, 
Avec la peur 
De me transformer 
En statue de pierre et de sel, 
Comme si j'étais 
La femme de Lot.

Mais dans un des détours 
Imprécis de ta volonté, 
Tu as fait le tour de mes côtes, 
Tu as exploré mes atomes, 
Tu t'es approché, inflammable, 
De mon feu intérieur.

Puis ton être s'est mêlé au mien, 
Brisant mon abstinence d'amour.

Avec ton doux sourire sincère 
La cadence constante de mes pas 
Vers l'affliction a été brisée, 
Tu m'as fait franchir le seuil 
Dans lequel se tordait mon chemin 
Droit vers une troublante douleur.

Une magie éblouissante a explosé 
En moi, je me sentais 
Comme un volcan tremblant.

J'ai vécu le rugissement du Vésuve, 
Du Mauna Loa, 
Du Krakatoa, 
Du Popocatépetl.

Depuis, a été effacée
Mon angoisse générée 
Par la solitude 
Et ce que j'aspire c'est 
Que le nerf de ma jambe 
Se prolonge 
Et que mes poumons 
Ne se fatiguent pas au galop 
Et ainsi m'abandonner au festin 
De ton corps, 
Pour le reste des jours 
Qui m'attendent pour respirer.

5588 Give myself over to the feast

Oh! In life I advanced 
With the unwavering dignity 
Of Queen Vashti 
When she refused to cross 
The majestic threshold 
Of King Ahasuerus. 
Something told me that 
When I met you 
My inner strength 
Would be intimidated.

My forehead, raised with pride, 
Did not allow my eyes 
To stray. 
Without stopping I walked, 
Without looking back, 
With the impulse of fear 
Of transforming 
Into a statue of stone and salt, 
The same as if I 
Were Lot's wife.

But in one of the imprecise 
Turns of your will, 
You circumnavigated my shores, 
You explored my atoms, 
You approached, flammable, 
My inner fire.

Then your being became entangled with mine, 
Breaking my abstinence from love.

With your sweet sincere smile, 
The constant cadence of my footprints 
Towards affliction was broken, 
You made me cross the threshold 
In which my straight route 
Towards unsettling pain was twisted.

A dazzling magic exploded 
Inside me, 
I felt like a trembling volcano.

I lived the roar of Vesuvius, 
Mauna Loa, 
Krakatoa, 
Popocatepetl.

Since then, my anguish generated 
By loneliness 
Has been erased 
And what I long for is 
For the nerve in my leg 
To extend 
And my lungs not to get tired 
When galloping 
And thus, give myself over to the feast 
Of your body, 
For the rest of the days 
That wait for me to breathe.

5587 Dem Festmahl deines Körpers hingeben

Oh! Im Leben ging ich 
Mit der unerschütterlichen Würde 
Von Königin Waschti voran, 
Als sie sich weigerte, 
Die majestätische Schwelle 
Von König Ahasveros zu überschreiten. 
Etwas sagte mir, 
Dass meine innere Stärke 
Eingeschüchtert sein würde, 
Wenn ich dich traf.

Meine stolz erhobene Stirn 
Ließ meinen Blick 
Nicht abschweifen. 
Ohne anzuhalten, ging ich, 
Ohne zurückzublicken, 
Mit dem Gefühl der Angst, 
Mich in eine Statue 
Aus Stein und Salz 
Zu verwandeln, 
Als wäre ich Lots Frau.

Aber in einer der ungenauen 
Wendungen deines Willens 
Hast du meine Küsten umsegelt, 
Du hast meine Atome erforscht, 
Du hast dich, brennbar, 
Meinem inneren Feuer genähert.

Dann verstrickte sich dein Wesen mit meinem 
Und brach meine Enthaltsamkeit der Liebe.

Mit deinem süßen, aufrichtigen Lächeln 
Durchbrachst du die ständige Kadenz 
Meiner Schritte in Richtung Unglück, 
Du ließest mich die Schwelle überschreiten, 
Wo mein gerader Weg 
Zum Schmerz verbogen war.

Ein umwerfender Zauber 
Explodierte in mir, 
Ich fühlte mich wie ein bebender Vulkan.

Ich erlebte das Tosen des Vesuvs, 
Des Mauna Loa, 
Das Krakatau 
Und des Popocatepetl.

Seitdem ist meine Angst 
Vor der Einsamkeit 
Verschwunden, 
Und ich sehne mich danach, 
Dass sich der Nerv in meinem Bein 
Ausdehnt 
Und meine Lungen beim Galoppieren 
Nicht ermüden, 
Damit ich mich für den Rest der Tage, 
Die mir zum Atmen bleiben, 
Dem Festmahl deines Körpers 
Hingeben kann.

5586 Ed abbandonarmi così al banchetto

Oh! Nella vita avanzai 
Con l’incrollabile dignità 
Della regina Vasti 
Quando si rifiutò di varcare 
La maestosa soglia 
Del re Assuero. 
Qualcosa mi diceva che 
Al tuo incontro
La mia forza interiore 
Sarebbe stata intimidita.

La mia fronte, sollevata con orgoglio, 
Non permetteva ai miei occhi 
Di vagare. 
Senza fermarmi camminavo, 
Senza voltarmi, 
Con l'impulso della paura 
Di trasformarmi 
In una statua di pietra e sale, 
Come se fossi 
La moglie di Lot.

Ma in uno dei giri 
Imprecisi della tua volontà, 
Hai circumnavigato le mie coste, 
Hai esplorato i miei atomi, 
Ti avvicinai, infiammabile, 
Al mio fuoco interiore.

Allora il tuo essere si è intrecciato al mio, 
Rompendo la mia astinenza d'amore.

Con il tuo dolce sorriso sincero 
È stata spezzata la cadenza costante 
Delle mie orme verso l'afflizione, 
Mi hai fatto varcare la soglia 
In cui si snodava il mio percorso rettilineo 
Verso l’inquietante dolore.

Una magia abbagliante 
Esplose dentro di me, 
Mi sentii come un vulcano tremante.

Ho vissuto il ruggito del Vesuvio, 
Il Mauna Loa, 
Il Krakatoa, 
Il Popocatépetl.

Da allora si è cancellata
La mia angoscia generata 
Dalla solitudine 
E ciò che desidero è 
Che i nervi della mia gamba 
Si allunghino 
E che i miei polmoni non si stanchino 
Al galoppo 
Ed abbandonarmi così al banchetto 
Del tuo corpo, 
Per il resto dei giorni 
Che mi restano per respirare.

5585 Para eu me entregar ao festim

Oh! Na vida, avancei 
Com a dignidade inabalável 
Da Rainha Vasti 
Quando ela se recusou a cruzar 
O majestoso limiar 
Do Rei Assuero.
Algo me dizia que, 
Em seu encontro, 
Meu eu interior 
Se deixaria intimidar.

Minha frente, orgulhosamente erguida, 
Não permitiria que meus olhos 
Se desviassem. 
Sem parar, segui em frente, 
Sem olhar para trás, 
Com o impulso do medo 
De me tornar 
Uma estátua de pedra e sal, 
Como se eu fosse 
A esposa de Ló.

Mas numa das voltas 
Imprecisas da sua vontade, 
Você circunvagou minhas margens, 
Explorou meus átomos, 
Aproximou-se, inflamável, 
Ao meu fogo interior.

Então seu ser se emaranhou com o meu, 
Forçando minha abstinência de amor.

Com seu sorriso doce e sincero, 
Você quebrou a cadência constante 
De meus passos em direção à aflição, 
Me fez cruzar o limiar 
Onde desviou minha rota direta 
Para a desassossegante dor.

Uma magia deslumbrante 
Explodiu dentro de mim, 
Senti-me como um vulcão trepidante. 

Experimentei o rugido do Vesúvio, 
Do Mauna Loa, 
Do Krakatoa, 
Do Popocatépetl.

Desde então foi apagada, 
Minha angústia gerada 
Pela solidão 
E o que desejo é 
Que o nervo da minha perna 
Se estenda 
E meus pulmões não se cansem 
Ao galopar, 
Para eu me entregar ao festim 
Do seu corpo 
Pelo resto dos dias 
Que me esperam para respirar.

5584 Y así entregarme al festín

¡Ay! En la vida yo avanzaba 
Con la inquebrantable dignidad 
De la reina Vasti 
Cuando se negó a transitar 
El umbral majestuoso 
Del rey Asuero.
Algo me indicaba que 
A tu encuentro 
Se amilanaría 
Mi interno fuero.

Mi frente, elevada con orgullo, 
No permitía que mis ojos 
Se desviaran. 
Sin detenerme transité, 
Sin mirar atrás, 
Con el impulso del temor 
De transformarme 
En una estatua de piedra y sal, 
Lo mismo que si fuese 
La mujer de Lot.

Pero en uno de los giros 
Imprecisos de tu voluntad, 
Circunnavegaste mis costas, 
Exploraste mis átomos, 
Te acercaste inflamable 
A mi fuego interior.

Entonces tu ser se enredó con el mío, 
Doblegando mi abstinencia de amor.

Con tu dulce sonrisa sincera 
Se rompió la constante cadencia 
De mis huellas hacia la aflicción, 
Me hiciste traspasar el umbral 
En el que se torció mi ruta recta 
Hacia el desasosegante dolor.

A mí me estalló por dentro 
Una magia fulgurante, 
Sentí como un trepidante volcán. 

Viví el estruendo del Vesubio, 
El Mauna Loa, 
El Krakatoa, 
El Popocatépetl.

Desde entonces quedó borrada 
Mi angustia generada 
Por la soledad 
Y lo que anhelo es 
Que el nervio de mi pierna 
Se extienda 
Y mis pulmones no se fatiguen 
Al galopar 
Y así entregarme al festín 
De tu cuerpo, 
Por el resto de los días 
Que me aguarden por respirar.

20240303

5583 La ruinigitaj fonemoj

Svarmo de sentoj 
Trakuras la mapon 
De la brulanta labirinto 
De mia brusto, 
De la abismo de la suspiroj 
Ĝis la pinto de la larmoj, 
Serĉante 
En ĉiu anguleto de flustro, 
En ĉiu pinto de silento, 
En ĉiu abismo de karesoj, 
De la senombra oriento
Al la seneĥa okcidento, 
Restarigu la mortajn lingvojn, 
En kiuj vi eldiris 
La ruinigitajn fonemojn 
Rilatajn al mia amo.

5582 Les phonèmes ruinés

Une nuée de sensations 
Parcourt la carte 
Du labyrinthe flamboyant 
De ma poitrine, 
De l'abîme des soupirs 
A la pointe des larmes, 
En cherchant 
Chaque recoin des chuchotements, 
Chaque sommet des silences, 
Chaque gouffre des caresses, 
De l'est sans ombre 
A l'ouest sans écho, 
Pour restituer les langues mortes 
Dans lesquelles tu as prononcé 
Les phonèmes ruinés
Relatifs à mon amour.

5581 The ruined phonemes

A swarm of sensations 
Travels the map 
Of the flaming labyrinth 
Of my breast, 
From the abyss of sighs 
To the cusp of tears, 
Searching 
In every nook of whispers, 
In every peak of silences, 
In every chasm of caresses, 
From the shadowless east 
To the echoless west, 
Restoring the dead languages 
In which you emitted 
The ruined phonemes 
Concerning my love.

5580 Die ruinierten Phoneme

Ein Schwarm von Empfindungen 
Durchzieht die Karte 
Des brennenden Labyrinths 
Meiner Brust,
Vom Abgrund der Seufzer 
Bis zum Höhepunkt der Tränen,
Suche 
In jedem Winkel des Flüsterns,
Auf jedem Gipfel der Stille,
In jedem Abgrund der Liebkosungen.
Vom Osten ohne Schatten 
Bis zum Westen ohne Echo.
Die toten Sprachen wiederherzustellen, 
In denen du die ruinierten Phoneme 
Im Zusammenhang mit meiner Liebe 
Ausgesprochen hast.

5579 Fonèm depafini

Yon bann sansasyon 
Kouri atravè kat 
Labirent boule 
Nan pwatrin mwen an, 
Soti nan plenn abisal an soupi 
Rive nan pik dlo nan je, 
Kap chache 
Nan chak kwen chichòtman yo, 
Nan chak pik nan silans, 
Nan chak twou san fon karès, 
Soti nan lès la san lonbraj
Nan lwès san eko, 
Retabli lang ki mouri 
Kote ou te pwononse 
Fonèm depafini ki gen rapò 
Ak lanmou mwen an.

5578 I fonemi rovinati

Uno sciame di sensazioni 
Percorre la mappa 
Del labirinto infuocato 
Del mio petto, 
Dall'abisso dei sospiri 
Alla cuspide delle lacrime, 
Perlustrando 
Ogni angolo di sussurri, 
Ogni picco di silenzi, 
Ogni abisso di carezze, 
Dall'est senza ombre 
All'ovest senza eco, 
Per ripristinare le lingue morte 
In cui hai pronunciato 
I fonemi rovinati 
Relativi al mio amore.

5577 Os fonemas em ruínas

Um enxame de sensações 
Percorre o mapa 
Do labirinto flamejante 
De meu peito, 
Do abismo dos suspiros 
À cúspide das lágrimas, 
Procurando 
Cada recanto de sussurros, 
Cada pico de silêncios, 
Cada abismo de carícias, 
Do Leste sem sombras 
Ao Oeste sem eco, 
Para restaurar as línguas mortas 
Nas quais você pronunciou 
Os fonemas arruinados 
Relativos ao meu amor.