Oni adaptigas la arboj
En la tero agro
Tiel ankau via amo
Kiel ankro
Tratruis dolca
Mia koro
Kaj hodiau
Ke estante kune vi
La tagoj estas fulmoj
Kaj la noktoj
Rapida palpebradoj da suno
Ne restas min pli
Ke dankigis vin konstruante
Tio giganto, tio esfingo, tio lumjetilo
Tioj gardenoj pendantoj
Tio oka miro
En la kampo dezerta
Ke estas nomata mia doloro,
Mia doloro da hierau,
Estas klara,
Car tiel arbo
Ke estas plantita apud la bordo da rivero
Florigis vian vocon
En mia sistemo linfatiko,
Cerbo kaj koro
Alirante la pli profunda
De mia homulo interno.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario