De tiel pensi
Pri pensi al vi
Kaj vidi ke vi ne
Materiiĝas
Inter la moviĝanta
Muroj
De mia cxambro.
De tiel deziri deziri vin
Mi estis trairita
De bolido de fajro,
Kiel en la incidento
De Tungusko,
Kiu bruligas min
Severa
La brusto
Kaj la racio.
Senkompata
Estas la memoro
Kiu ŝraŭbas sian dagon
En ĉiu kurbiĝo,
Ĉiu fendo
De mia volo de vidi vin.
Kaj kion mi volas estas
Delasi la memoron
Kvazaŭ estis
La fama pomo
De Neŭtono,
Aŭ la kotiledono
Falinta
De mia verdiĝita ĥimero,
Delasi ĝin, malfiksi la brakon
Forlasi min
Al la rando
De la klifo
De mia lito,
Malfiksi la kondukilojn
Kaj kiu galopas
Kiel estrita
De ĉevaloj
En Paragvajo.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario