Tute malfermitaj miaj brakoj atendas vin
Kiel estis golfeto.
Ne, ne kun la limigoj
De golfeto,
Se pli ĝuste kiel golfo
Kiu sopiras brakumi
La profundojn de la maro.
La dezirojn perdiĝas mia fojoj
Kiel maljuniĝinta arbo
Sen la espero
De verdigi.
Kaj nur
Mi deziras bonvolo
Ke vi montras vin
Al la sojlo de mia domo
En formo de ruiniga
Cunamo
Kaj glutas
Ĉiun
De miaj multiplikitaj
Malĝojoj kaj mia doloro.
No hay comentarios.:
Publicar un comentario