20250826

5937 From the catacombs of my apathy

You rose
From the catacombs of my apathy
As if you were Lazarus rising
From the world of the dead.
And with your torch of light,
Like a Colossus of Rhodes,
You illuminated the seven seas
Of my body.

In that instant one could see
A sea of sargassos
Entangling my hair,
And the red ocean
Of my drumming chest.

No need for you to share
Your bread or fish,
Nor pour your wine.
For the Eucharist of your eyes
Had already given me
The nutrients required
For the survival
Of my forsaken soul.

Once again
I tasted ambrosia,
And the ethereal became matter,
As if conjured
By Sathya Sai Baba.

20250825

5936 I conjure you, when you come

I conjure you, when you come
With your oblique smile to gaze
Into the mirror of my eyes,
That your lips turn into butterflies
And alight upon every flower
In the meadow of my back.

Let the target of my mouth
Be the sole aim of the darts of your soul.

And when sadness appears
Like a giant dog
With its iron jaws,
May you turn into a colossal beaver
That resolutely devastates
The taiga of apathy
That traps me within.

Be my blanket
In the afternoons of my winter,
And like the shadow of a rock
In the heat of summer.

Be the wind of madness
Whipping my face.

I conjure you, when you come
With your oblique smile to gaze
Into the mirror of my eyes,
That your lips turn into butterflies
And alight upon every flower
In the meadow of my back.

20250818

5935 La movado estas relativa

La movado estas relativa 
Al la observanto;
Tial, kiam vi foriras 
De la epicentro de miaj sentoj,
Kiel eĥo de Dopplera efekto
Atingas min nostalgio
Envolvita en la foresta varmo 
De via rigardo.

La movado estas relativa 
Al la observanto.
Nun mi ne scias ĉu viaj tagoj 
Kaj miaj tagoj
Povos denove orbiti 
Ĉirkaŭ la sama centro.

La movado estas relativa 
Al la observanto;
Tial mi demandas min
Ĉu niaj rapidoj 
Povus refoje sinkroniĝi,
Ĉu viaj okuloj kaj miaj okuloj
Refoje kurbigus 
Siajn trajektoriojn
Ĝis renkontiĝi
En la komforto 
De sama horizonto.

Dum ĉio turniĝas, 
Vastiĝas 
Aŭ malproksimiĝas,
Mi restas
Kiel salstatuo
Rigardante 
Miajn preriojn bruli.

Io tiel ĉiutaga 
Kiel ami vin
Fariĝis nodo 
En mia gorĝo,
Implikita 
Reto
En la magneta 
Kampo 
De mia plekso.

5934 Le mouvement est relatif

Le mouvement est relatif 
A l’observateur ;
C’est pourquoi, lorsque tu t’éloignes 
De l’épicentre de mes sentiments,
Comme un écho de l’effet Doppler
M’atteint une nostalgie
Enveloppée dans la tiédeur 
Absente de ton regard.

Le mouvement est relatif 
A l’observateur.
À présent, je ne sais pas 
Si tes jours et les miens
Pourront à nouveau orbiter 
Autour d’un même centre.

Le mouvement est relatif 
A l’observateur ;
C’est pourquoi je me demande
Si nos vitesses pourraient 
Se synchroniser à nouveau,
Si tes yeux et les miens
Reviendraient à courber 
Leurs trajectoires
Jusqu’à se rencontrer
Dans le confort 
D’un même horizon.

Pendant que tout tourne, 
S’étend 
Ou s’éloigne,
Je demeure
Telle une statue de sel
En regardant 
Brûler mes prairies.

Quelque chose d’aussi 
Ordinaire que t’aimer
Est devenu 
Un nœud 
Dans ma gorge,
Un filet emmêlé
Dans le champ 
Magnétique 
De mon plexus.

5933 Motion is relative

Motion is relative 
To the observer.
That is why, when you move away 
From the epicenter of my feelings,
Like an echo of the Doppler effect
Nostalgia reaches me
Wrapped in the absent warmth 
Of your gaze.

Motion is relative 
To the observer.
Now I do not know if your days 
And mine
Can once again orbit 
The same center.

Motion is relative 
To the observer.
That is why I wonder
If our velocities 
Could synchronize once more,
If your eyes and mine
Would curve 
Their trajectories again
Until they meet
In the comfort 
Of the same horizon.

While everything spins, 
Expands, 
Or drifts away,
I remain
Like a pillar of salt
Watching 
My prairies burn.

Something as ordinary 
As loving you
Has become 
A knot in my throat,
A tangled 
Net
In the magnetic 
Field 
Of my plexus.

5932 Die Bewegung ist relativ

Die Bewegung ist relativ 
Zum Beobachter;
Deshalb, wenn du dich vom Epizentrum 
Meiner Gefühle entfernst, erreicht mich, 
Wie ein Echo des Doppler-Effekts,
Eine Nostalgie, eingehüllt 
In die abwesende Wärme 
Deines Blickes.

Die Bewegung ist relativ 
Zum Beobachter.
Jetzt weiß ich nicht, 
Ob deine Tage und meine
Wieder um dasselbe Zentrum 
Kreisen können.

Die Bewegung ist relativ 
Zum Beobachter;
Deshalb frage ich mich,
Ob sich unsere Geschwindigkeiten 
Wieder synchronisieren könnten,
Ob deine Augen und meine
Ihre Bahnen erneut 
Krümmen würden,
Bis sie sich treffen
Im Trost 
Desselben Horizonts.

Während sich alles dreht, 
Ausdehnt 
Oder entfernt,
Bleibe ich
Wie eine Salzsäule
Und sehe 
Meine Prärien brennen.

Etwas so Alltägliches 
Wie dich zu lieben
Ist zu einem Knoten 
In meinem Hals 
Geworden,
Zu einem wirren 
Netz
Im Magnetfeld 
Meines Plexus.

5931 Mouvman an relatif

Mouvman an relatif 
Ak obsèvatè a;
Se poutèt sa, lè ou lwen 
Sant santiman mwen,
Tankou yon eko efè Doppler
Yon nostalji rive jwenn mwen
Anvlopé nan chalè 
Absan nan je ou.

Mouvman an relatif 
Ak obsèvatè a.
Kounye a mwen pa konnen 
Si jou ou yo ak jou mwen yo
Kapab tounen ap vire 
Bò kote menm sant lan.

Mouvman an relatif 
Ak obsèvatè a;
Se poutèt sa mwen mande tèt mwen
Si vitès nou yo 
Ta ka senkronize ankò,
Si je ou yo ak je mwen yo
Ta ka tounen koube 
Trajè yo
Jiskaske yo rankontre
Nan konfò 
Menm orizon an.

Pandan tout bagay ap vire, 
Ap elaji 
Oswa ap lwen,
Mwen rete
Tankou yon estati sèl
Gade savann mwen yo 
Ap pran dife.

Yon bagay ki te 
Tèlman òdinè 
Tankou renmen ou
Tounen yon ne 
Nan gòj mwen,
Yon rezo 
Ankonbre
Nan chan mayetik 
Nan pwatrin mwen.

5930 Il movimento è relativo

Il movimento è relativo 
All’osservatore;
Perciò, quando ti allontani 
Dall’epicentro dei miei sentimenti,
Come un’eco dell’effetto Doppler
Mi raggiunge una nostalgia
Avvolta nel tepore 
Assente del tuo sguardo.

Il movimento è relativo 
All’osservatore.
Ora non so se i tuoi giorni 
E i miei giorni
Potranno tornare a orbitare 
In un medesimo centro.

Il movimento è relativo 
All’osservatore;
Perciò mi chiedo
Se le nostre velocità 
Potrebbero sincronizzarsi ancora,
Se i tuoi occhi e i miei occhi
Torneranno a curvare 
Le loro traiettorie
Fino a incontrarsi
Nel conforto 
Di un medesimo orizzonte.

Mentre tutto gira, 
Si espande 
O si allontana,
Io resto
Come statua di sale
A guardare 
Le mie praterie bruciare.

Qualcosa di così quotidiano 
Come amarti
È diventato 
Un nodo alla gola,
Una rete 
Intricata
Nel campo 
Magnetico 
Del mio plesso.

5929 O movimento é relativo

O movimento é relativo 
Ao observador;
Por isso, quando você se afasta
Do epicentro dos meus sentimentos,
Como um eco de efeito Doppler
Alcança-me uma nostalgia
Envolta na tibieza 
Ausente do seu olhar.

O movimento é relativo 
Ao observador.
Agora não sei se os seus dias 
E os meus dias
Poderão voltar a orbitar 
Num mesmo centro.

O movimento é relativo 
Ao observador;
Por isso pergunto-me
Se as nossas velocidades 
Poderão sincronizar-se outra vez,
Se os seus olhos e meus olhos
Voltariam a curvar 
As suas trajetórias
Até se encontrarem
No conforto 
De um mesmo horizonte.

Enquanto tudo gira, 
Se expande 
Ou se afasta,
Eu permaneço
Como estátua de sal
Vendo 
As minhas pradarias arder.

Algo tão cotidiano 
Como amar você
Tornou-se 
Um nó na garganta,
Uma rede 
Emaranhada
No campo 
Magnético 
Do meu plexo.

5928 El movimiento es relativo

El movimiento es relativo 
Al observador;
Por eso, cuando te alejas 
Del epicentro de mis sentimientos,
Como un eco de efecto Doppler
Me alcanza una nostalgia
Envuelta en la tibieza 
Ausente de tu mirar.

El movimiento es relativo 
Al observador.
Ahora no sé si tus días 
Y mis días 
Podrán volver a orbitar 
En un mismo centro.

El movimiento es relativo 
Al observador;
Por eso me pregunto
Si nuestras velocidades 
Podrán sincronizarse otra vez,
Si tus ojos y mis ojos 
Volverían a curvar 
Sus trayectorias
Hasta encontrarse
En el confort 
De un mismo horizonte.

Mientras todo gira, 
Se expande 
O se aleja,
Yo permanezco
Como estatua de sal
Viendo 
Mis praderas arder.

Algo tan cotidiano 
Como amarte
Se me ha vuelto 
Un nudo en la garganta,
Una red 
Enmarañada
En el campo 
Magnético 
De mi plexo.

20250804

5927 Via revizitita estonteco

Kiam dek mil sunoj 
Estos pasintaj,
Kiam mi klinos 
La kapon super la vino,
Kaj sen sorĉoj 
Malfermiĝos vaste
La kluzo de la memoro
En la abismo 
De rememoro,
Vi estos ĉi tie,
Indiferenta,
Ankrita al ĉi tiu hodiaŭ
Kiu jam estos pasinta.

5926 Ton futur revisité

Quand dix mille soleils 
Seront passés,
Quand je poserai 
Ma tête sur le vin,
Et que, sans sortilèges,
L’écluse du souvenir
S’ouvrira tout grand
Dans l’abîme 
De la mémoire,
Tu seras là, 
Indifférent,
Ancré à cet aujourd’hui
Qui sera déjà passé.

5925 Your future revisited

When ten thousand suns 
Have passed,
When I rest my head 
Upon the wine,
And, without spells, 
The floodgate of memory
Swings wide open
Into the abyss 
Of remembrance,
You will be here, 
Indifferent,
Anchored to this present
That will already be the past.

5924 Deine Zukunft neu betrachtet

Wenn zehntausend Sonnen 
Vergangen sind,
Wenn ich meinen Kopf 
Auf den Wein lege,
Und sich ohne Zauber
Die Schleuse 
Der Erinnerung
Im Abgrund 
Des Gedächtnisses öffnet,
Wirst du, 
Gleichgültig, hier sein,
Verankert in diesem Heute,
Das dann schon Vergangenheit ist.

5923 Avni ou revizite

Lè dis mil sol 
Fin pase,
Lè m'ap poze 
Tèt mwen sou diven,
Epi san okenn maji,
Baw la nan sonje 
Va louvri 
Lajman
Nan fon memwa a,
W’a la, 
Endiferan,
Ankre nan jodi a
Ki va deja tounen pase.

5922 Il tuo futuro rivisitato

Quando saranno passati 
Diecimila soli,
Quando reclinerò 
Il capo sul vino,
E senza incantesimi 
Si avrà spalancato
La chiusa del ricordo
Nell’abisso 
Della memoria,
Tu sarai qui, 
Indifferente,
Ancorato a questo oggi
Che sarà già passato.

5921 Seu futuro revisitado

Quando dez mil sóis 
Tiverem passado,
Quando eu reclinar 
Minha cabeça sobre o vinho,
E, sem feitiços, 
Se abrir totalmente
A comporta da lembrança
No abismo 
Da memória,
Você estará, 
Indiferente, aqui,
Ancorado neste hoje
Que já será passado.

5920 Tu futuro revisitado

Cuando hayan pasado
Diez mil soles,
Cuando recline
Mi cabeza sobre el vino,
Y, sin conjuros,
Se abra de par en par
La esclusa del recuerdo
En el abismo
De la memoria,
Tú estarás,
Indiferente, aquí,
Anclado a este hoy
Que ya será pasado.

20250803

5919 Kiel estas supre, tiel estas sube

Vi levigas kaj mallevigas, 
Kvazau vi komprenus
Ke kiel estas supre, 
Tiel estas sube.

Vi generas 
Ondojn da plezuro
Dum vi moviĝas 
Laŭ la alteca gradiento 
De mia vivo.

Ĉiuj viaj semoj, 
Disĵetitaj 
En mia foiro-tempo,
Ekkonis vian lumon.

Sur la spuro de via vosto, 
Reviviĝas en mi
La bastono de aaron 
Kaj la valo de sekaj ostoj,
Kiujn mi portis kiel ŝarĝon 
Ĉe la flanko de mia boato.

Hodiaŭ viaj radikoj 
Atingis 
La koron de mia medolo.

Kaj dum vi daŭre vagadas, 
Malrapide,
Sur la surfaco 
De miaj akvoj,
Vi leviĝas kaj malleviĝas, 
Kvazaŭ vi komprenus
Ke kiel estas supre, 
Tiel estas sube.

Kaj vi daŭre generas 
Ondojn da plezuro
Dum vi trairas 
La altojn kaj profundojn 
De mia ekzisto.

5918 Ce qui est en haut est comme ce qui est en bas

Tu montes et descends, 
Comme si tu comprenais
Que ce qui est en haut 
Est comme ce qui est en bas.

Tu fais naitre 
Des vagues de plaisir
En te déplaçant 
Le long du gradient altitudinal 
De ma vie.

Toutes tes semences, 
Eparpillées 
Durant mes temps de foire,
Ont connu ta lumière.

Sur la trace de ton sillage, 
Refleurissent en moi
La verge d’Aaron 
Et la vallée des ossements desséchés
Que je portais comme un fardeau 
Au flanc de ma barque.

Aujourd’hui, tes racines 
Ont atteint 
Le cœur de ma moelle.

Et pendant que tu erres 
Lentement
A la surface 
De mes eaux,
Tu montes et descends, 
Comme si tu comprenais
Que ce qui est en haut 
Est comme ce qui est en bas.

Et tu continues de faire naitre 
Des vagues de plaisir
En traversant 
Les hauteurs et les abimes 
De mon existence.

5917 As above, so below

You rise and fall, 
As if you understood
That as above, 
So below.

You generate 
Waves of pleasure
As you move along 
The altitudinal gradient 
Of my life.

All your seeds, 
Scattered 
In my times of fair,
Have come to know your light.

In the wake of your trail, 
Within me revive
Aaron’s rod 
And the valley of dry bones,
Which I carried as a burden 
By the side of my boat.

Today your roots 
Have reached 
The heart of my marrow.

And as you wander 
Slowly
On the surface 
Of my waters,
You rise and fall, 
As if you understood
That as above, 
So below.

And you continue generating 
Waves of pleasure
As you traverse 
The heights and depths 
Of my existence.

5916 Wie oben, so auch unten ist

Du steigst und sinkst, 
Als ob du verstündest,
Dass wie oben, 
So auch unten ist.

Du erzeugst 
Wellen der Lust,
Während du dich durch 
Den höhenverlauf 
Meines lebens bewegst.

All deine Samen, 
Verstreut 
In meinen Jahrmarktzeiten,
Haben dein licht erkannt.

Im Kielwasser deiner spur 
Ergrünen in mir
Aarons stab 
Und das Tal der verdorrten Knochen,
Die ich wie eine last 
An der Seite meines Boots trug.

Heute haben deine wurzeln 
Das herz 
Meines Marks erreicht.

Und während du langsam, 
Umherwandernd,
An der Oberfläche 
Meiner Wasser treibst,
Steigst du und sinkst, 
Als ob du verstündest,
Dass wie oben, 
So auch unten ist.

Und du erzeugst 
Weiter wellen des Vergnügens,
Während du 
Die höhen und tiefen 
Meiner Existenz durchschreitest.

5915 Sa ki anlè, se li menm ki anba

Ou monte, ou desann, 
Tankou si ou te konprann
Ke sa ki anle, 
Se li menm ki anba.

Ou kreye 
Vag plezi
Pandan ou deplase 
Sou pant altitid 
Lavi mwen.

Tout grenn ou yo, 
Gaye pandan 
Tan fèt mwen,
Te vin konnen limyè ou.

Sou tras estel ou, 
Vet la renouvle anndan mwen:
Bwa Aaron lan 
Ak vale zo sèch yo
Ke mwen te pote tankou yon chay 
Sou bò kannòt mwen.

Jodi a, rasin ou 
Rive nan 
Ke mwel zo mwen.

E pandan ou kontinye 
Vwayaje dousman,
Sou sifas 
Dlo mwen yo,
Ou monte, ou desann, 
Tankou si ou te konprann
Ke sa ki anlè, se 
Li menm ki anba.

Ou kontinye fe 
Vag plezi leve
Pandan ou travese 
Wote ak fon 
Egzistans mwen.

5914 Come è in alto, così è in basso

Sali e scendi, 
Come se capissi
Che, come è in alto, 
Così è in basso.

Generi 
Ondate di piacere
Mentre ti muovi 
Nel gradiente altitudinale 
Della mia vita.

Tutti i tuoi semi, 
Sparsi 
Nei miei tempi di fiera,
Hanno conosciuto la tua luce.

Sulle tracce della tua scia, 
Rinverdiscono dentro di me
La verga di Aronne 
E la valle delle ossa secche
Che portavo come un fardello 
A lato della mia barca.

Oggi le tue radici 
Hanno raggiunto 
Il cuore del mio midollo.

E mentre procedi errante, 
Pian piano,
Sulla superficie 
Delle mie acque,
Sali e scendi, 
Come se capissi
Che, come è in alto, 
Così è in basso.

E continui a generare 
Ondate di piacere
Mentre attraversi 
Le alture e le profondità 
Della mia esistenza.

5913 Como é em cima, é embaixo

Sobe e desce, 
Como se entendesse que, 
O que está em cima, 
É como o que está embaixo.

Vai gerando 
Ondas de prazer
Enquanto você move
Pelo gradiente altitudinal 
Da minha vida.

Todas as suas sementes, 
Espalhadas 
Nos meus tempos de feira,
Conheceram sua luz.

No rastro da sua esteira, 
Reverdecem dentro de mim
A vara de Aarão 
E o vale de ossos secos
Que eu carregava como um fardo 
Ao lado da minha barca.

Hoje suas raízes 
Chegaram ao coração 
Da minha medula.

E enquanto segue errante, 
Devagar,
Pela superfície 
Das minhas águas,
Sobe e desce, 
Como se entendesse
Que, assim como é em cima, 
É embaixo.

E vai gerando 
Ondas de prazer
Enquanto percorre
As alturas e as profundezas 
Da minha existência.

5912 Como es arriba, es abajo

Subes y bajas, 
Como si entendieras
Que, como es arriba, 
Es abajo.

Vas generando 
Oleadas de placer
Mientras te desplazas 
Por el gradiente altitudinal 
De mi vida.

Todas tus semillas, 
Esparcidas 
En mis tiempos de feria,
Han conocido tu luz.

Tras el rastro de tu estela, 
Reverdecen dentro de mí
La vara de Aarón 
Y el valle de huesos secos
Que cargaba como un lastre 
Al costado de mi barca.

Hoy tus raíces 
Han alcanzado 
El corazón de mi médula.

Y mientras sigues errante, 
Despacio,
Por la superficie 
De mis aguas,
Subes y bajas, 
Como si entendieras
Que, como es arriba, 
Es abajo.

Y vas generando 
Oleadas de placer
Mientras recorres 
Las alturas y las honduras 
De mi existencia.

5911 Demeti la morton

Ĉi tiun matenon 
Komence de aŭgusto, 
Kun avertoj 
Pri ŝtormo,
Mi nur volas 
Malligi la ŝnurojn 
Kaj libere veli 
En via oceano.

Senti la mildan kuraĝon 
Kiel la venton 
Sub la flugiloj.

Dum via brakumo 
Ĉirkaŭprenas min 
En la mirinda ĉaro 
De la konstelacio 
De via rigardo.

Mi volas perdi la nenion 
Kaj gajni ĉion kun vi.

Kion mi vere 
Sopiras, estas 
Demeti la morton 
Kaj vivi la vivon.

5910 Oter la mort

En ce matin 
Du début août 
Avec des alertes 
De tempête,
Je veux juste 
Larguer les amarres 
Et voguer librement 
Sur ton océan.

Sentir l’audace tiède 
Comme le vent 
Sous les ailes.

Tandis que ton étreinte 
M’enlace 
Dans le char prodigieux 
De la constellation 
De ton regard.

Je veux perdre le néant 
Et gagner le tout avec toi.

Ce que je désire 
Vraiment, c’est 
Oter la mort 
Et vivre la vie.

5909 To take off death

This early 
August morning 
With storm 
Warnings,
I just want 
To cast off the moorings 
And sail freely 
In your ocean.

To feel the gentle daring 
Like wind 
Beneath the wings.

As your embrace 
Wraps me 
In the wondrous chariot 
Of the constellation 
In your gaze.

I want to lose nothing 
And gain everything with you.

What I truly 
Long for is 
To take off death 
And live life.

5908 Den Tod abzulegen

An diesem Morgen 
Anfang August 
Mit Sturm
Warnungen
Will ich nur 
Die Leinen lösen 
Und frei segeln 
In deinem Ozean.

Die sanfte Kühnheit spüren 
Wie den Wind 
Unter den Flügeln.

Während deine Umarmung 
Mich in den wundersamen 
Wagen 
Der Sternenkonstellation 
Deines Blickes hüllt.

Ich will das Nichts verlieren 
Und alles mit dir gewinnen.

Was ich 
Wirklich begehre, ist, 
Den Tod abzulegen 
Und das Leben zu leben.

5907 Wete lanmò sou mwen

Nan maten sa a 
Nan kòmansman mwa out, 
Ak avètisman 
Tanpèt,
Sèl sa mwen vle 
Se lage kòd 
Epi navige lib 
Nan lanmè ou.

Santi lòdès cho 
Tankou van 
Anba zèl yo.

Pandan anbras ou 
Mare mwen 
Nan charyo mèvèy la 
Nan konstelasyon 
Je ou.

Mwen vle pèdi anyen an 
Epi genyen tout bagay avè ou.

Sa mwen 
Vrèman anvi, se 
Wete lanmò sou mwen 
Epi viv lavi a.

5906 Togliermi la morte

In questa mattina 
D’inizio agosto 
Con avvisi 
Di tempesta,
Voglio solo 
Mollare gli ormeggi 
E veleggiare libero 
Nel tuo oceano.

Sentire l’audacia tiepida 
Come il vento 
Sotto le ali.

Mentre il tuo abbraccio 
Mi avvolge 
Nel carro prodigioso 
Della costellazione 
Del tuo sguardo.

Voglio perdere il nulla 
E guadagnare tutto con te.

Ciò che desidero 
Davvero è 
Togliermi la morte
E vivere la vita.

5905 Despir-me da morte

Nesta manhã 
De início de agosto, 
Com avisos 
De tempestade,
Só quero 
Soltar as amarras 
E navegar livre 
No teu oceano.

Sentir a ousadia morna 
Como o vento 
Sob as asas.

Enquanto seu abraço 
Me envolva
Na carruagem prodigiosa 
Da constelação 
Do seu olhar.

Quero perder o nada 
E ganhar tudo com você.

O que desejo, 
Em definitivo, é 
Despir-me da morte 
E viver a vida.

5904 Quitarme la muerte

Esta mañana 
De inicios de agosto 
Con avisos 
De tormenta, 
Solo quiero 
Soltar amarras 
Y bogar libre
En tu océano. 

Sentir la tibia osadía
Como el viento 
Bajo las alas.

Mientras tu abrazo 
Me enlaza 
Al carruaje prodigioso 
De la constelación 
De tu mirada.

Quiero perder la nada 
Y ganar todo contigo. 

Lo que anhelo 
En definitiva, es
Quitarme la muerte
Y vivir la vida.